به گزارش نما به نقل از ایسنا، روزنامه نیویورک تایمز در ادامه گزارش خود نوشت: جان کری وزیر امور خارجه آمریکا و محمد جواد ظریف همتای ایرانیاش ساعتهای طولانی بسیاری را با یکدیگر برای دستیابی به یک توافق هستهای صرف کردهاند. اکنون کری به سوئیس سفر کرده است تا دوباره برای پیشبرد این مذاکرات با ظریف دیدار کند.
سفر وی در حالی انجام میشود که بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی به واشنگتن رفته است تا در کنگره علیه مذاکرات هستهای سخنرانی کند.
همزمان که به فرصت مذاکرهکنندگان برای دستیابی به یک چارچوب کلی برای توافق هستهای نزدیک میشویم به نظر میآید جان کری به عامل محرک پشت مذاکرات پیچیده ایران و گروه 1+5 تبدیل شده است. اما با توجه به موانع زیادی که در این میان وجود دارد روش مذاکره سرسختانه کری و عزم او برای رایزنی با همتای ایرنیاش به بخشی از این مذاکرات تبدیل شده است.
از نظر مخالفان این توافق هستهای عزم کری موجب پیدایش تمام اختلافات شده است.
رابرت آینهورن، کارشناس ارشد اندیشکده بروکینگز که پیش از این عضو تیم مذاکره کنندهی هستهای آمریکا در سالهای 2009 تا 2013 بوده است گفت: کری زمان و انرژی بسیار زیادی را در این مذاکرات صرف کرده است و دخالت مستقیم و شخصی او طی ماههای اخیر برای به وجود آمدن شرایط کنونی برای دستیابی به یک توافق ضروری بوده است.
همچنین از نظر منتقدان این توافق تمایل کری به ایرانیها آزادانه این اجازه را میدهد که برای گرفتن امتیازات بیشتر در شرایطی که مذاکرات وارد آخرین مرحله خود میشود فشار بیاورد.
ری تکیه، کارشناس سابق وزارت امور خارجه آمریکا در حوزه ایران و عضو اندیشکده شورای روابط خارجی اظهار کرد: توجه بیش از حد کری به این موضوع نشان دهنده این است که وی حتی بیش از ایرانیها خواستار توافق هستهای است.
این کارشناس آمریکایی افزود: زمانی که کری اعلام کرد آمریکا آماده است تا در صورت عدم سازش ایران میز مذاکره را ترک کند ایرانیها این ادعا را زیاد جدی نگرفتند.
به نوشته نیویورک تایمز دیدار آتی کری با همتای ایرانیاش در مونترو سوئیس هشتمین نشستی خواهد بود که وی در سال جاری با ایرانیها برگزار میکند.
وزرای امور خارجه ایران و آمریکا به یکدیگر ایمیل میفرستند و پیاده روی آنها با یکدیگر در ژنو نشان میدهد که آنها به دنبال یک توافق هستند.
حصول یک توافق بر سر برنامه هستهای ایران یک رویداد حائز اهمیت در روابط ایران و آمریکا محسوب میشود و مقامات کاخ سفید بر این باورند که این اتفاق بهترین روش برای محدود کردن برنامه هستهای ایران و کاهش چندین دهه خصومت میان تهران و واشنگتن است. اما برخی از منتقدان این توافق میگویند که این اتفاق ممکن است کشورهای عربی منطقه را به گسترش برنامه هستهایشان ترغیب کند.
یک توافق هستهای علاوه بر این برای وزیر امور خارجه 71 ساله آمریکا که در دو سال اخیر 309 روز را در سفر بوده است یک دستاورد تلقی شود. چون بزرگترین دستاورد وی تا به امروز توافقی بوده است که خلع سلاح شیمیایی بشار اسد رئیس جمهور سوریه را در پی داشت.
این روزنامه آمریکایی در ادامه نوشت: کری نه تنها با ظریف بلکه با همتایان روس و اسراییلی خود روابط مناسبی دارد. اما کری در زمانی که شرایط برای یک توافق بهتر از هر زمان دیگری در سالهای اخیر است به وضوح ظریف را یک هم صحبت امیدوار کننده میبیند.
این روزنامه درادامه به آغاز تلاشهای دیپلماتیک ظریف و کری در سپتامبر 2013 در سازمان ملل پرداخت و نوشت: تلاشهای دیپلماتیک این دو زمانی آغاز شد که یک دیدار 5 دقیقهای میان آنها یک ساعت و نیم به طول انجامید و هر دو دیپلمات آدرس ایمیل و شماره تلفنهایشان را با یکدیگر رد و بدل کردند. هر چند روابط آنها همیشه به یک شکل نبوده است. آنها در طول یک سال گذشته زمانی که قادر نبودند اختلافاتشان را حل کنند دیدارهای سختی را از سر گذراندهاند.
از طرف دیگر تمرکز کری برای دستیابی به یک توافق موجب خشم اسراییل و بروز نگرانیهایی در عربستان و دیگر رقبای عربی تهران شده است.
وزیر امور خارجه آمریکا روز شنبه با بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی گفت و گویی تلفنی برقرار و دربارهی مذاکرات ایران با وی صحبت کرد. کری همچنین طرحهایی را برای کاهش نگرانی اعراب درباره توافق با ایران داشته است.
وی قرار است پس از ترک مونترو به ریاض برود تا با پادشاه جدید این کشور دیدار کند. کری سپس به لبنان میرود تا با وزرای امور خارجه کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس ملاقات داشته باشد.
یک دیپلمات اروپایی که کشورش یکی از اعضای گروه 1+5 مذاکره کننده با ایران است تاکید کرد که جان کری بیش از حد در این مذاکرات درگیر شده است و او نباید در رایزنیهای فنی مشارکت داشته باشد.
به نوشته نیویورک تایمز این در حالی است که دولت آمریکا به تازگی ارنست مونیز وزیر انرژی خود را برای رایزنی بر سرمسائل فنی به این مذاکرات فرستاده است تا با مقامات ایرانی گفتوگو کند.