به گزارش نما چندی پیش در خبرها آمده بود که شاهین نجفی - خواننده هتاک و مرتد - با رونمایی از جلد آلبوم جدیدش این بار نشانه دست حضرت ابوالفضل( ع ) را مورداهانت قرار داده است و انتشار این اثر او در فضای مجازی دل محبان اهل بیت را به درد آورد.
اما حالا اتفاق دیگری در مشهدالرضا وشهر مذهبی کشور ما افتاده است که حتی اگر این اتفاق در کشور دیگری هم افتاده بود نمی شد به سادگی باورش کرد.اما آنطور که رجانیوز خبر داده است و خبر و عکس آن را هم منتشر کرده است تردیدی نمی ماند که این اتفاق در کشور ما و آن هم در مشهد الرضا روی داده است.
یک یا چند گرافیست نماد علم(دست حضرت عباس(ع)) را مورد اهانت قرار داده اند و بی هیچ منعی آنها را در یکی از گالری های مشهد به نمایش درآورده اند.البته بعدهم تا وقتی صدای اعتراض ها بلند نشده کسی کاری به کارشان نداشته است.
این اثر عجیب که در یکی از نمایشگاه های نقاشی در مشهد به نمایش گذاشته شده بود تداعیکنندهی گاوبازی اسپانیایی است و در آن از نماد عَلَم (دست حضرت عباس(ع)) با پارچهای قرمز استفادهشده است.
توهین به آرم مقدس «الله» به عنوان نماد پرچم نظام جمهوری اسلامی، از دیگر عجائب این نمایشگاه است:
در نقاشی دیگری، کودکانی با چشمانی بسته در کنار موشکی نظامی مشغول شادی در خیابان هستند.
در نمونهی بعدی، فردی در کنار هواپیمایی ساقطشده مشغول نصب ریسهی پرچم جمهوری اسلامی است.
و نشانههایی از قرابت فکری گردانندگان نمایشگاه بیا گروهک مجاهدین خلق در این تصویر:
اما بعد از انتشار این گزارش، مسئولان ادارهی فرهنگ و ارشاد اسلامی مشهد، با ارسال جوابیهای مدعی شدهاند که نگارخانهی مذکور مجوز نداشته و به صورت غیرقانونی، مشغول فعالیت بوده است و از همین رو، درخواست پلمب و جلوگیری از فعالیت آن شده است! اما سوال اینجاست که اگر این گزارش منتشر نمیشد، آیا مسئولان فرهنگی ذیربط اصولاً متوجه برگزاری چنین نمایشگاه موهنی در شهر میشدند؟ آیا نبود نظارت بر این اماکن فاقد مجوز را که جز ظایف وزارت ارشاد به شمار میرود، میتوان توجیه کرد؟
به هر حال، این روزها ظاهراً یک جریان خاص به مدد گشادهدستیهای متولیان فرهنگ در صدور مجوز در حال تلاش به مطامع خود هستند. اقدامی که قطعاً در روزهای آینده و با تداوم این وضعیت، با هوشیاری متدینین بدون واکنش نخواهد ماند.
از سوی دیگر اتفاقاتی از این دست یا ماجراهایی شبیه حضور مشکوک ایران در بینال امسال ونیز نشان می دهد که متولیان فرهنگ باید در عوض ساده انگاری افراطی و بی دقتی های تاسف بار کمی بیشتر مراقب حوزه های تحت مسولیتشان باشند.