به گزارش نما به نقل از تسنیم، شوراي سردبيري روزنامه نيويوک تايمز در مطلبي نوشت ايران و 6 قدرت بزرگ جهان احتمالا در آستانه رسيدن به توافقي هستند که برنامه هسته اي ايران را محدود مي کند. پس از ماه ها پيشرفت ظاهري کم، تسريع روند مذاکرات نشان مي دهد که گفتگوها در ژنو شايد قادر به تکميل يک چارچوب براي تاريخ پايان ماه مارس و توافق نهايي درپايان ماه ژوئن باشد. اين حتمي نيست اما اميد ميدهد که تهديد طولاني مدت هسته اي ايران ميتواند مسالمت آميز حل و فصل شود.
هر گونه توافقي بايد محدوديت هاي قابل راستي آزمايي را برقرار کند و تضمين کند که ايران نميتواند به سرعت مواد لازم براي ساخت بمب را توليد کند. چنين معاهدهاي به برنامه هستهاي ايران خاتمه نمي دهد و دانش هستهاي ايران را حذف نمي کند، ايران اعلام کرده که براي توليد انرژي و اهداف پزشکي بدان نياز دارد.
منتقدان به هرگونه توافقي- از جمله در کنگره، و نخست وزير اسرائيل- خواستار برچيده شدن کامل برنامه هستهاي ايران هستند.
اما آرزوي آنها به سادگي دست يافتني نيست. جرج بوش، رئيس جمهور قبلي در سال 2003 در زماني که ايران تنها تعداد معدودي سانتريفيوژ داشت قادر به تضمين اين هدف نبود. اکنون و پس از 12 سال، ايران داراي 19 هزار دستگاه سانتريفيوژ است، بدون در نظر گرفتن ديگر تاسيسات از جمله برخي که در مقابل حمله نظامي ايمن هستند.
آمريکا و ديگر شرکايش در اين مذاکرات به درستي بر محدودکردن فعاليت هاي ايران به خصوص در زمينه غني سازي اورانيوم با اهداف نظامي تمرکز کردند. آنها تلاش مي کنند تا توافق را به نحوي ترکيب کنند تا دست کم يک سال از سرعت بخشيدن احتمالي برنامه هسته اي ايران به سوي بمب جلو باشند. اين امر به آنها براي اعمال دوباره تحريمها و اختلال در برنامه از طريق حملات سايبري و يا اقدامات نظامي زمان کافي مي دهد.
طي گفتگوهاي اين هفته در ژنو پيشرفتي درباره چارچوب زمان توافق کسب شد. ايده اين است که يک دوره زماني 10 ساله توانايي ايران براي توليد سوخت هسته اي به شدت محدود مي شود و محدوديت ها به تدريج در 5 سال بعدي کاسته ميشود.
نتانياهو که قرار است هفته آينده در کنگره صحبت کند پيشاپيش توافق را تقبيح کرده است. کليت توافق بايد به عنوان يک بسته جامع مورد قضاوت بگيرد و نه بر اساس هر کدام از بندهاي آن. حتي اگر توافق بي عيب و تمام عيار نباشد، خطر بزرگتر رفع شده است.