آیا اسوه ی وزرای پیشنهادی، حضرت عباس(ع) است؟

تبحر در سخن ، بيان مانع و جامع ناشي از تفقه در دين و بلاغت از جمله ويژگيهاي امام خامنه اي است كه دوست و دشمن بدان اعتراف دارند. ايشان در خطبه هاي نماز عيد سعيد فطر، با بيان جمله اي كوتاه؛ معنايي عميق را منتقل كرده و فرمودند « انشاءالله به زودی و با انجام وظيفه مجلس شورای اسلامی در انتخاب وزرای صالح، دولت جديد نيز تشكيل می شود.»
اين جمله را در تمام كوتاه و گذرا بودن آن بايد تذكري به نمايندگان مجلس دانست كه انجام وظيفه آنها در انتخاب وزراي صالح است. اين تأكيد زماني بار معنايي عميقتري را متحمل مي گردد كه به ياد آوريم در سخنان مكرر رهبري، همراهي با دولت خواسته شده بود و اينك اين همراهي چهارچوب ويژه خود را يافته است. رهنمود اخير مهر بطلاني بر سخناني بود كه تأييد يكپارچه وزيران را به بهانه همراهي مجلس با دولت خواهان بودند و نشان داد رهبري منتظر مميزي مجلس هستند و نه رأي بدون بررسي لازم. کلمه «صالح» معنى گسترده و وسیعى دارد، که علاوه بر ایمان و توحید، همه شایستگیها از آن به ذهن مى‏آید، شایستگى از نظر عمل و تقوا، شایستگى از نظر علم و آگاهى، شایستگى از نظر قدرت و قوت، و شایستگى از نظر تدبیر و نظم و درک اجتماعى.
يكي از موارد الگو شده در اين زمينه حضرت عباس عليهالسلام است كه تعبير «عبد صالح» براي وی از سوي معصومين بهكار رفته است. شايد بتوان ويژگي خاص آن بزرگ ياريگر ائمه عصر خويش را اين دانست كه حضرت عباس(ع) در مواقع مختلف تکلیف خود را میشناخت و در عرصه نظامي پيشتاز و آنجا که تکلیف است به عنوان یک مجتهد دینی و عالم عمل میکرد و آنجا که لازم است صبر و در زمان تكيلف کوبنده ظاهر می شد.
با نگاهي به زيارتنامه ها مي توان دريافت كه بصيرت و تقوا، عمل به تكليف در حد ممتاز و خيرخواهي براي امام از جمله شاخصه هاي بيان شده در روايات براي آن وزير صالح سه امام نخستين است.
به ديگر سخن «عبد صالح بودن» را در نظام امامت و امت بايد ياريگر و خيرخواه امام بودن دانست و اين امر به تناسب مسئوليت اجتماعي هرچه بالاتر رود، مستلزم تلاش بيشتري است.
اگرچه دست يافتن بر جايگاه رفيع پرچمدار كربلا كاري بعيد به نظر مي رسد، اما بي شك الگو قرار دادن رفتار وي مي تواند مورد انتظار باشد و از اين رو بايد كساني را به عنوان وزير صالح برگزيد كه رنگ و بويي از وزارت حضرت عباس (ع) براي برادرش را داشته باشند.
با مقدمه فوق مي توان گفت كه وزرايي صالح هستند كه بصيرت خود را در مراحل مختلف انقلاب ( و در فتنه 88 به عنوان يكي از نزديك ترين و دشوارترين آزمايشها) به خوبي پس داده و نيز در كارنامه خويش ملاكهاي لازم از نظر تدبير را به اثبات رسانده باشند. شايد لازم باشد هر نماينده هنگام رأي دادن به وزيران پيشنهادي، از خود بپرسد كه آيا او پاسخگوي اين عمار امامت امت خواهد بود؟