نسخه چاپی

پیوند فوتبال و اخلاق

مثال جالب فوتبالیست سابق و نكته بسیار مهم درباره نماز

عکس خبري -مثال جالب فوتباليست سابق و نکته بسيار مهم درباره نماز

نماز بیشتر از فوتبال نیاز به آمادگی روحی دارد. برای همین است كه برای وضو دعاهای بسیار زیبایی نقل شده كه انسان از زمانی كه مشغول وضو می شود با خواندن آنها حال معنوی پیدا كند و كم كم آماده ملاقات با پروردگارش شود. هرچند ما معمولاً وقت وضو گرفتن هم از گران شدن دلار و پراید و قیمت مبلمان منزل و... با بغل دستی مان صحبت می كنیم!


حجت الاسلام علی تبریزی- اوایل دوران طلبگی ام خیلی جدّی به ورزش فوتبال می پرداختم. از کرج دو سه ساعتی در اوج گرمای تابستان در مسیر بودم تا در جنوبی ترین مناطق تهران سر تمرین تیم فوتبال بروم. مدتی شاگرد جناب آقای عبدالعلی چنگیز بازیکن سابق و مطرح تیم استقلال بودم.

وقتی سر تمرین می رفتیم ایشان یک ربع تا بیست دقیقه اول بجای نرمش همه را روی چمن می نشاند و صحبت های متفرقه می کرد. تعجب می کردیم که چرا از همان اول تمرین بدنی و فوتبال را شروع نمی کند تا اینکه یک روز راز این رفتارش را برایمان بیان کرد. تحلیل قشنگی داشت. می گفت شما هرکدام مدت زیادی در اتوبوس و مترو و ترافیک و شلوغی شهر بوده اید و تمرکز لازم را برای شروع تمرین ندارید. اگر هم تمرین را آغاز کنیم از کیفیت مناسب برخوردار نیستید و بدرد من نمی خورید! چند دقیقه ای صحبت می کنم تا به تدریج ذهن شما آمادگی فوتبال را پیدا کند و آن مخاطرات ذهنی تان پاک شود و با تمرکز کامل و دقت و توجه ویژه وارد زمین شوید.

انصافاً هم مو لای درز تحلیلش نمی رفت. حرفش حساب بود. بعدها با خودم فکر کردم که فوتبال یک ورزش مبتنی بر جسم و فعالیتی فیزیکی است. وقتی تمرکز و دقت و حضور قلب اینقدر در این ورزش فیزیکی تاثیرگذار است حال فعالیت های متافیزیکی و معنوی چقدر وابسته به تمرکز و حضور قلب هستند؟

مثلاً تابحال کلاه خودمان را قاضی کرده ایم که نمازهایمان چقدر با توجه و حضور قلب بوده اند؟ وقتی یک مربی فوتبال می گوید تمرین بدون توجه لازم بدرد نمی خورد به نظرتان نماز بدون حضور قلب دردی را دوا می کند؟ مشکلی را حل می کند؟ تغییری در ما ایجاد می کند؟ نه، مطمئن باشیم که اینگونه نیست.

در روایات داریم که فقط آن مقدار از نماز که با توجه قلبی همراه باشد پذیرفته می شود و مابقی به صورت کهنه مچاله شده به نزد صاحبش بر گردانده می شود! (1) و باز
فرموده اند که بعضى از نمازها نصفش يا ثلثش يا ربعش يا خمسش قبول می شود! و از نماز تو مال تو نيست مگر آن مقدار كه با قلبت اقبال به آن كنى. (2) البته اشتباه نشود، نماز بدون حضور قلب باطل نیست و صحیح است و نباید آن را قضا کرد ولی فایده معنوی ندارد و انسان را بالا نمی برد.

پس نماز بیشتر از فوتبال نیاز به آمادگی روحی دارد. برای همین است که برای وضو دعاهای بسیار زیبایی نقل شده که انسان از زمانی که مشغول وضو می شود با خواندن آنها حال معنوی پیدا کند و کم کم آماده ملاقات با پروردگارش شود. هرچند ما معمولاً وقت وضو گرفتن هم از گران شدن دلار و پراید و قیمت مبلمان منزل و... با بغل دستی مان صحبت می کنیم!

تازه بعد از وضو هم تا قبل رسیدن امام جماعت به رکوع اغلب مشغول حرف زدن با همدیگر و ور رفتن با موبایل هستیم! حال آنکه گفته اند اگر می خواهی برای نماز آماده شوی زودتر برو و در صف جماعت بنشین. همین نشستن به تدریج ذهن و قلبت را آماده می کند. اگر چنین کاری کردی روایت است که پاداش کسی را می بری که مشغول نماز جماعت است. (3)

حالا می خواهم تحلیل متفاوت و مثال جالب دیگری این بار از یک عالم برجسته دینی بیان کنم. ملامحسن فیض کاشانی از آن دست علمای همه فن حریف و بسیار باسواد و نویسنده آثار فراوان فقهی و تفسیری و غیره است. ایشان تمثیل زیبایی در خصوص آمادگی قبل از نماز دارند. می گوید اگر کسی یک چیز شیرینی خورده و در اطراف دهان او از ذرّات آن شیرینی باقی مانده و دهانش را نشسته باشد، در این حال مگس ها می آیند و در اطراف دهان او می نشینند و هر چه او با دست آنها را دور می کند، دوباره باز می گردند. آن شخص باید دهانش را بشوید تا شیرینی کاملا از بین برود و مگس ها دفع شوند! ایشان می فرماید این افکار و خیالات، مانند همان مگس ها هستند. چون ما با دل های آلوده به محبت دنیا و زر و زیور آن وارد نماز می شویم، تمام افکار و اندیشه های فراوان که منشأ آنها دوستی دنیا و شئون آن است ، بر دل ما هجوم می آورند.

مراقب باشیم که مبادا یک بازی فوتبال ما با حضور قلب باشد ولی نمازهایمان بدون توجه و با سهل انگاری!

پی نوشت:

1- امام باقر علیه السلام: «تنها آن مقدار از نمازت بهره توست كه با توجّه قلبى همراه باشد . پس ، اگر كسى در همه نماز سهو كند (حواسش بكلّى پرت باشد) یا از اداى آن غفلت ورزد (به وقت نگزارد) آن نماز مچاله شده و به صورت صاحبش زده مى‏شود.» (منتخب میزان الحكمه: 326)

2- بحارالانوار، ج 81، ص 260، كتاب الصلوه، ابواب الصلوه باب 2، حديث 22.

3- کنزالعمال،ج 8 حدیث 22818.

۱۳۹۷/۴/۱۳

اخبار مرتبط
نظرات کاربران
نام :
پست الکترونیک:
نظر شما:
کد امنیتی:
 

آخرین اخبار...