انقلاب یعنی زیر و رو كردن

زمانی که انقلاب اسلامی به وقوع پیوست، همه ی ابعاد کشور را در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، نظامی، روابط بین‌الملل، مسائل اجتماعی، و هر آن چه را که مربوط به حاکمیت و حکومت است دگرگون کرد.
انقلاب یعنی زیر و رو و منقلب شدن. پس، اصل این است که آن ساختار و شکل و استخوان‌بندی شکست. به مرور زمان، در حوزه‌های مختلف، صورت بندی جدیدی شکل گرفت.
در این صورت بندی‌های جدید، با توجه به مجموع‌ شرایطی که در داخل کشور گذشت و آن چه که در صحنه‌های بین‌المللی و منطقه‌ای رخ داد، بعضی از حوزه‌ها که اولویت اول بودند تا نظام و سامان یابند مورد توجه بودند مثل حوزه‌های سیاسی، نظامی، امنیتی، اجتماعی، و فرهنگی و در وهله ی اول وظیفه ی انقلاب این بود که خود را در حوزه‌های سیاسی و امنیتی و نظامی تثبیت کند.
با توجه به جنگ هشت ساله‌ای که علیه جمهوری اسلامی ایران راه انداختند، جریان های داخلی مثل فدائیان خلق و مجاهدین انقلاب و کومله و... که سراسر کشور را فرا گرفته بود و دخالت‌هایی که دیگران در حوزه ی داخلی کردند، بحمدالله نظام در حوزه ی امنیتی مستقر شد. در حوزه‌های نظامی، علی‌رغم جنگ هشت ساله‌ای که همه ی جهان یک طرف بودند و ما یک طرف بودیم، در سایه ی اراده و عنایات الهی و هم دلی موفقیت‌های شایانی به دست آمد. الان، از نظر قدرت نظامی چه در زمینه دانش و تجهیزات نظامی و چه در بسیج و سازمان دهی، در منطقه حرف اول را می‌زنیم.
در حوزه‌های سیاسی، دشمن خیلی سعی کرد، ولی نظام جمهوری اسلامی ایران در حوزه‌های سیاسی داخلی و خارجی و نهادهای بین‌المللی کاملاً مسلط و به‌گونه‌ای است که در مجموعه ی مسائل منطقه‌ای هر عمل و عکس‌العملی که در منطقه اتفاق می‌افتد و نقشه‌هایی که راجع به خاورمیانه و طرح‌هایی که درباره ی افغانستان و عراق و جاهای دیگر داشتند باید به نحوی هماهنگ با جمهوری اسلامی ایران باشد.
در حوزه ی جهانی هم به همین صورت است و ما به سهم خودمان تأثیرگذار بوده‌ایم و هستیم و خواهیم بود. دشمن در حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی سرمایه‌گذاری‌های بسیاری کرد و جریان های مختلفی را در داخل ایجاد کرد. البته آسیب دیدیم، اما ضربه‌هایش طوری نبود که اقتدار ملت در سایه ی رهبری مقام معظم رهبری و اعتقادات مردم به انقلاب و اسلام یاری‌مان کرد.
واقعیت این است که در حوزه‌های اقتصادی آن چه که باید می‌شدیم نشدیم. این را باید با صراحت اعلام کرد. از نظر توانایی‌های اقتصادی، توانمندی‌های بالقوه ی بسیار بالایی داریم و تمام ابعاد و منابع و عوامل اقتصادی در رشد را نه تقریباً بلکه تحقیقاً نسبت به اقران و رقبایمان بیشتر داریم و شرایطمان از نظر منابع و مواهب طبیعی در مقایسه با دیگران مشخص است و بارها عنوان شده است.
از نظر ذخایر گاز، در جایگاه دوم و از لحاظ ذخایر نفتی جایگاه سوم را در جهان داریم و از نظر معادن و موقعیت جغرافیایی قلب منطقه ایم و خاورمیانه هم قلب کره ی زمین است.
ما در بهترین شرایط از نظر منطقه‌ای قرار داریم و با پانزده کشور همسایه ایم و به نحوی برای آن ها دروازه ی طلایی محسوب می‌شویم. در حوزه‌های نیروی انسانی، بنا بر آن چه که نهادهای بین‌المللی مثل بانک جهانی اعلام کرده‌اند، از لحاظ توسعه ی انسانی در منطقه اول ایم و حدود 5 میلیون فارغ‌التحصیل دانشگاهی و نیروهای متخصص داریم. سازمان مان سازمان جوان و اصولاً کشورمان از لحاظ نیروی انسانی جوان است.
در باره ی تولید علم، در حوزه‌های مختلف علمی خیز برداشته‌ و (Base) یک حرکت بزرگ را ایجاد کرده‌ایم. همان‌طور که گفتم، در حوزه ی منابع، قطعاً، بالقوه‌هایمان از اقرانمان بهتر است، ولی در بالفعل مان به دلایل مختلف هم از اقرانمان عقب ایم و هم از آن چه که باید باشیم عقب ایم و هم از آن چه که می‌توانستیم باشیم و نیستیم عقب ایم.