چند سالی است که جشنواره فیلم مقاومت به دنبال بستر‌سازی و فراهم آوردن زمینه‌های مساعد جهت شناخت، همگرایی، همصدایی و به طور کلی تئوریزه کردن یک نوع وحدت رویه در بین سینماگران مستقل و معتقد به لزوم تقویت و تبیین جریان‌های فرهنگی و هنری تحت لوای انگاره «مقاومت» است. در واقع این جریان نوپا که البته خاستگاهی تاریخی دارد سعی دارد جشنواره فیلم مقاومت را با حضور سینماگران متبحر و توانمند داخلی و خارجی به یک بلوغ فرمی و محتوایی برساند، البته این مهم مادامی که باور نداشته باشیم در یک نبرد و جنگ تمام عیار و واقعی فرهنگی با جریان‌های متخاصم هستیم که هر کدام از آن‌ها یک نحله یا برخی تفکرات ایدئولوژیکی ضددین و انسانی دارند، جواب نمی‌دهد. پذیرش و باور به این بن‌مایه‌ها و لزوم طراحی نقشه راه جهت مقابله با این جنگ تمام عیار فرهنگی‌و هنری از سوی مسئولان و فعالان این عرصه از جمله نکاتی است که رهبر انقلاب نیز در دیدار با جمعی از بازیگران، کارگردانان و تهیه‌کنندگان به آن اشاره مستقیم داشته و فرموده‌اند: «ما در حال یک نبرد فرهنگی، یک نبرد جنگ نرم هستیم یعنی به ما تهاجم شده، تهاجم نرم، آن هم با ابزار‌های پیشرفته و بسیار نو و با توانایی بسیار بالا به ما حمله شده. خب ما باید اول این را تصدیق کنیم، باید اول قبول کنیم که ما در حال یک جنگیم، ما مورد تهاجم هستیم. اگر چنانچه این شد، آن وقت بایستی همه نیرو را متمرکز کنیم در ضربه زدن به مهاجم و جلوی هجوم او را گرفتن. هدف مهاجم، آماج کار مهاجم چیست؟ فرهنگ ماست، اخلاق ماست، خانواده ماست، هویت ماست، تاریخ ماست. در مقابل، ما بایستی یک جبهه قوی توانایی ایجاد کنیم که این جبهه بتواند پاسخگو باشد. آن جبهه متشکل از کیست؟ از هنرمند، روشنفکر، عنصر فرهنگی، یعنی شما‌ها هستید، شما‌ها و امثال شما آقایان و دوستانی که در بخش فرهنگ و در بخش هنر مشغول کار هستید.»
سینمای مقاومت از منظر فرمی و محتوایی پس از سپری کردن فراز و فرود‌های مختلف، امروزه گستره‌ای دارد که فقط شامل سینمای جنگ نمی‌شود. به کلام دقیق‌تر این جشنواره که در حال تبدیل شدن به یک جریان قدرتمند فرهنگی- هنری است آنچه را که برای مردم دنیا از طریق سینما مخابره می‌کند یک نوع بلوغ و به آگاهی رساندن آنهاست تا نسبت به محیط پیرامونی‌شان دچار غفلت نشوند. از منظر ارتباطاتی هم سینمای مقاومت فقط مضمون و فیلم نیست بلکه به واقع روش‌های ابداعی است که در مقابل سلطه جهانی سینما می‌تواند مورد بحث قرار بگیرد، بنابراین می‌توان آن را به نظریه‌ای تبدیل کرد که حتی فراتر از یک جشنواره بین‌المللی فیلم قابلیت تدریس، بحث و استدلال داشته باشد. می‌توان یک جمع متفکری از دانشگاهیان و افراد فعال در حوزه سینما را دور هم جمع کرد و درباره چارچوب سینمای مقاومت، اصول و شاخه‌های آن صحبت کرد تا آن را تبدیل به یک مجموعه فکری کنند که قابلیت بررسی و نقد و در آن چارچوب تولیدات گوناگون داشته باشد. جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت به جهت تطبیق خواسته‌های فطری انسانی همچون روح حق‌جویی و استقامت در برابر هرگونه ظلم و تبعیض با آنچه دین مبین اسلام در پی تقویت ترویج آن است، از دوره گذشته با دعوت از فیلمسازانی که در این زمینه به تولید فیلم مبادرت کرده بودند، سعی نمود فضای روشنگری نسبت به بیداری اسلامی را برای افکار عمومی به نحو قابل قبولی فراهم سازد و شبهات ساختگی پیرامون این تفکر و اقدام انقلابی را از طریق نمایش آثار ارائه شده تا حدود بسیار زیادی برطرف نماید. بدین ترتیب چند سالی است که محملی واقعی و به دور از هر گونه محافظه‌کاری سیاسی، فرهنگی و... برای گردهمایی سینماگران آزاد اندیش و آزادیخواه سراسر جهان شکل گرفته که ماحصل یک نگاه آوانگارد در حوزه تئوری و اجرای تفکرات ریشه‌ای جریان مقاومت است.
امروزه در دنیا تفکرات لیبرالیستی و اومانیستی با یک جور مقابله مردمی مواجه شده است. در این میان گروه‌ها و جریان‌های مردمی در اقصی نقاط جهان اعتراض‌هایی در اشکال مختلف مانند تظاهرات خیابانی، تشکیل کمپین در فضای مجازی و... با داشتن رگه‌هایی منطبق با تفکر و مانیفست مقاومت برای خلاصی از دست نظام سلطه به وجود آمده که فاقد یک رهبری واحد است. تبیین، تعمیم و اشاعه انگاره‌های اصلی جریان مقاومت در بین دیگر جوامع با میدانداری نخبگان آن‌ها که جذب جریان مقاومت شده‌اند، قطعاً فضای موسع و بسیار مستعدی برای تقویت و گسترش نگاه غالب در جبهه فرهنگی و هنری مقاومت خواهد بود، البته واضح است که برای رسیدن به سر منزل مقصود که همان تقویت نگاه مقاومت در بین مردم به واسطه تولید و ساخت آثار فرهنگی و هنری مانند فیلم، سریال و... است، هم افزایی، همکاری و اقدام جهادی به واسطه میدان دادن به نیرو‌های مؤمن به انقلاب را بیش از هر زمان دیگری طلب می‌کند.
افق روشن جشنواره مقاومت
مصطفی شاه‌كرمی
۱۳۹۷/۹/۸
