اقدام عجیب آموزش و پرورش تهران؛ فرصت طلایی برای دور هم نشینی معلمان!

اختصاصی/به گزارش نما ،" بخشنامه اي مبني بر حضور دانش آموزان تا 6 خرداد و معلمان تا 15 خرداد به مدارس ارسال نشده و نخواهد شد. طول مدت زمان تحصیل دانش‌آموزان باید حداقل 800 ساعت باشد و بر اساس بررسی‌های انجام شده و بر اساس مصوبات شورای عالی آموزش و پرورش حداقل 800 ساعت طول مدت زمان تحصیل را مد نظر قرار دادیم." اینها گزیده حرف های فریبرز حمیدی، معاون آموزش ابتدایی آموزش و پرورش شهر تهران در گفت‌وگو با خبرنگار آموزش و پرورش خبرگزاری فارس بود.

وی همچنین اضافه کرده بود که سال گذشته هم همینطور بود و دانش‌آموزان تا هفته اول خردادماه به مدرسه می‌آمدند، معلمان در هفته نخست خرداد برای دانش‌آموزان اول تا پنجم دبستان کلاس‌هایی خواهند داشت و ارزشیابی از آموخته‌های دانش‌آموزان در دروسی که معلم مشخص کرده است، انجام می‌شود.
حمیدی با اشاره به اینکه برنامه‌ای تحت عنوان «فرصت طلایی خرداد» برای معلمان دوره ابتدایی تهران در نظر گرفته شده است، گفته بود که فرصت طلایی خرداد برنامه‌ای است که معلمان در خردادماه آسیب شناسی برنامه‌های سال تحصیلی جاری، تهیه طرح درس، برنامه‌ها و تقویم اجرایی سال آینده با هماهنگی مدیران مدرسه و شورای مدرسه را تدوین می‌کنند.

موضوع اضافه شدن یک هفته به سال تحصیلی

سخنان آقای حمیدی از چند جهت قابل تامل است؛ نخست اینکه اگرچه 800 ساعت آموزشی حق مسلم دانش آموزان مقطع ابتدایی است اما باید گفت که اضافه نمودن یک هفته به سال تحصیلی با شرایط کنونی بسیار سئوال برانگیز بوده و دارای مشکلات زیادی به شرح زیر است:

1-    مطابق صحبت های معاون آموزش ابتدایی، بخشنامه ای برای حضور معلمان و دانش آموزان صادر نشده و این مساله به صورت شفاهی و تلفنی به اطلاع مدارس رسیده است. پس اولا اگر اضافه شدن این هفته قانونی است چرا فقط در شهر تهران آن هم بدون ارائه بخشنامه رسمی انجام شده و سایر شهرها و استان ها از این موضوع بی خبرند؟ آیا ادارات تابعه وزارت آموزش و پرورش حق اضافه کردن یا کم کردن ساعات حضور دانش آموزان و معلمان در مدارس را دارند؟ آیا وزارت آموزش و پرورش در این خصوص به ادارات کل شهرها تفویض اختیار نموده است؟
2-    در خردادماه گذشته که معلمان مقطع ابتدایی "فقط" شهر تهران را با "بهانه فرصت طلایی خرداد" در گرمای خردادماه در مدارس بدون امکانات سرمایشی به مدارس کشاندند، از آنها خواستند طرح درس سالانه را از روز اول مهرماه تا روز "سی و یکم اردیبهشت ماه" سال بعد (نه خرداد ماه) تدوین کنند بنابراین معلمان برای هفته اضافه شده طرح درسی ندارند.
3-    خبر لزوم حضور دانش آموزان تا روز 6 خردادماه از روز یکشنبه مورخ 27 اردیبهشت در مدارس (فقط مناطق 19 گانه شهر تهران) به صورت شایعه پخش شد اما تا روز سه شنبه 29 اردی بهشت (یعنی یک روز مانده به پایان سال تحصیلی) این موضوع به اطلاع دانش آموزان نرسید. در حالی که پیشتر بیان شده بود باید درس ها تا هفته آخر اردیبهشت تمام شوند و ارزیابی توصیفی نیز انجام شده و کارنامه اولیه دانش آموزان که به صورت توصیفی و دست نویس معلم نوشته شده است به امضای والدین دانش آموزان برسد. حتی دفاتر کلاسی که برای معلمان از ادارات کل فرستاده شده و دفاتر رابط والدین نیز فقط تا 31 اردیبهشت تاریخ دارند. بدین ترتیب، معلمان در هفته اضافه شده نمی دانند باید چه کاری انجام دهند زیرا درس ها تمام شده، دوره های درس ها انجام شده و کارنامه اولیه هم نوشته شده است. علاوه براینکه اگر دانش آموزان بدون تکلیف در کلاس باشند تحت تاثیر بلاتکلیفی و  گرمای خردادماه (بخصوص در کلاس های مدارس پسرانه دولتی که تعداد دانش آموزان به 40 نفر در هر کلاس هم می رسد و امکان درگیری لفظی و جسمی میان دانش آموزان همیشه وجود دارد). این موضوع از نظر ایمنی جسمی و روحی دانش آموزان می تواند مخاطره آمیز باشد.
4-    موضوع هفته اضافه شده به سال تحصیلی باید به صورت کتبی به اطلاع والدین می رسید اما این کار اتفاق نیفتاد و برخی از والدین از طریق فرزندانشان از این امر مطلع شدند. حال، با توجه به اینکه هیچ رسانه ای (تا پیش از اطلاع رسانی خبرگزاری فارس در روز سه شنبه مورخ 29 اردیبهشت ماه) این موضوع را اطلاع رسانی نکرده است، ادارات و مدارس هم چیزی در این زمینه به والدین نگفته اند اگر برخی از دانش آموزان به جای یک هفته به والدین خود بگویند دو هفته یا حتی تا پایان خرداد کلاس ها برقرار است در حالی که در واقع کلاسی برقرار نیست چه کسی پاسخگوی این امر خواهد بود؟


موضوع فرصت طلایی خرداد

سال پیش "فقط" در شهر تهران موضوعی با عنوان "فرصت طلایی خرداد" مطرح شد و در آن معلمان را وادار کردند در شرایط نامناسب مدارس تا پایان خردادماه هر روز به مدارس مراجعه کنند و ساعت ها در آنجا بمانند. در سال گذشته این طرح برنامه ریزی مدونی نداشت و تنها گفته شده بود که باید طرح درس روزانه، سالانه و امثال این موارد نوشته شود و معلمان با هم همفکری کنند تا سال بعد پربارتر در کلاس ها حاضر شوند، علی رغم اینکه این طرح فی نفسه با هدف ارتقای عملکرد ارائه شده بود اما سئوال های بسیار و مشکلات و معضلاتی به همراه داشت که می توان به شرح زیر برشمرد:
1-    اولا اگر این طرح قانونی است چرا فقط در شهر تهران آن هم بدون ارائه بخشنامه رسمی انجام شده و در سایر شهرها و استان ها انجام نشده است؟ آیا وزارت آموزش و پرورش در این خصوص به ادارات کل شهرها تفویض اختیار نموده است؟
2-    چرا چنین موردی فقط در مقطع ابتدایی اعمال شده است. مقطعی که طی سال در هر هفته 5 روز کلاس داشته است برخلاف دبیرستان که معلمان آن در هر هفته سه یا چهار روز را در مدارس می گذرانند؟
3-    چرا معلمان دبیرستان ها در خردادماه 5 یا 6 روز به مدت 2 یا 3 ساعت به عنوان حوزه امتحانی در دبیرستان ها حاضر می شوند اما معلمان ابتدایی باید تمام روزهای ماه خرداد را (1 تا 30 خرداد) از ساعت 30/7 صبح تا ساعت 30/12 ظهر را در مدارس بگذرانند؟
4-    در گرمای بسیار زیاد هوا در تهران، شرایط مدارس دولتی از نظر سرمایش بسیار نامطلوب بود و معلمان در شرایط نامناسب مجبور به گذران چند ساعت از روز بودند.
5-    اگر بهانه کشاندن معلمان در خردادماه به مدارس نوشتن طرح درس است باید گفت:
-طرح درس موضوعی قابل اندازه گیری و استاندارد نیست و هر فردی برای خود باید طرح درس بنویسد پس نیازی به حضور در مدرسه برای نوشتن طرح درس در کنار سایر همکاران نبود.
-نوشتن طرح درس یک ماه طول نمی کشد علاوه براینکه هر فردی برای سال های قبل طرح درس های مختلفی داشته که می تواند از آنها کمک گرفته و طرح درس پیشرفته تری را با توجه به توانمندی های فردی خود و شناختی که از دانش آموزان این مقطع و پایه ای که در آن تدریس می کند بدست آورده است طراحی کند.
-در تمام مدارس، طی سال تحصیلی در چند نوبت، جلساتی با حضور معاونت آموزشی برای طراحی و ارتقای طرح درس ها برای تمامی درس ها و تمامی پایه ها به صورت اختصاصی گذاشته می شود و در آن طرح درس های مختلف بررسی شده و در نهایت یک طرح درس پذیرفته شده، توسط معلمین هر پایه در کلاس ها با حضور سایر معلمین و معاونت آموزشی در کلاس ها به کار گرفته می شود تا کارآیی طرح درس در عمل هم مشاهده شود، سپس در صورت تایید شدن، طرح درس به عنوان طرح درس برگزیده توسط تمام معلمین آن پایه به کار می رود. ( و از این فرآیند گاهی فیلم و عکس تهیه شده و به ادارات کل ارسال می شود.)
-در خصوص پایه هایی که کتاب هایشان در سال جاری درحال تغییر است نوشتن طرح درس برای کتاب هایی که موجود نیست چگونه ممکن است؟ به طور مثال سال پیش کتابهای پایه چهارم دبستان به طور کامل تغییر کرد. در خردادماه نیز این کتاب ها در اختیار معلمان نبود اما به بهانه نوشتن طرح دست معلمان این پایه را نیز به مدارس کشاندند. در سال جاری نیز قراراست کتاب های پایه پنجم و در سال بعد کتاب های پایه ششم تغییر کند و این شرایط ادامه دارد.
6-    اگر بهانه حضور معلمان تبادل نظر پیرامون مسائل آموزشی است، باید گفت:
-در تمام مدارس، در هر ماه 2 نوبت جلساتی تحت عنوان جلسه پایه برای معلمین هر پایه آموزشی با همراهی معاونت آموزشی مدرسه گذاشته می شود که در این جلسات موضوعات متنوع آموزشی و پرورشی بررسی می شوند. در ضمن نتایج این جلسات باید در دفاتر مخصوص ثبت شده و به اطلاع و امضای مدیر مدرسه نیز برسد.
7-    کشاندن معلمان در خردادماه به مدارس، باعث شد که دانشجو - معلمان که طی سال تحصیلی تمام 5 روز هفته را صبح ها یا بعد از ظهرها در کلاس مشغول تدریس به دانش آموزان و در سایر اوقات در دانشگاه مشغول تحصیل علم بوده اند و به ناچار فرصتی برای مطالعه کامل دروس نداشته اند، فرصت ارزشمند را که در خرداد برای مطالعه پیش از آزمون های پایان ترم دانشگاه ها داشتند به این طریق از دست بدهند. این موضوع با سیاست های وزارت آموزش و پرورش که به دنبال ارتقای سطح علمی معلمان بخصوص در مقطع ابتدایی است مغایرت آشکار دارد.
8-    هیچ زمان مشخصی برای حضور معلمان در مدارس مشخص نشده است چنانکه آقای حمیدی در مصاحبه روز 29 اردیبهشت با خبرگزاری فارس ذکر کرده اند این موضوع به اختیار مدیران گذاشته شده که این امر باعث سلیقه ای عمل کردن مدیران شده است. بطور مثال در سال گذشته در برخی از مدارس معلمان فقط 2 یا 3 روز به مدرسه رفته و در برخی دیگر تمام ایام غیرتعطیل ماه را به مدارس رفته اند. در خصوص ساعات حضور هم همینطور؛ در برخی مدارس فقط چند ساعت و در برخی دیگر یک روز کاری کامل معلمان را در مدارس نگاه داشته اند در حالی که به زعم اکثر معلمان، به دلیل بیکاری در این زمان ها معلمان به گفتگو و آموزش کارهای هنری مانند آشپزی و امثال این موارد پرداختند. در واقع جلساتی که قراربود به ارتقای سطح آموزشی و پرورشی معلمان منجر شود به تنزل سطح مدارس تا حد دوره های دوستانه تنزل یافت.