بعد از سخنان سحری آقای پناهیان در نسبت دادن برخی القاب به پیامبر اسلام و امیر المومنین(س) ، این موضوع مورد توجه و نقد جدی بسیاری از صاحب نظران قرار گرفت.
پس از گذشت چند روز از اظهار نظر آقای پناهیان در برنامه سحرگاهی تلویزیون و واکنش متعدد افراد جامعه از اهالی حوزه و دانشگاه تا صاحب نظران رسانه ای و دیگر افراد دغدغه مند در حوزه مسائل دینی و اعتقادی ، ایشان در برنامه تلویزیونی از علمای حوزه و مومنین عذرخواهی کرد.
این کار اقای پناهیان اگر چه بخودی خود اقدام شایسته و قابل احترام است ولی با توجه به در معرض تکرار بودن افراد دارای تربیون چند نکته را از سر صدق و صفا به ایشان اعلام می دارم:
- اولین نکته مهم در بهره گیری از الفاظ برای بیان عقاثد یا ایده هایست که حتما می بایست با دقت و بر اساس ملاحظات فرهنگ جامعه مخاطب صورت گیرد و لذا بر گویندگان محترم منابر این نکته بیش از پیش ضروری است که در حوزه دین از حداکثر لطافت در بیان کلمات استفاده کنند.
- نکته دوم سنت حسنه عذرخواهی در مسایل مهم جامعه است که در صورت عمومی شدن این رفتار، دو نشانه مهم را یادآوری می کند اول اینکه فرد عذرخواه دارای بلندی روح و سعه صدر است و دیگر اینکه این رفتار موجب یادگیری بقیه مردم و حتی مقامات خواهد شد.
- نکته مهم دیگر اینکه ممکن است فردی بخواهد با ادبیات و نگاه خود در توصیف دیگران از تعابیری استفاده کند که از نگاه خود نه تنها ایرادی بلکه خوب و شایسته است ولی باید دقت کرد که چنین نگاهی در توصیف افراد خاص بویژه رهبران دینی کارساز نیست و سلیقه اعلی می طلبد.
- آقای پناهیان گفتند که پس از گفتگو با شیخ حسین انصاریان به عنوان یک پیشکسوت از مومنین و علما عذرخواهی کرده که بجای خود قابل تقدیر است ولی بهتر است از این پس در طرح موضوعات جدید نیز با علمای صاحب نظر تبادل نظر نموده و سپس مباحث خود را به افکار عمومی ارائه دهد تا از استحکام کافی برخوردار شود و موجبات تکدر خاطر افراد معتقد نشود.
- نکته پایانی مهم اینکه کثرت کلام شاید موجب افزایش اشتباه و خطا گردد و لذا بر مومنین است که بر سیاق رفتار و اعمال بزرگان دین( پیامبر رحمت و ائمه اطهار صلوات الله علیهم ) یا کمتر سخن بگویند یا با دقت و تمرکز کافی در کنار مطالعه و مشورت لازم، کلام خود را از خطا مصون سازند.
