حجت السلام علی تبریزی-به گزارش نما ، شاید بتوان به جرأت ادعا نمود که پس از زیارت حضرت سیدالشهداء (ع) که به اذعان همه اهل بیت از اهمیت ویژه و خاصی برخوردار است، هیچ زیارتی به مثابه زیارت مزار نورانی امام خوبی ها حضرت علی بن موسی الرضا (ع) نباشد. این نکته نه صرفاً کلامی از روی ذوق و محبت که موضوعی بر پایه روایات فراوان است. برای نمونه در احادیث زیارت آن امام همام همچون زیارت خدای تعالی در عرش برشمرده شده است. یا فرموده اند به زائر حرم حضرت ثواب هفتاد حج مقبول عطا می شود. یا آمده که گناهان گذشته و آینده زائر آمرزیده می شود. همچنین نقل شده که بهشت از برای او می شود و در روز قیامت در کنار منبر رسول الله برای او نیز منبری قرار داده می شود تا مردم از حساب فارغ شوند.
این پاداش ها فقط برای دست زدن به ضریحی فلزی نیست. قطعاً آثار فراوان و عجیبی در این عمل نهفته است وگرنه این میزان از پاداش با یک عمل ساده همخوانی ندارد. اما به راستی چه سرّی در زیارت ائمه معصومین نهفته است که خداوند این اندازه به زائر اجر و ثواب عطا می کند؟ بی شک در زیارت ائمه معصومین اسراری بزرگ و واقعیتی بلند مرتبه وجود دارد که تا بدین حد به آن سفارش شده و برای آن اجر لحاظ شده است.
معرفت نداریم!
اولین امری که زائر بایستی به آن توجه کند آن است که در زیارت، تسلیم امر امامت باشد و نسبت به حقوق امام معرفت داشته باشد.در روایات به دو شرط معرفت به امام و تسلیم اوامر او بودن اشاره شده است. این دو شرط نیز به سادگی حاصل نخواهند شد. باید مطالعه و تفکر کرد، وقت گذاشت و کلام ائمه را موشکافی نمود تا به درجاتی از معرفت دست یابیم. وقتی هممعرفت حاصل شد –ولو اندک- آنگاه تسلیم به دنبال خود دارد. اگر ما بدانیم امام کیست مگر می توان تسلیم امر او نبود!؟ مگر می شود مخالف سخن امام عمل کرد!؟ اگر چنین می کنیم پس بدین معناست که معرفت نداریم!
فرزندانتان را زود به زود به زیارت ببرید
دومین نکته ای که باید به آن توجه نماییم این است که در اعمال مستحب عبادی هیچ امری به اندازه زیارت سفارش نشده که خداوند اجر آن را آمرزش گناهان و بهشت قرار داده است. علت ارزش گذرای زیارت بدین مرتبه آن است که زیارت تنها یک عمل عبادی مستحب نیست، بلکه یک امر اعتقادی محسوب می شود زیرا کسی که به زیارت امام معصوم می رود بدین معناست که نبوت را پذیرفته و به معاد و توحید اعتقاد پیدا کرده است.محال است کسی به امامت علی بن موسی الرضا (ع) اعتقاد داشته باشد اما نبوت و معاد و توحید که اصول دین هستند را نپذیرفته باشد و همان طور که در زیارت جامعه آمده ائمه ارکان های توحید هستند و به وسیله آن ها خداوند پرستش می شود.
در حقیقت زیارت یک پک کامل و مجموعه بی نظیر خداشناسی، نبوت و امامت است. مجموعه ای که در هیچ جای دیگری نمی توان بدان دست یافت. در نتیجه اگر فرزند یا دوست یا هرکس دیگری را که گمان می کنید از نظر اعتقادی دچار تناقضات و ضعف هایی است حتماً او را یکبار به زیارت ببرید، خصوصا زیارت حضرت سیدالشهداء (ع) و امام رضا (ع). این نکته برای والدین از اوجب واجبات است و باید زود به زود فرزندان را به زیارت برد تا مبادا در فضای آلوده مجازی و حقیقی با آسیب های اعتقادی مواجه شوند.
بهترین راه نجات از تحیّر و سرگردانی
ائمه معصومین نورهای خدا در تاریکی زمین هستند که مردم به برکت حضور آن ها راه دین و سعادت را پیدا می کنند:
«السلام علیک یا نور الله فی ظلمات الارض»
امامان همانند فانوس های روشن «مناراً فی بلده» هستند که راه را به مسافران سرگردان نشان می دهند و آن ها را از هلاکت نجات می دهند.در نتیجه به زیارت ائمه معصومین شتافتن مانند این است که انسان به سوی نور و چراغ هدایت و راه رسیدن به خدا حرکت کند و همین مساله می تواند عامل فراوانی اجر و ثواب زیارت باشد.
امام آرامش مطلق و ثبات تام و تمام است. هیچ تاریکی، گرفتگی، کدورت و لغزشی نمی تواند وجود امام را دچار ناآرامی نماید. از طرفی هرکسی هم که خود را به این منبع و معدن آرامش متصل نماید او نیز آرام شده و نگرانی ها و ناآرامی هایش برطرف می گردند. لذا وقتی در حرم ائمه هستید احساس آرامش و امنیت در وجود ما موج می زند. هرکسی را هم که نگاه کنید همین حس را دارد. تمام عالم هم اگر با همه مشکلات و نگرانی هایشان یکجا به کنار ضریح مطهر و منور ائمه بیایند باز هم نه تنها آن ذوات مقدس ناآرام نمی شوند که همه زائران به آرامش و امنیت و لذت و حظّ معنوی می رسند بی آنکه ذره ای از آن معدن فیض عظیم و بی نهایت کم شود.
خاصیت متناقض دنیا و زیارت!
نکته بعدی که اهمیت زیارت را دوچندان می کند به خاصیت دنیا باز می گردد. امام علی (ع) می فرماید که خاصیت دنیا این است که انسان را سرگرم بازی می کند و برای آن چه پس از آن است فراموشی می آورد. زیارت ائمه معصومین دقیقاً نقطه مقابل دنیاست. زیارت کمک می کند که نه تنها انسان به یاد آخرت باشد بلکه برای آن جهان نیز ذخیره ای ارزشمند فراهم کند و قلب انسان را متوجه امور معنوی و اعتقادی می کند.یعنی هرچه هم که گرفتار دنیا شده باشیم فضای معنوی حضور در کنار امام ما را در خود غرق می کند و ذره ای از دنیاطلبی در وجودمان باقی نمی گذارد.
