پوشش رنگی و اعتماد به ‌نفس بالا

یك روان‌شناس، مقوله روان‌شناسی رنگ را مبحثی غیرعلمی و صرفاً بر اساس تجارب به دست آمده از یك جامعه آماری محدود عنوان كرد.

به گزارش نما، احسان فکور در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: زمانی می‎توان یک رنگ خاص را نشانه‎ای از اختلال و یا وجود خلقی خاص در فرد محسوب کرد که وی از آن رنگ در برهه‎ای از زمان به شکل افراطی استفاده کند. مثلاً ممکن است ما فردی را در جامعه ببینیم که در تمام لباس‎ها و حتی وسایل شخصی‎اش از یک رنگ استفاده کرده باشد.

این کارشناس ادامه داد: در واقع پوشش رنگی و متنوع در حد نرمال و عرف جامعه تنها می‎تواند نشانه اعتماد به ‌نفس بالا باشد، نه پیچیدگی‎های شخصیتی، اما به شرطی که این تنوع‌طلبی معقول و متعادل باشد، چرا که برخی از پوشش‎ها را می‎توان نشانه‌ اختلال شخصیتی دانست.

وی با بیان اینکه اعتماد به ‌نفس زمینه‌ساز روابط اجتماعی و حضور در جمع یک فرد است، اما عزت نفس احترام به خود محسوب می‌شود، گفت: در واقع هر رنگ در جوامع مختلف یک فلسفه ویژه دارد، اما نمی‎توان افراد را تنها از روی رنگ‎های مورد استفاده‌شان، مورد شناخت قرار داد، چرا که رنگ‎های مورد استفاده در هر کشور ریشه در فرهنگ آن کشور دارند.

فکور افزود: به عنوان مثال، در اروپا رنگ‎های مشکی و خاکستری از جایگاه ویژه‌ای برخوردارند، اما در ایران از این رنگ‎ها در اکثر موارد برای مجالس ختم و سوگواری استفاده می‌شود، بنابراین ممکن است استفاده از برخی رنگ‌ها در برخی مناطق این تصور را به فرد القا کند که آن رنگ را دوست دارد، در صورتی که در بطن شخصیت وی این موضوع صحت نداشته باشد.

این روان‌شناس تاکید کرد: در علم روان‌شناسی ترجیح داده می‌شود که شخصیت افراد بر اساس تست‎های متفاوتی که ریشه علمی و اثبات شده دارند و هم‎چنین رزومه‌ای از گذشته آن‎ها سنجیده شود و این پرسش که «چه رنگی را دوست داری» تنها می‎تواند مکملی در جهت این روان‌شناختی و سئوالی حاشیه‎ای باشد.

فکور با اشاره به اینکه تاکنون هیچ واحد درسی‎ با نام «روان‌شناسی رنگ» در هیچ کجای دنیا شناخته شده نیست، تصریح کرد: استفاده از رنگ‎های متفاوت در صورتی که به حالت افراطی درنیاید، نمی‎تواند ریشه در پیچیدگی‎های شخصیتی فرد داشته باشد و تنها می‎تواند گویای بخش ناچیز و اندکی از ویژگی‎های خلقی وی باشد.

۱۳۹۳/۷/۱

اخبار مرتبط