گروه ترجمه- پایگاه اینترنتی المانیتور 8 اکتبر 2014 (۱۶ مهر) در مقالهای به چشمانداز روابط ایران و آمریکا پرداخت و نوشت: حسن روحانی، رئیسجمهور ایران، ماه گذشته در نیویورک با گروهی از نخبگان متشکل از مقامات سابق آمریکا دیدار کرد. از جمله این افراد، مشاوران سابق امنیت ملی و وزیر خارجه سابق آمریکا بودند. روحانی بهطور کلی در مورد ظرفیت همکاری بیشتر ایران و آمریکا در صورت تحقق توافق هستهای سخن گفت؛ اما به جزئیات گفتوگوهای هستهای نپرداخت. در مقایسه با نشست مشابهی که سال گذشته برگزار شد، یکی از کارشناسان آمریکایی که در این نشست حاضر شده بود، گفت که آنچه وی را متعجب کرده، این است که روابط ایران و آمریکا عادیتر شده است.
در ادامه مقاله آمده است: در ادامه مسیر مثبت دوران پس از احمدینژاد که هولوکاست را نفی میکرد، تحول در روابط ایران و آمریکا ادامه دارد. علاوه بر دیپلماتهای بازنشسته آمریکایی، ویلیام لورز، سفیر سابق آمریکا در چکسلواکی و ونزوئلا نیز حضور داشت. آقای لورز و دیگران گزارشهایی را نوشته و به تحلیل چشمانداز بهبود روابط ایران و آمریکا از جمله گزارش جدید «پروژه ایران» پرداختهاند که در آن به فرصتهای همکاری ایران و آمریکا در مورد نگرانیهای مشترک مانند مبارزه با نیروهای دولت اسلامی (داعش)، ثبات در عراق و افغانستان در صورت تحقق توافق هستهای دائم پرداخته شده است. با وجود تداوم موانع بر سر راه توافق، آقای لورز همچنان خوشبین است. وی میگوید: «معتقدم دو طرف بهدنبال فرار از توافق نیستند... آنها بسیار به هم نزدیک شدهاند.» مسیر توسعه روابط دیپلماتیک ایران و آمریکا میتواند با تجربه دیپلماتیک آقای لورز و همکارانش طی دوران جنگ سرد در مواجهه با شوروی هموار شود.
در پایان مقاله آمده است: آقای لورز پس از بازگشت از سرویس خارجی در سال 1986، بهعنوان رئیس موزه هرمتروپولیتن در نیویورک انتخاب شد. وی طی دوران نمایندگی آمریکا در سازمان ملل با جواد ظریف آشنایی بیشتر پیدا کرد و برای طرح «مسیر 2» که مبنای آن، گفتوگوی غیررسمی میان مقامات سابق ایران و آمریکاست، تلاش کرد. مزیت طرح «مسیر 2» این است که روابط با گذشت زمان ترمیم میشود. ایجاد روابط نقش کلیدی در مدیریت روابط میان دولتها ایفا میکند. لورز میگوید: «هنگامی که آقای روحانی انتخاب شد... و فهمیدم که ظریف قرار است وزیر خارجه شود... با خودم گفتم که میتوانیم بار دیگر تلاش کنیم... اگر بتوانم شاهد کاهش این دشمنی باشم، این موضوع میتواند منشأ بزرگ رضایت باشد.»
تحلیل: وجود چنین گروههایی در غرب و بهویژه آمریکا، از گذشته مرسوم بوده که کارکردهای گوناگونی دارند و مشخصه اصلی تمام آنها، باز کردن گرههای سیاست خارجی و برداشتن موانعی است که از طرق رسمی امکانپذیر نیست. ظاهراً مأموریت ویلیام لورز متقاعد کردن مقامات ایران برای کوتاه آمدن در بحث هستهای است که برای رسیدن به آن، از میانجیهای ایران کمک میگیرد و وعدههای تطمیعکننده میدهد. با اینکه آمریکاییها این روش را در برخورد با ایران بارها تجربه کرده و شکست خوردهاند، حاضر نیستند این فرصت تکرارشونده را از دست بدهند.