دولت برای وزارت علوم باید با مجلس جلسه بگذارد

به گزارش نما در حاشیه تداوم جنجالها بر سر وزیر علوم،‌با محجوب رییس خانه کارگر و نماینده مجلس گفتگو کرده ایم:



اتهامی که به آقای روحانی می‌زنند این است که علاقمند است این سمت را به اصلاح‌طلب‌ها بدهد. آیا قبول دارید؟

نه، در این مورد فاصله بین مجلس و ایشان زیاد است، یعنی کسانی که در ذهن مجلس‌اند با کسانی که در ذهن ایشان‌اند فاصله دارند. اگر دو طرف فاصله‌ها را کم کنند تفاهم حاصل می‌شود.

یعنی نظر آقای روحانی نیست که این سمت را به اصلاح‌طلب‌ها بدهد؟

نه، ولی قاعدتاً چهره‌ای مورد نظر ایشان است که ممکن است از این طرف پسندیده یا بی‌دردسر نباشد. ما در مجلس دو سه قطبیم و تک قطبی نیستیم. در حوزه‌های تخصصی هم قطب‌های مختلفی وجود دارد. برای همین کار مجلس سخت شده است. آنچه که بدان انتقاد می‌شود معرفی چهره‌های کمتر شناخته شده است که در دو کاندیدای اخیر مشاهده شد. چهره‌های علمی شناخته‌شده برای مجلس هستند و با مجلس هم سر و کار داشته‌اند، ولی کسانی که آقای روحانی معرفی کردند کمتر شناخته‌شده هستند. حال که این کاندیدا هم رأی نیاورد دو طرف بایستی بنشینند و تصمیم بگیرند. مجلس هم باید با زبان واحد صحبت کند. الان زبان واحدی وجود ندارد. فاصله بین کسانی که در مجلس در طیف‌های مختلف هستند زیاد است. با زبان و منطق واحد که طرفین درک شوند، می‌شود به نتیجه رسید.

اینکه می‌فرمایید کمتر شناخته‌شده‌اند همه قبول دارند، شاید نماینده‌ها وزرای پیشنهادی را بشناسند، ولی مردم نمی‌شناسند. همین امر می‌تواند فشار افکار عمومی را بر مجلس زیاد کند که مجلس مجبور شود بالاخره به وزیر رأی اعتماد بدهد.

به نظرم این‌طور نیست. در دولت قبل هم تجربه شده است. در دو سه مجلس اخیر دیده‌اید که مجلس تحت شرایط روحی و روانی رأی نخواهد داد، مگر اینکه قانع شود که این به چند صورت ممکن است، یکی اینکه وزیر مربوطه بتواند نظر نماینده‌ها را با صحبت‌ها و برنامه‌ها جلب کند. در مورد این وزارتخانه جلب نظر و اطمینان نمایندگان مجلس کار سختی است، در حالی که برای سایر وزارتخانه‌ها به این سختی نیست. در مجلس راجع به این وزارتخانه یک نگاه چالشی وجود دارد. از موقعی که پایه تحصیلات را فوق‌لیسانس گرفتیم، بسیاری از نمایندگان کرسی استادی دارند. قبلاً وزیر آموزش و پرورش جو وزرای مهم برای مجلس بود و حالا وزارت علوم به اعتبار اینکه همه حداقل فوق‌لیسانس و کرسی استادی دارند، بیشتر یک چالش صنفی شده است تا سیاسی. به این نکته کمتر توجه می‌شود که در باره بقیه وزارتخانه‌ها این‌قدر بحث نکرده‌ که راجع به وزارت علوم بحث کرده‌اند. برای اینکه تصویب می‌کنند پایه نمایندگی مجلس از سواد خواندن و نوشتن می‌شود فوق‌لیسانس خود به خود بیشتر کسانی که برای نمایندگی مجلس انتخاب می‌شوند یا مدرس‌اند یا استاد و حداقل مدرس و بنابراین در سطح دانشگاه صاحب‌نظرند و این یعنی وارد حوزه تخصصی و صنفی آنها شدن.

اولویت‌های وزارت علوم در آینده چیستند؟

در مجلس این وزارتخانه پرچالش است. البته این‌جور نیست که کسی شانس رأی ندارد. از معاونین فعلی افرادی شانس دارند که دولت می‌تواند معرفی کند و در مجلس رأی بیاورند. مهم‌ترین موضوع را اشتغال می‌دانیم. حدود 9/4 میلیون نفر دانشجو داریم.

در وزارت علوم؟

بله. سالانه 920 هزار تا فرصت داریم. از این رقم کمتر از 250 هزار تا فرصت لیسانس و فوق‌لیسانس است. ورودی این 9/4 میلیون نفر حداقل یک میلیون و 250 هزار تاست. بنابراین یک میلیون روی دست ما خواهند ماند. این تعداد نمی‌توانند سرشان را پایین بیندازند و بگویند ما فقط کار علمی می‌کنیم و به بازار کار کاری نداریم. رشته‌هایی هستند که ممکن است تا صد سال آینده تقاضایی برایشان مطرح نباشد. چرا این رشته‌ها باید وجود داشته باشند؟ اگر آکادمیک است سطحش را بالا ببرند و در حد فوق‌لیسانس و دکترا برسانند. اگر برای بازار کار لطفاً نگاهی به بازار بیندازند و بعد آدم تربیت کنند. کسانی که فارغ‌التحصیل می‌شوند پیش ما گله می‌کنند چرا وقتی این رشته بازار کار نداشته است از اول به ما نگفتند و اطلاع‌رسانی نکردند؟ حداقل اطلاع‌رسانی حق آن فرد است و همین را هم مضایقه کرده‌اند. این خیلی بی‌رحمانه است که کسانی به امید دستیابی به شغل، ارتقای شغلی و وضعیت معیشتی در دانشگاه تحصیل می‌کنند.