برنده جایزه جهانی غذا به ایران می آید

به گزارش نما به نقل از ایرنا: پروفسور مارک وان مونتاگو رییس اتحادیه انجمن های علمی اروپا و برنده جایزه جهانی غذا به دعوت کمیته علمی نخستین همایش بین المللی و نهمین همایش ملی بیوتکنولوژی کشاورزی ایران به تهران می آید.

این دانشمند بلژیکی که در سال 1933 متولد شده است در سال 2013 بطور مشترک با ماری دل چایلتون و رابرت فرلی دانشمندان آمریکایی جایزه جهانی غذا را برنده شد.

جایزه جهانی غذا هرسال به شخص یا اشخاصی تعلق می گیرد که عملکردی استثنایی در جامعه داشته باشند.

وان مونتاگو همچنین موفق به کسب جوایز متعدد ازجمله جایزه ژاپن شده است. وی همچنین عضو چندین آکادمی از جمله آکادمی ملی علوم آمریکا، ایتالیا و آکادمی علوم جهان سوم، آکادمی های کشاورزی فرانسه و روسیه و آکادمی مهندسی سوئد است.

از وی تا کنون بیش از 750 اثر منتشر شده است و با توجه به دستاوردهای او در سال 1990 عنوان بارون(Baron) را از پادشاه بلژیک دریافت کرد.

در حال حاضر او رئیس نهضت پژوهش های دولتی و تنظیم مقررات(PRRI)، و رئیس انجمن بیوتکنولوژی اتحادیه اروپا(EFB) و رئیس موسسه بیوتکنولوژی گیاهی کشورهای در حال توسعه(IPBO) است.

وی همچنین بنیانگذار مهندسی ژنتیک با استفاده از آگروباکتریوم محسوب می شود.

دکتر وان مونتاگو پرچمدار فناوری اصلاح با استفاده از مهندسی ژنتیک است که تضمین کننده محصولات زراعی متنوع تر با بازده بیشتر و مقاوم در برابر بیماری ها است.

علاوه براین، این فناوری سبب توسعه گیاهان زراعی در شرایط نامساعد اقلیمی مانند خشکسالی ها و گرمای شدید در زمان کوتاه می شود.

براساس کشف ساختمان دی.ان.اِ توسط واتسون و کریک در سال 1950، وان مونتاگو و چایلتون و فرالی، پیشگام در کشف چگونگی انتقال ژن به داخل سلول های گیاه توسط یک باکتری و در نتیجه چگونگی ایجاد گیاهان اصلاح شده ژنتیک با ویژگی های مطلوب بودند.

نتیجه کار آن ها کشت بیش از 181 میلیون هکتار گیاه (تراریخته) است که توسط 18 میلیون زارع پرورش داده شده بود. بیش از 90 درصد از این کشاورزان، فقیر بوده و از کشورهای در حال توسعه بودند.

برآورد سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد(FAO) نشان می دهد که درآینده جمعیت جهان درحال افزایش خواهد بود و در سال 2050 میلادی به 9 میلیارد نفر خواهد رسید. در حال حاضر 870 میلیون انسان (یک نفر از هر هشت نفر) از گرسنگی و کمبود غذا رنج می برند. بنابراین پیشرفت های علمی نقش مهمی در این چالش قرن بیست و یکم برای تولید مقادیر بیشتر غذا ایفا می کند.