حجت‌الاسلام سیدمحمدمحسن دعایی؛ مدیرعامل مؤسسه مطالعات راهبردی علوم اسلامی با نگاهی به آیین حکومت‌داری رسول خدا و سیره سیاسی امام صادق(ع) به آسیب‌شناسی جامعه کنونی ما پرداخت که آن را می‌خوانیم:
تأسی همه‌جانبه به پیامبر
پیامبر اعظم به تعبیر قرآن اسوه حسنه است در الگوی حکمرانی نبوی؛ همه مسئولان وظیفه قطعی تأسی به این الگوی کامل را دارند، اولین نکته که در حکمرانی متعالی پیامبر اعظم مورد توجه است آن است که رسول خدا؛ خود را مسئول تزکیه جامعه می‌دانستند و رهبران حکومت اسلامی نباید از این موضوع غفلت کنند؛ حکومت اسلامی که قصد اقتداء به پیامبر را دارد مسئولیت تعلیم معارف و زمینه‌سازی تزکیه نفوس و تهذیب امت را در رأس مأموریت‌های خود تعریف کند؛ این موضوع توسط امام خمینی و رهبر معظم از طریق بیانات و ارشادات صورت گرفته اما توسط قوای سه‌گانه که شبکه مدیریت حکومت اسلام هستند مورد غفلت واقع‌شده و حتی توسط برخی از عناصر فاسد در دولت‌ها به نفع جریان خود؛ مورد تحریف قرارگرفته است. تأسی به پیامبر باید همه‌جانبه باشد؛ آن حضرت خود را برای امت اسلام می‌دانستند و تأسیس حکومت کردند تا زمینه بسط تعلیم و تربیت اسلامی ایجاد شود.
غفلت از نقش مسجد
اولین گام مدیریتی پیامبر در آغاز تأسیس حکومت؛ تأسیس مسجد به‌عنوان پایگاه اصلی امت سازی و جامعه سازی دینی بود؛ حکمرانی اسلامی و الهی رسول‌الله از پایگاه مسجد آغاز و متبلور شد بر همین اساس به دولت اسلامی پیشنهاد می‌شود با تأسی به پیامبر؛ مساجد تراز را احیاء کند؛ زیرا حکومت آرمانی مهدوی نیز از مسجد عدالت را جهان‌گستر خواهد نمود؛ متأسفانه این اصل در حکمرانی موردتوجه قرار نگرفته و حکمرانی اسلامی از مسجد منفک شد و هیچ دلیل موجه برای این سوء رفتار قابل‌ذکر نیست. در حقیقت در انقلاب اسلامی که مقدمه اتصال به انقلاب حضرت حجت است باید مسجد نقش خود را در حکمرانی بازیابد. اگر مسجد الگوگرفته از مسجدالنبی در انقلاب اسلامی شکل بگیرد تمدن سازی و دولت سازی که در بیانیه گام دوم به‌عنوان آرمان انقلاب مورد تأکید رهبری معظم قرارگرفته تسهیل خواهد شد.
از نگاه به صلح و جنگ تا عقد اخوت
نگاه جامع صلح و جنگ در آموزه مدیریت سیاسی پیامبر اعظم نکته دیگری است که باید مورد توجه دولت اسلامی قرار بگیرد، پیامبر با توازن بین صلح و جنگ، نص حاکمیت الهی را در جزیره العرب و دنیای معاصر خود بنیان نمودند.
مسئله عقد اخوت در جامعه اسلامی نیز در سیره حکمرانی رسول خدا مشهود است؛ آن حضرت بین مهاجرین و انصار مراسم برادرخواندگی برقرار کرد؛ زیرا باید امت سازی واحد محقق می‌شد؛ دوقطبی‌سازی‌هایی که الگوبرداری از نظام‌های منحط غربی است یکی از آفت‌هایی است که متوجه جمهوری اسلامی است دوقطبی‌هایی که از ابتدای انقلاب دقیقاً بر اساس نفوذ جریانات غرب‌گرا در کشور به وجود آمده هیچ تناسبی با امت سازی پیامبر ندارد زیرا مطابق قرآن جریان حزب‌الله قرآنی باید در مصدر امور قرار بگیرد و جامعه به سمت یکپارچه‌سازی حقیقی توسط دولت حرکت کند.
کادرسازی به شیوه امام صادق(ع) برای حفظ انقلاب
تأسیس حکومت و توفیق آن منوط به تربیت کادرهای ورزیده و وفادار است اگر رهبر الهی کادرسازی نکرده باشد در شرایط انقلاب و تأسیس دولت با شکست مواجه می‌شود؛ شرایط زمانه امام صادق(ع) گواه این است که حضرت از چنین کادرهایی به دلیل شرایط خفقان دژخیمانِ حزب اموی محروم بود و شرایط برای قیام سیاسی امام صادق آماده نبود و از سوی دیگر نیز به خاطر اختناق وحشتناک حکومت میراث نبوی در حال نابودی بود و لذا فرجه‌ای که بین جابجایی سلسله‌های ظالم اتفاق افتاد امام باقر(ع) و امام صادق(ع) هوشمندانه‌ترین و حکیمانه‌ترین استفاده را کردند و به اشاعه معارف ناب شیعی پرداختند و اگر تلاش این دو امام نبود دست میلیون‌ها پیرو مکتب حق جعفری از معارف و فقاهت معرفتی خالی بود و این امر مرهون مجاهدت علمی، سیاسی و شاگردپروری امام صادق(ع) بود.
