عکس اين نانوايي سنگکي در اصفهان که به دستگاه خودکار نوبت‌دهي مثل بانک‌ها مجهز شده به عنوان يک عکس جذاب در شبکه‌هاي اجتماعي مي‌چرخد، اخيرا نمونه‌هاي مشابهي هم از تغيير ظاهر نانوايي‌ها در شهرهاي بزرگ مانند تهران ديده شده است.
اين عکس برايمان خنده‌دار است، چون توقع داريم مثل قرون گذشته در يک نانوايي، پير و جوان در صف بايستند و سرپا منتظر نان باشند.
هدفمندي يارانه‌ها هر اشکالي داشته باشد، اين حسن را داشته است که کمي رعايت کرامت انساني مشتريان را هم افزايش داده است، چون مشتري حالا نان را به قيمت جهاني و فوب خليج‌فارس(!) مي‌خرد و توقع دارد که بهترين نان با محترمانه‌ترين برخورد را دريافت کند، نانوا هم متوجه اين توقع جديد مشتري شده است.
قرن‌ها ـ بدون اغراق قرن‌ها ـ است که جايگاه مردم در دکان‌هاي نانوايي تا حدود زيادي استبداد زده بوده است.
نانوا مثل يک پادشاه غدار که حاکم بر جان مردم است، حاکم بر نان مردم بوده است، در بسياري از موارد، پارتي‌بازي مي‌كرده، نان سوخته مي‌داده دست مشتري و اگر اعتراض هم مي‌كرد، مي‌گفت همين است که هست، مردم هم مجبور بوده‌اند تحمل کنند، نان هم ارزان و منت اين ارزاني هم روي دوش مردم. البته نان، گوشت و سبزي هم نيست که بشود از آن گذشت، قوت و روزي مردم بوده و هست.
حالا با گرفتن نان از شير يارانه‌ها! اين وضع کمي فرق کرده است، مطمئن باشيد اين اتفاق بزودي در همه نانوايي‌ها مي‌افتد: اتوماسيون نوبت‌دهي و صندلي و کمي احترام و... اين اتفاق خوبي است!
