تغییر دیپلماسی پینگ پنگ به دیپلماسی والیبال

امیر محب تبریزی – به گزارش نما ،رییس جمهور در جمع ورزشکارانی که بیش از ظرفیت سالن برای دیدارش شتافته بودند، نکاتی گفت که هر رییس جمهور دیگری هم می گفت و البته از او انتظار می رفت. هر رسانه ای هم از ظن خود صحبت های رییس جمهور را نشر داد. مثلا آن چه از نظر تسنیم در صحبت های رییس دولت تدبیر و امید مهم آمده این است:« روحانی با اشاره به اینکه ورزش را باید به مردم واگذار کنیم و دولت نباید در ورزش دخالت کند گفت: دولت باشگاه‌دار نیست و ورزش سیاسی نیست. رانت‌ها را در ورزش کنار بگذارید.» اما در مقابل آن خبرگزاری ایرنا وابسته به دولت نوشت:« قهرمانان بهترین الگو برای جامعه هستند/گاهی گره دیپلماسی را هم ورزش باز می کند» قصد ما از واگویی این گفته ها از زبان رسانه های مختلف وجه اشتراکی است که بین همه آن ها دیده می شود. رییس جمهور صحبت هایش در جمع ورزشکاران را با اتصال انتخابات ریاست جمهوری با صعود به جام جهانی و پیروزی های والیبال آغاز کرد:« از آغاز دولت یازدهم اقبال و بخت با این دولت همراه بوده که همزمان با جشنی که مردم برای انتخابات ریاست جمهوری برپا کرده بودند جشن و شادی حضور ورزشکاران ما و صعود آنها برای جام جهانی نشاط و خوشحالی مردم را مضاعف کرد.»و ادامه داد: «در زمینه های مختلف و بخش های دیگر ورزشی همواره توانستید لبخند را بر لبان ملت بزرگ و عزیز ایران بنشانید.» اما همه آن چه که توسط رسانه ها برجسته شد و در دو رسانه مذکور هم مطرح شده بود برداشت سیاسی رییس جمهور از دیپلماسی ورزشی بود. آن جا که گفت: «ورزش هنرهای زیادی دارد گاهی گره مشکلات عرصه دیپلماسی را هم باز می کند چنانچه در دهه ۷۰ میلادی ورزش تنیس روی میز توانست گره دیپلماسی آمریکا و چین را باز کند و امروز نیز ورزش می تواند فضای جدیدی را در مناسبات جهانی حاکم نماید.» این صحبت های ریس جمهور در جمع ورزشکاران باعث شد عده ای به تکاپو بیفتند بلکه بتوانند این کد سیاسی را باز کنند. کدی که از زبان رییس جمهوری ایران بیان شده بود و احتمالا نکاتی داشت فراوان!
حالا کمی بیش تر که فکر کنیم، کمی به عقب که برگردیم و دیپلماسی پینگ پنگ را که همان کد مورد نظر رییس جمهور است، مرور کنیم، می رسیم به این جملات:« دیپلماسی پینگ پنگ به گفت و گوهای پنهانی ایالات متحده آمریکا و چین در اواسط دهه ۱۹۷۰اطلاق می‌شود . در آن زمان دو کشور هنوز روابط سیاسی با یکدیگر نداشتند و برای انجام مذاکرات برگزاری یک تورنمنت پینگ پنگ را بهانه کردند . در مارس ۱۹۷۱ چینی‌ها که در جریان مذاکرات صلح ویتنام گفتگوهایی را با آمریکایی‌ها شروع کرده بودند تیم ملی پینگ پنگ آمریکا را به پکن دعوت کردند . در این تیم تعدادای از دیپلمات‌ها نیز حضور داشتند که مخفیانه با مقامات چینی گفت و گو کردند . این مذاکرات سرانجام به سفر پنهانی هنری کیسینجر مشاور امنیت ملی دولت ریچارد نیکسون به پکن در ژوییه سال ۱۹۷۱ انجامید.»
در ادامه همین دیپلماسی پینگ پنگ می رسیم به همین چند هفته قبل و سفر تیم ملی والیبال ایران به آمریکا جهت برگزاری چند بازی دوستانه! نه! تند نروید! هنوز این کد باز نشده! من هم قصد ندارم بازکنم. فقط با هم تلاش می کنیم تا با کنار هم چیدن قطعات مختلف پازل اصل ماجرا را بیابیم.
در بدو ورود تیم ملی والیبال به آمریکا مقامات آمریکایی حضور پر رنگی در فرودگاه داشتند و سولیوان مشاور ارشد وزارت امور خارجه آمریکا هم در آن جا حاضر شد. در حالیکه این سؤال پیش می آید که ورود تیم ملی والیبال ایران به خاک آمریکا را با وزارت امور خارجه چه کار؟
این را هم از کنارش می گذریم که ایرانی های شاد مقیم آمریکا در تمام بازی های تدارکاتی ایران حضوری پر رنگ داشتند و سرود «ای ایران» می خواندند.
جلو تر که بیاییم، به همین هقته گذشته می رسیم و پیروزی والیبال ایران بر آمریکا در مسابقات جام جهانی! یکی از قطعات پازل هم این جا بود که پس از این پیروزی همان آقای مشاور وزارت خارجه گفت:« شاید طرفداران والیبال امریکا از حرفم خوششان نیاید اما من خوشحالم که تیم ملی والیبال ایران به چنین موقعیتی دست یافته است.» وی افزود: «ما در وزارت امور خارجه آمریکا از این تبادل افراد میان دو کشور و همچنین تبادل در زمینه های هنر، فرهنگ، آموزش و پرورش و ورزش پشتیبانی می کنیم. ورزش به عنوان راهی برای پیشبرد تفاهم متقابل ایران و ایالات متحده سودمند است، این تیم ملی والیبال ایران است و ما افتخار داریم که بخشی از مناسبات دو طرف باشیم. فدراسیون والیبال آمریکا از تیم والیبال ایران دعوت کرد و این تیم به مدت ۱۲ روز اینجا بود؛ این نخستین بار پس از ۳۵ سال بود که دو تیم با یکدیگر مسابقه می دادند و این دیدارها برای شناخت یکدیگر و با هم بودن بسیار خوب است.»
گرگ سالیوان مشاور ارشد ارتباطات استراتژیک وزارت خارجه آمریکا در پایان صحبت هایش باز هم از کارشناسی والیبال دست برنداشت:« آنها قادرند هر تیمی را ببرند. نشان دادند که می توانند هر کاری بکنند و از نظر بدنی هم آمادگی دارند.آمریکا می داند در برابر چه حریفی قرار دارد، اگر باز هم با تیم ایران روبرو شویم، آماده خواهیم بود.»
حالا به نظر شما دیگر می توانیم بگوییم که دیپلماسی پینگ پنگ منسوخ شده و دیپلماسی والیبال در حال جایگزینی است؟