امیر بهشتی – به گزارش نما ، در چند روز گذشته بود که حسن روحانی بعد از دوسال سکوت خود را شکست و در دیداری که با استانداران دولت‌های یازدهم و دوازدهم داشت گفت: " تلاش کردیم برجام را به نتیجه برسانیم. با اینکه می‌دانستیم اجرایی‌شدن برجام به دولت بعد می‌رسد و پول آن در دولت بعد به خزانه کشور واریز می‌شود، اگر برخی موانع پیش نمی‌آمد می‌توانستیم در اسفند ۹۹ تحریم را تمام کنیم. "حسن روحانی در ادامه گفت: "بر‌خلاف آنچه تحویل گرفته بودیم، خزانه را پر تحویل دادیم. موجودی ارزی را چند‌صد میلیون دلار تحویل گرفتیم، ولی با چند میلیارد دلار تحویل دادیم. برای خرید ۲۰۰ میلیون دُز واکسن کرونا اقدام کردیم و وقتی دولت را تحویل می‌دادیم، جریان ورود واکسن‌های خریداری‌شده شروع شده بود که در ماه‌های بعد ادامه یافت."روحانی در حالی در اظهارات خود مدعی رفع تحریم ها در اسفند99 می شود که او در ۲۳ تیرماه ۱۳۹۴ طی پیامی به مردم ایران اعلام کرد:" که در روز اجرای برجام، تمامی تحریم‌ها بالمره (یکباره) لغو خواهد شد "محمدجواد ظریف وزیر خارجه دولت روحانی هم گفت: "در روز اجرای برجام(26 دی 94)دیگر تحریم اقتصادی وجود ندارد و تمام دارایی‌های ایران آزاد خواهد شد."
اما در این روز نه تنها تحریم ها لغو نشد بلکه در همان دولت اوباما، روند افزایش تحریم‌ها آغاز شد به گونه ای که تعداد تحریم‌ها به بیش از دو و نیم برابر افزایش پیدا کرد. ادعای روحانی مبنی بر لغو تحریم ها در اسفند ماه 99 در حالی صورت می گیرد که جو بایدن تا به امروز حاضر به ارائه ی تضمین معتبر برای لغو تحریم ها نشده است و به گفته کارشناسان اجرای مجدد برجام در این شرایط تنها به معنی اجازه دادن به آمریکا برای دسترسی به مکانیسم ماشه و در کنار آن حفظ تحریم هاست که این موضوع اساساً لغو و حتی تعلیق تحریم‌ها را بی‌اثر می‌کند، پس چگونه با این شرایط حسن روحانی مدعی رفع تحریم ها در اسفندماه 99 می شود؟ رئیس جمهور پیشین در بخش دیگری از اظهارات خود به شرایط خزانه در زمان تحویل به دولت سیزدهم می پردازد و مدعی می شود که خزانه را پُر به دولت سیزدهم تحویل داده است، این در حالی است که نگاهی به دخل و خرج دولت در سال ۱۴۰۰ خلاف این گفته را به اثبات می رساند، به صورت مختصر باید گفت دولت سیزدهم در شرایطی سکان اداره کشور را از دولت تدبیر و امید تحویل گرفت که خزانه با کسری بودجه بیش از ۴۸۰ هزار میلیارد تومانی به علاوه ۵۰۰ هزار میلیارد تومان بدهی و سود اوراق (برای چهار سال/ هر ماه به طور متوسط ۱۲ تا ۱۵ هزار میلیارد تومان) مواجه بود؛ تا جایی که بودجه ارزی کل سال ۱۴۰۰ در همان چهار ماه اول تماما هزینه شده و اعضای دولت وی به رئیس‌جمهور جدید گزارش داده بودند که دولت قادر به پرداخت حقوق کارمندان در مرداد ۱۴۰۰ نیست.
بحران خزانه در دولت تدبیر و امید تا به آنجا پیش رفت که عبدالناصر همتی رئیس بانک مرکزی وقت در همان مقطع از استقراض سنگین دولت روحانی از بانک مرکزی برای جبران کسری بودجه خود پرده برداشت و اعلام کرده بود: "روند انتشار پول پرقدرت در چهار ماه ابتدایی سال ۱۴۰۰ بسیار نگران‌کننده است و اگر سریعا تغییر نکند تبعات بزرگی خواهد داشت. دلیل این رشد، عمدتاً استقراض بی‌رویه دولت از بانک مرکزی در قالب تنخواه‌هایی است که چشم‌اندازی برای تسویه آنها وجود ندارد" علاوه بر این، روزنامه ایران 18 مرداد 1401 از نامه ای خبر داد که در آن دفتر رئیس جمهور سابق ۹ مرداد ۱۴۰۰ در پاسخ به نامه محمدباقر نوبخت برای پرداخت مبلغ مورد نیاز برای تکمیل و بهره‌برداری از پروژه آبرسانی به آبیک از محل خزانه صادر شده بود. حسن روحانی خطاب به نوبخت گفته بود: "همه موجودی خزانه براساس درخواست‌های جنابعالی خالی شده است. موجودی وجود ندارد"
غارت سرمایه‌های مردم در بورس برای جبران کسری بودجه سال ۹۹ نیز از دیگر مستندات غیرواقعی بودن ادعای روحانی است. در مورد ادعای خرید 200 میلیون دُز واکسن، کافی است به یاد آوریم که شخص آقای روحانی در واکنش به انتقادها از انفعال دولت وی در واردات واکسن گفت:" واکسن کرونا سوهان قم نیست که شما وقتی از در مغازه رد می‌شوی دائما دعوتتان کنند که یک سوهان خوب دارم. این واکسن مطمئن به اندازه کافی در دنیا نیست و گرفتن آن آسان نیست"
رویکرد انفعالی دولت تدبیر و امید موجب شده بود تا در پایان دولت روحانی جامعه روزانه با بیش از 700 مورد فوت ناشی از کرونا مواجه شود.در اوج این بحران بود که دولت سیزدهم کار خود را آغاز کرد و با اولویت قرار دادن واکسیناسیون، نسبت به تامین واکسن اقدام کرد، این در حالی بود که هیچ یک از بهانه های دولت تدبیر و امید رفع نشده بود. با این وجود حسن روحانی و حامیان دولت گذشته با سو استفاده از شرایط موجود سعی می کنند تا با فرار رو به جلو و تخریب دولت سیزدهم از بار عملکرد فاجعه بار خود شانه خالی کرده و حتی بسیاری از دستاورد های دولت سیزدهم را به نام خود بزنند.
