چشم های منتظر به درب كلاس

اختصاصی/به گزارش نما ، با پایان یافتن فصل تابستان و شروع بهار علم اموزی چشمان به در دوخته ی مدارس که در انتظار دیدن دانش اموزان روزهارا را سپری می کرد روشن شد و جان تازه ایی گرفت اما انگار ورق برگشته و اینبار دانش اموزان با چشمان غرق  شادی چشم به در دوخته اند تا شاید چشمان پر از امیدشان به دیدن معلمشان روشن شود!
مهر که می آید همه از کوچک تا بزرگ مستقیم و غیر مستقیم با مدرسه و کلاس درس و تخته های سفید و سیاه و معلم وناظم ومدیر پیوند می خورند و زنگ آموختن نواخته می شود تا بهتر شدن و بهتر زیستن را بیاموزند تا فردایی شادتر،خوبترو زیباتررا بسازند .

سال تحصیلی ۹۳-۹۴ اغاز شد و میلیون ها دانش آموز راهی مدارس کشور شدند اما چندوقتی است که دانش اموزان برخی مدارس معلمی را کنار خود نمی بینند تا فردایشان را با کمک او بسازنند .کمبود معلم در مدارس به ویژه مدارس شهر تهران  امسال در شرایطی است که سرپرست آموزش و پرورش دو روز قبل از بازگشایی مدارس مهمترین ماموریت خود را بازگشایی هر چه باشکوه تر مدارس بدون کم و کاست اعلام کرده بود و گفته بود امسال مشکل کمبود معلم نداریم و تمامی نیروهای مورد نیاز ساماندهی شده اند و امسال سال تحصیلی آماده تر و باشکوه تر از سال های گذشته آغاز شده است اما بچه های برخی مدارس تهران و شهرستان ها نمی دانند چگونه سال تحصیلی با شکوهی را بدون حضور معلم خود اغاز کنند.

واقعیت آن که ما در مجموعه بزرگ و آینده ساز و تاثیر گذارآموزشی کشور با انواع چالش ها و فرصت ها و تهدیدها و نقص ها و کمبود ها روبرو هستیم ،چه بسا به عدد کلاس ها ،به عدد کتاب های درسی دچار معضل و مسئله ایم.
سازمان آموزش ما پس از ده ها سال تجربه اکنون چگونه می خواهد شوق دانستن را تقدیم ذهن های پاک دانش آموزان می‌کند؟ این در حالی است که کمتر کسی شاید در ذهتش موضوع مدرسه عشایری در منطقه تک فرهاد ریگان واقع در شهرستان بم را از یاد برده باشد مدرسه ایی که دانش اموزانش به جای رفتن به مدرسه به چوپانی مشغول شدند . دانش اموزانی که از اقصی نقاط منطقه تک فرهاد با تهیه ی لوازم التحریر و با شوق تحصیل به کلاس های در س امدند اما مدرسه وچادر کلاس درس پذیرای انها نبود و به دلیل عدم حضور معلم سرگردان شدند!

به هر حال مشکل کمبود معلم در مدارس ان هم بیشتر در شهرستان ها و مناطق دورافتاده چند سالی است که به موضوعی روتین تبدیل شده است که امیدواریم آموزش و پرورش به عنوان متولی این حوزه تلاش کند هیچ دانش‌آموزی در مدرسه  بدون معلم و چشم انتظار استادش نماند و اگر نیک نظر کنیم راه اصلی پیشرفتمان هم درست در همین جا معنای خود را پیدا می کند.