ادعای موفقیت تا چه اندازه صحت دارد؟

محمدرضا کاظمی- مسئولین ورزش ایران بسیار خوش اقبال بودند که دو اتفاق مهم المپیک توکیو باعث شد تا آنان بتوانند نفس راحتی بکشند و در برابر سیل انتقادات سینه سپر کنند.

نخستین اتفاق خوش، کسب اولین مدال طلای تاریخ تیراندازی کشورمان در نخستین روز مسابقات توسط جواد فروغی بود. مدال ارزشمندی که در هیچ دوره المپیک به این راحتی کسب نکرده بودیم. دومین خوش شانسی روز آخر مسابقات به ما رو کرد. جایی که سجاد گنج زاده تا فینال مسابقات پیش تاخت و در آنجا پس از اینکه با ضربه خطای حریف عربستانی نقش زمین شد به تشخیص داوران برنده مسابقه فینال و یک مدال زرین برای کشورمان به ارمغان آورد. اگر این دو موفقیت به دست نمی آمد آنگاه باید تنها با کسب یک طلا، یک نقره و دو برنز کشتی و نایب قهرمانی علی داوودی در وزنه برداری، یکی از بدترین نتایج المپیک برای کشورمان رقم می خورد.

در المپیک توکیو ۶۶ نفر یعنی بیشترین تعداد ورزشکاران را به میدان فرستادیم. این تعداد ورزشکار زیر نظر ۱۶ فدراسیون به محل مسابقات اعزام شدند و در پایان مجموعا ۷ مدال کسب کردیم. ۴ مدال از این تعداد، متعلق به یک فدراسیون یعنی کشتی بود و ۳ مدال باقیمانده را نیز ورزشکاران فدراسیون های وزنه برداری، تیراندازی و کاراته کسب کردند. بنا بر این و با یک حساب سرانگشتی، می توان نتیجه گرفت که از جمع ۱۶ فدراسیون که با صرف هزینه های فراوان ورزشکاران و عوامل خود را راهی المپیک کردند، تنها ۴ فدراسیون موفق به کسب مدال شدند. بگذریم از اینکه تازه برخی از این فدراسیون های مدال آور از جمله وزنه برداری و کشتی( در رشته آزاد) نیز در حد و اندازه های خود ظاهر نشدند.‌ با این توصیف، ورزشکاران ۱۲ فدراسیون‌ما در المپیک توکیو، صرفا تماشاگر بودند.

اگر قرار باشد با یک حساب سرانگشتی نتایج و عملکرد کاروان ورزشی کشورمان را با دو دوره قبل یعنی لندن و ریو برزیل مقایسه کنیم نتیجه می گیریم که در این دوره نسبت به المپیک لندن ۱۵ پله و نسبت به المپیک ریو ۲ پله نزول داشتیم.

با اوصاف یاد شده، و از آنجایی که پای میلیون ها مردم علاقه مند به ورزش در میان است،انتظار می رود، وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک، روسای فدراسیون های ناکام را در قبال فرصت سوزی، ضعف در عملکرد و صرف هزینه های کلان پاسخگو کند. این پاسخگو کردن لزوما به معنای برخورد با آنها نیست بلکه چه بسا لازم باشد در برخی موارد با حمایت و رفع کمبودها همراه باشد. تردیدی نیست، هرگاه وزارت ورزش وظیفه نظارتی خود نسبت به عملکرد فدراسیون ها را با جدیت و دقت پی گیری کند خود نیز موظف خواهد شد در پیشگاه مردم و مجلس پاسخگو باشد.نمی شود ۱۶ فدراسیون و ۱۷ رشته ورزشی را با صرف هزینه های فراوان آماده سازی، اردوها، مسابقات و حمایت از تک تک ورزشکاران راهی المپیک کرد و در نهایت تنها ۴ فدراسیون توفیق کسب مدال پیدا کنند. در این میان با کدام سیستم و چگونه می توانیم ۱۲ فدراسیون دیگر را نسبت به عملکرد ضعیف پاسخگو کرد؟

دولت جدید خود را دولت پاسخگو و مصر در پی گیری مطالبات مردم معرفی کرده بر همین اساس و با توجه به اقتضای شرایط و خواست مردم، لازم است این نکته در مورد ورزش و فدراسیون ها با سیل بی شمار علاقه مندان بیش از پیش مورد توجه و دقت نظر دولت و وزیر ورزش آینده باشد. ضمن اینکه مجلس محترم نیز موظف به اعمال نظارت خواهد بود تا از این پس، بیش از گذشته شاهد مسئولیت پذیری دست اندرکاران حوزه ورزش باشیم.