دو قرارداد نفتی با یك عنوان در زمان مدیریت دو وزیرنفت دولت دهم

آذرجزایری: نسل جدید قراردادهای نفتی با عنوان چهارمین بازنگری در قراردادهای بیع متقابل در روزهای ابتدای وزارت رستم قاسمی تکمیل و مجوز اجرایی خود را دریافت کرد اما امروز خبر می رسد که نسل جدید قراردادهای نفتی با عنوان " قراردادهای توسعه و بهره برداری" بزودی جایگزین قراردادهای قدیمی نفت می شوند.
هنوز مشخص نیست چرا بازنگری در قراردادهای بیع متقابل که بیش از یکسال به طور انجامید و بیش از 20 کارشناس و مدیرباسابقه نفت برروی آن کار کردند، مسکوت ماند و امروز مسوولان نفتی در تلاشند تا قرارداد دیگری را به عنوان نسل جدید قراردادهای نفتی معرفی کنند.
البته احتمالی وجود دارد. درحال حاضربه دلیل تحریم اکثر پروژه های نفتی با کمبود منابع مالی مواجهند و شاید تدوین قراردادی جدید در راستای ایجاد جذابیت بیشتر برای سرمایه گذاران باشد تا شاید در چنین شرایطی جهت حرکت سرمایه ها به سمت عراق را کمی به سمت ایران تغییر مسیر داد.
اما باید تاکید کرد که اکثر سرمایه گذاران خارجی از نبود ثبات در قوانین نفتی ایران به عنوان یکی از اصلی ترین دلایل عدم سرمایه گذاری یاد می کنند و نباید فراموش کرد که آنها تمام اخبار نفتی بالاخص در خصوص کشورهای بزرگ صادرکننده نفت را رصد می کنند و انتشار اخبار ضدونقیض از تدوین قرارداد های نفتی می تواند خود عاملی بزرگ در کاهش حضور سرمایه گذاران خارجی در پروژه های نفتی ایران تلقی شود.
در شرایطی که تا اوایل نیمه دوم سال گذشته از نسل جدید قراردادهای نفتی با عنوان نسل چهارم قراردادهای بیع متقابل خبر داده می شد انتشار خبر آمدن نسل جدید قراردادهای نفتی با عنوان قراردادهای توسعه و بهره برداری می تواند این شائبه را دامن بزند که هر یک از مسوولان نفتی پس از نشستن بر مسند این وزارتخانه سعی دارند تا قوانین خود را حتی در پروژه ها لحاظ کنند و این یعنی شروع بی ثباتی در یک مجموعه ملی.
براساس این گزارش، امور حقوقی شرکت ملی نفت در زمان میرکاظمی موظف به بررسی سه نسل قبلی قراردادهای نفتی شدند و با بررسی ایرادات آن توسط کارشناسان و مدیران با سابقه این حوزه، در روزهای ابتدایی مدیریت رستم قاسمی بادریافت جواز به مرحله چاپ و انتشار رسید.
با این حال به نظر می رسد بازهم وزارت نفت در تلاش است تا با تغییر نوع قراردادهای نفتی، جذابیت را به این قراردادها باز گرداند تا شاید بتوان از این طریق توجه سرمایه گذاران خارجی را به سمت پروژه های نفتی ایران جلب کرد.
در قراردادهای جدید که قراردادهای توسعه و بهره برداری نام دارند، پیمانکار و کارفرما باید در قالب یک قرارداد برنده-برنده و با هدف تولید صیانتی فعالیت کنند.
بخشی از این قراردادها شبیه قرارداد بیع متقابل (بای بک) وابسته به سرمایه گذاری و توسعه میدان و بخش دیگر آن مربوط به دوره بهره برداری و حفاظت از میدان است که چارچوب این بخش در وزارت نفت تنظیم شده و در این بخش عددی به ازای تولید هر بشکه نفت (per Barrel) محاسبه می شود که بخشی از آن هزینه بهره برداری و بخشی سود پیمانکار است.
در این شیوه قراردادی جدید یک قرارداد طولانی مدت در مدت 25 تا 20 سال بسته می شود که بخشی از تعهدها مربوط به دوره زمانی است تا میدان توسعه یابد و به ظرفیت برسد و بخش دیگر آن مربوط به دوران بهره بردای است.
زمان تعیین شده برای اجرای قراردادهای بای بک 4 تا 6 سال و دوره بازگشت سرمایه در این قراردادها 6 تا هشت سال است؛ در حالی که در قراردادهای جدید که به صورت لانگ ترم بسته می شوند می باید این دوره زمانی از 15 سال به بالا باشد.
قراردادهای توسعه و بهره برداری در میدان های نفتی از این پس جای قراردادهای قدیمی در صنعت نفت را خواهند گرفت، در این قراردادها علاوه بر هزینه تولید برخی مشوق ها نیز در نظر گرفته می شود، در واقع سود و هزینه بهره برداری تا پایان دوره به پیمانکار داده می شود.