هیاهوی این روز‌ها درباره وزارت علوم، دیر یا زود خواهد خوابید؛ اما راهبرد مشترک اصولگرایان در این عرصه به عنوان یک حقیقت تاریخی باقی خواهد ماند که اصولگرایان در برابر نسل آینده انقلاب تسامح نخواهند کرد.
این مرز ممیزه رهروان واقعی خط امام است که در برابر نفوذ به سنگرهای حساس انقلاب تسامح را جائز نمی‌دانند. آنچنان که رهبر کبیر انقلاب خود در همان سالهای نخست انقلاب هشدار دادند و تاکید کردند که وقتی کسی اعلام توبه کرد ما باید از او قبول کنیم، حتی در نماز می‌توان به او اقتدا کرد، اما سرمایه را به دزد توبه کرده نمی‌دهند. «ما باید مطمئن باشیم که این منحرف نمیکند بچههای ما را. نمیتوانیم سادهدلی به خرج بدهیم... اسلام گفته قبول کنید شما، ما هم قبول کردیم. اما اسلام نفرموده حالا که قبول کردید مقدّرات خودتان را دست این هم بدهید.»
همین رویکرد موجب شد چهره‌هایی که سابقه عضویت در گروه‌هایی همچون فرقان را داشتند؛ پس از توبه مورد اعتماد قرار گرفتند تا آنجا که برخی از آن‌ها به جبهه‌ها شتافته و برای انقلاب جانفشانی کردند، اما با نظر امام سابقه داران درون گروهک‌ها هرگز به مصادر مهم حکومت منصوب نگشتند.
این حساسیت از سوی امام (ره) در خصوص دانشگاه دو چندان بود، بررسی مواضع آن پیر سفر کرده نشان می‌دند که از آغاز نهضت، امام نسبت به نفوذ در دانشگاه‌ها و غلبه جهان بینی غربگرایانه به جای مفاهیم اصیل اسلامی هشدار می‌دادند و این حساسیت تا آخرین لحظه حیات مبارک ایشان باقی بود. حتی بعد از پیروزی انقلاب بر این حساسیت افزوده شد و باقی ماندن تفکرات مسموم در دانشگاه بار‌ها مورد تذکر قرار می‌گرفت؛ چنانکه در ۲۶ اسفند ۶۳ در نامه‌ای به شورای عالی انقلاب فرهنگی نوشتند «ما نباید امور دانشگاه‌ها را یک مطلب عادی فرض کنیم، که دانشگاه‌ها ممکن است همه چیز انقلاب را به هم بزنند... مبادا خدای نخواسته دانشگاه مرکز تاخت و تاز مخالفین نظام جمهوری اسلامی شود.»
در مکتب امام هدایت چنین وزارتخانه حساسی نیازمند فردی است که کارنامه خود وی خالی از هر گونه شک و شبهه‌ای باشد. بر این اساس فارغ از اینکه آیا فعالان در فتنه‌های ۷۸ و ۸۸ توبه کرده‌اند یا از اعلام پشیمانی نیز شانه خالی می‌کنند؛ صرف ادعای افراد مبنی بر وفاداری به نظام کفایت نکرده و باید به کارنامه آن‌ها نیز نگاه شود. به نظر می‌رسد این نقیصه در دولت یازدهم مشهود است که پیام وحدت اصولگرایان در برابر بازگشت موثرین در فتنه به دولت خاصه مصادر علمی دریافت نشده است؛ امری که به اذعان کار‌شناسان سبب آسیب دیدن سرعت رشد علمی کشور طی یک سال اخیر شده است.
به هر حال به زودی این موضوع نیز پایان می‌یابد اما دقت به ریشه این حساسیت می‌تواند برای آینده تعامل قوا راهگشا باشد. حساسیتی که قطعا برای جناب آقای دکتر روحانی نیز مقدس است.
اما حتی اگر تفاوت نگاه در این زمینه نیز حاکم باشد، نکته‌ای موجب تعجب است. ریاست محترم جمهور - که اعلام کرده بود بنای بر تعامل قوا داشته و آرامش را برای جامعه خواهان است- در شرایطی که حساسیت مجلس شورای اسلامی در موارد قبل بر همگان آشکار شده است، چرا با معرفی گزینه‌ای مشابه گزینه‌های قبلی بر تنش میان قوا و ناآرامی افکار عمومی می‌افزاید؟
امید می‌رود در آینده وی حتی اگر نسبت به استدلال مجلس نیز قانع نگشته است، برای دو اصل تنش زدایی قوا و آرامش افکار عمومی از خواست خود صرف نظر کرده و راه «اعتدال» را در پیش گیرد.
*قائم مقام دبیرکل حزب موتلفه اسلامی
اعتدال و تنش بین قوا
محمد علی امانی*
۱۳۹۳/۸/۲۶
