علیرضا حاجی میرزابابا - به گزارش نما ،والیبال ایران در سالهای گذشته پیشرفتهای زیادی داشته است. با پیروزیهای تیم ملی در مسابقات جهانی وآسیایی و فتح پیاپی قلههای افتخار، والیبال به نسبت سایر رشتههای ورزشی توسعه مطلوبی داشته که این موضوع باعث بالارفتن میزان قرارداد بازیکنان والیبال و به دنبال آن هزینههای تیمداری در لیگ برتراین ورزش گردیده است. در این میان بالا بودن رقم قراردادهای بازیکنان والیبال چالشها و دستاوردهایی را پدید آورده و مخالفان و موافقان زیادی دارد، با در نظر گرفتن این پرونده با فرهاد ظریف لیبروی ریز نقش اما دوست داشتنی والیبال کشورمان گفتگویی انجام دادیم که در زیر می خوانید:
در این چند وقت گذشته در ارتباط با مبالغ قرارداد والیبالیستها صحبتهای فراوانی شنیده شده است، نظرتان چیست؟
از قدیم گفتهاند هر چه قدر پول بدهی، همان اندازه آش میخوری. بچههای تیم ملی والیبال سالهای سال زحمت کشیدند و بایستی مزد تلاشهای خود را بگیرند. ضمن اینکه ما هنوز نصف قراردادهای فوتبالیستها هم قرارداد نمیبندیم.
نظر مردم در این باره چیست؟
ضمن اینکه مردم نیز پولی که به ما پرداخت میشود را حقمان میدانند. این موضوع را در برخوردهایی که با آنها داشتم، متوجه شدم. باور کنید بیشتر کسانی که مرا در مکانهای مختلف دیدهاند به من گفتند: هر چه قدر پول به شما میدهند؛ نوش جانتان باشد.
اما در این موضوع قهرمانان دیگر رشتههای ورزشی نیز نسبت به پولی که والیبالیستها میگیرند اعتراض کرده اند؟
ما به هیچ عنوان در این زمینه مقصر نیستیم و این موضوع به وزارت ورزش مربوط میگردد. هر ورزشی که مدعی است میتواند در رقابتهای جهانی رتبههای بالایی به دست آورد بایستی از سوی دولت و وزارت ورزش حمایت شود و ورزشکاران آن پولهای خوبی بگیرند. ما کاملا موافق این هستیم که به همه ورزشکاران موفق به صورت یکسان رسیدگی شود و کوچکترین اعتراضی در این زمینه نداریم.
مشکلی با اعلام مبلغ قراردادتان توسط فدراسیون دارید یا خیر؟
تا به امروز که فدراسیون تمایلی برای انتشار رقم بازیکنان و مربیان داخلی نداشته است. این موضوع کاملا خصوصی است و ارتباطی به هیچ کسی ندارد.
دلیل این حرفت چیست؟
چون والیبالیستها افراد شناخته شدهای هستند و بیشتر مردم آنها را میشناسند که نباید جزئیات زندگی شخصیشان را همه بدانند. با این حال اگر فدراسیون صلاح بداند مبلغ قراردادمان را منتشر کند هیچ مشکلی با آن ندارم. کار غیرقانونی نکردم که نگران آن باشم. پول زحمات و تلاشهای شبانهروزیام را میگیرم.
در این میان فاصله زیادی بین والیبالیستهای شاغل در لیگ و چندین و چند ملی پوش وجود دارد. فاصله ای که به نظر کمی زیادتر از حد می باشد؟
بالاخره بایستی فرقی میان بهتر و بدتر وجود داشته باشد. اگر قرار باشد تمامی والیبالیستها به یک اندازه پول بگیرند که آن وقت انگیزهای برای پیشرفت وجود نخواهد داشت. ضمن اینکه در تمام دنیا به ورزشکاری که موثرتر است پول بیشتری پرداخت میکنند.
مبالغ بالای پرداختی در آینده موجب افت ملی پوشان والیبال خواهد شد یا خیر؟
بچههای تیم ملی والیبال راه خود را پیدا کردهاند و پول هر چه قدر باشد هم آنها را اشباع نخواهد کرد. اینکه قهرمان آسیا شدهایم و در جمع 6 تیم برتر مسابقات جهانی قرار گرفتیم افتخارات بزرگی است اما هدف ما این است که ضمن حفظ موفقیتهای گذشته آنها را ارتقاء بخشیم. پس از آنکه در اینچئون قهرمان شدیم، تصمیم گرفتیم تا به هدف بزرگتری برسیم. آن هدف هم چیزی جز کسب مدال المپیک ریو برزیل نخواهد بود. دیگر آن دوران گذشته است که ما برای حضور در المپیک تلاش کنیم.
خولیو ولاسکو در موفقیتهای تیم ملی والیبال موثرتر بود یا اسلوبودان کواچ؟
چیزی که نمیتوان آن را انکار کرد وجود علاقهمندان و ابزارهای لازم برای پیشرفت والیبال ایران بود که ولاسکو توانست آنها را با یکدیگر هماهنگ کند. ولاسکو کمک کرد تا بچههای والیبال راه خود را پیدا کنند و در مسیر پیشرفت قرار بگیرند. کواچ ادامه دهنده راه ولاسکو بود و ما وظیفه داریم از هر 2 نفر تشکر کنیم.
و نقش دیگران در این موفقیتها چه بوده است؟
البته نقطه آغاز این موفقیتها از زمان ریاست محمدرضا یزدانی خرم بر فدراسیون والیبال بود که زحمات زیادی برای پیشرفت این ورزش کرد و اگر امروز به یکی از قطبهای والیبال جهان تبدیل شدهایم مرهون تلاشها و برنامهریزیهای او بوده است. ضمن اینکه بیشتر بچههای تیم ملی والیبال شاگرد مصطفی کارخانه بود که بایستی به زحمات او هم اشاره کرد. مرحوم حسین معدنی نیز کوچکترین کوتاهی در موردمان نکرد.
16 تیمی شدن مسابقات لیگ برتر والیبال کیفیت بازیها را افزایش میدهد یا کاهش؟
بهتر بود که لیگ برتر با همان 12 تیم برگزار میشد. البته فدراسیون میخواست بازیکنانی که بیرون ماندند هم تیم داشته باشند. اینکه مسابقات در دو گروه 8 تیمی برگزار میشود از این جهت خوب است که به جای دو بازی، یک بازی در هفته انجام میدهیم و فرصت لازم را برای ریکاوری داریم. اما در میان 16 تیم چند تا از آنها ضعیف هستند و وقتی با اختلاف بازیهای خود را واگذار میکنند کمی سطح رقابتها پایین میآید.
اما اگر 16 تیم مثل فوتبال در یک گروه بازی می کردند چه طور؟
اگر 16 تیم در یک گروه بازی میکردند، عالی بود اما خیلی فشردگی مسابقات زیاد میشد. بعد هم در آن صورت باید پلیآف حذف میشد. این موضوع شانس دوباره را از تیمها میگیرد. تیمهایی که پولدار هستند، از برگزاری در یک گروه سود میبردند اما شخصا معتقدم برگزاری در دو گروه و پلی آف خوب است. بازی در دو گروه هفت، هشتتایی خوب است و آمارهای مصدومان را کمتر میکند.
دورپایانی مسابقات به چه شکلی انجام می شود؟
باید بین چهار تیمی که بالا میروند رایگیری کنند که دور نهایی چگونه برگزار شود. بهتر است مسابقات در یک جا متمرکز باشد. قطعا اگر میزبانی مسابقات بیشتر در شهرستانها باشد برای تیمهای شهرستانی بهتر است اما در مجموع برگزاری مسابقات مرحله نهایی در سالن 12 هزار نفری به سود همه است. امکان استفاده از ویدیو چک هم در تهران وجود دارد. مطمئن باشید که در این صورت سطح مسابقات و کیفیت بازیها بهتر میشود.