صادق رخ فرد - به گزارش نما ، نشریه «شارلی ابدو» که در سال های گذشته با اهانت به ساحت مقدس پیامبر اسلام (ص) خشم مسلمانان در سراسر جهان را برانگیخته بود، در تازه ترین اقدام خود مسابقه ای را با هدف نشر کاریکاتورهای موهن به رهبر معظم انقلاب اسلامی ترتیب داده است، مقامات این کشور همچون گذشته با سنگر گرفتن پشت مفاهیم «آزادی بیان» تلاش کردند تا رفتار‌های توهین‌آمیز این نشریه را توجیه کنند، در همین راستا کاترین کولونا، وزیر امور خارجه فرانسه از اقدامات توهین‌آمیز نشریه شارلی‌ابدو دفاع کرد و آن را به «آزادی بیان» ربط داد.
این در حالیست که در سال 2009 زمانی که «موریس سینه»، با رسم کاریکاتوری، از ازدواج "جان سارکوزی" فرزند "نیکولا سارکوزی" رئیس‌جمهور اسبق فرانسه با "جسیکا دارتی" دختر یهودی که از خانواده‌ای ثروتمند بود و با انگیزه پول به دین یهودیت گرویده بود، انتقاد کرده بود او را مجبور به استعفا کردند، در کاریکاتور " موریس سینه" هیچ خبری از توهین به دین یهود نبود، اما تنها اشاره به یهودیت کافی بود تا او مورد اتهام دشمنی با این دین قرار گیرد و به مراجع قضایی تحویل شده و نهایتا از کار خود اخراج شود . در آن زمان مجله شارلی ابدو هیچ دفاعی از کارمند خود نکرد و با دروغ «آزادی بیان» درصدد توجیه کار او برنیامد.
پر واضح است که آزادی بیان در فرانسه و سایر کشور های غربی تا بدان جا معنا پیدا می کند که موضوع توهین مقدسات و ارزش های اسلامی باشد والا با کوچکترین اشاره به یهودیت فرد خاطی مورد شدید ترین مجازات ها قرار می گیرد، در ازادی بیان غربی ها توهین و تحقیر صرفا به مسلمانان و دین اسلام ارتباط می‌یابد و یهودیت از این قاعده مستثنی است. علیرضا محمدلو در این باره در کانال شخصی خود می نویسد: حال که بعد از پروژه هشتگ زمستان دینداری شارلی ابدو وارد صحنه شده و رأس کاریزماتیک نظام به تعبیر وبری را نشانه می‌رود، حکایت و چرایی جدی‌تری دارد. در واقع جنگ شناختی از مسئله حجاب‌ستیزی و امنیت‌گریزی به فاز لیدرستیزی و ایجاد آنارشیسم در ساحت سیاسی رسیده است. نقطه قوت این نظام در حل و فصل آشوب‌ها، همبستگی اجتماعی(جمهوریت) ذیل دینداری(اسلامیت) است. عامل اتصال جمهوریت و اسلامیت، دستگاه ولایت بود که عقلانیت اجتماعی را با معنویت اسلامی گره زده و امکان هر نوع عملیات تجزیه را خنثی نمود. راه چاره این جنبش برون‌مرزی، عبور از ولایت فقیه و قداست‌زدایی است. ابزار این قداست‌زدایی در ساحت افکار عمومی، تخریب نمادهای مثبت، تولید واژه‌های منفی و تصویرسازی کاریکاتوری و طنزآلود است. علی‌رغم عدم موفقیت این جنبش در رسیدن به اهدافش، محک زدن میزان حساسیت جامعه نسبت به مقدسات و باورها و بی‌حس کردن افکار عمومی در قبال بنیادهای فکری‌ـ اعتقادی از طریق اهانت، تابوشکنی، طنز و تمسخر، لایه‌های پنهان این پویش کاریکاتوری در مطبوعات زردی چون شارلی ابدو ست.
