رنج سرطان یك طرف بدقولی‌های دارویی طرف دیگر

به گزارش نما به نقل از افکارنیوز، وعده و وعید دادن به این بیمار، کار سختی است؛ سخت از آن جهت که اگر قولی دادیم و سر موعد به قولمان عمل نکردیم، اضطراب و رنج این بیمار را مضاعف کرده‌ایم.

اگر مسئول یا شهروندی به یک بیمار مبتلا به سرطان قولی می‌دهد ـ حتی اگر نیتش هم خیر باشد ـ اما به قولش عمل نمی‌کند، این کار از بی‌خیال بودن و کمک نکردن خیلی بدتر است.

مثال همین وعده‌های بی‌عمل در آخرین روزهای شهریور امسال رخ داد؛ حدود دو ماه قبل، رئیس سازمان غذا و دارو وعده داده بود که از مهر امسال، هزینه داروهای شیمی‌درمانی بیماران مبتلا به سرطان در بیمارستان‌های دولتی نصف می‌شود و همه داروهای مورد نیاز آنها نیز در بیمارستان تامین می‌شود.

آن روزها لابد خیلی از خانواده‌های بیماران مبتلا به سرطان با شنیدن این خبر شاد شده بودند و حتی براساس حرف‌های این مقام ارشد دولتی، برنامه‌ریزی کرده بودند، اما وقتی ماه مهر گذشت و هیچ حرکت مثبتی برای کاهش هزینه داروهای شیمی‌درمانی اتفاق نیفتاد، امیدها به یاس بدل شد.

حالا روز گذشته دوباره سازمان غذا و دارو به فارس اعلام کرده که از هفته آینده، هزینه داروهای شیمی‌درمانی نصف می‌شود.

البته امیدواریم این بار واقعا از هفته آینده قیمت این داروهای گرانقیمت برای بیماران مبتلا به سرطان نصف شود، ولی سوال اینجاست که اگر به هر دلیلی، اعم از کمبود بودجه یا مشکلات اداری دیگر، امکان اجرا شدن این دستورالعمل حمایتی از ماه مهر نبود، چرا این وعده زودهنگام به بیمارانی داده شد که حتی یک روز درمان سریع‌تر هم برایشان مهم است و می‌تواند کیفیت زندگی‌شان را عوض کند.

بر کسی پوشیده نیست که انصافا در طرح تحول سلامت، هزینه درمان بیماری در مراکز دولتی کاهش پیدا کرده است، اما ای کاش اینگونه بدقولی‌ها هم پیش نیاید تا ماهیت کلی این اقدام‌های مفید، تحت تاثیر وعده‌های بی محل قرار نگیرد.