جناب آقای روحانی
سلام
امروز برای شرکت در اجلاس سران سازمان ملل متحد به نیویورک می روی. کوتاه سخن می گویم :
امروز اول مهر به آن سوی دنیا می روی تا از سر مهر سخن بگویی، تا پیام ایرانیان را به جهان برسانی که ما طالب صلح و دوستی هستیم.
امیدوارم امروز که می روی کوله بارت پر از یاد شهدا و همرزمان شهیدات باشد. آنها که در جبهه های جنگ در مقابل زورگویی و تجاوز ایستادند و با خون از حیثیت کشور، ناموس و نظام خود دفاع کردند. آنان که تا صدای رهبر و امام خود را می شنیدند اشکشان جاری می شد .
می دانم که یادت هست روزهای سخت جنگ را. یادت هست روزگار تلخ بوی باروت را. کوله بارت پر از صلح و دوستی.
آقای روحانی
این روزها به هر رسانه ای چه خارجی و چه داخلی نگاه می کنیم درباره سفرت به آمریکا نوشته است. نوشته اند که شاید با اوباما دستی بدهی و احوال پرسی کنی. مثل همان نامه ای که چند وقت پیش به هم داده بودید.
رویترز می نویسد اوباما دست اش را به سوی ات دراز می کند تا به صورت سمبولیک با هم ملاقاتی کرده باشید. اما یادت باشد دست آمریکایی ها همان دست آهنی است با دستکش مخملی است. مراقب باش.
مردم اینجا دل نگرانت هستند و برایت دعا می کنند. می دانم که این مردم را فراموش نمی کنی. مردمی که ایستادگی بر اعتقادشان از نان هم برایشان ارجح تر است. مردمی که دین خود را به دنیای پر زرق و برق نمی فروشند. مردمی که همه تحریم ها را به جان خریده اند تا جلوی زور آن زر پرستان بایستند.
آقای روحانی
ملت چشم به راهتان است. سفر بی خطر
دفاع از خون شهدا در نیویورك
مصطفی حسینی
۱۳۹۲/۷/۱