یوسف آل محمد امت و حساس ترین پیچ تاریخ

در آستانه ميلاد منجي جهان قرار داريم؛ حضرت مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) كه ايشان را يوسف آل محمد (عليهم السلام) نيز خوانده اند.
در اين تشبيه ظرافتي است كه بايد ابتدا نگاهي به داستان حضرت يوسف داشت. وقتی که برادران یوسفاز جانب پدر که از آنها خواسته بود راجع به یوسف (علي نبينا و آله و عليه السلام) کنکاش کنند، به مصر رفتند. ایشان آرزو کرد که خدا هر سه تایشان را به من برگرداند. هر سه تا یعنی یوسفی که مدعی بودند گرگ او را خورده، بنیامینی که اتهام سرقت به او زده شده و در مصر به بردگی کشیده شده است و فرزند بزرگ که در مصر مانده بود و می‌گفت: «من از مصر خارج نمی‌شوم تا سرنوشت بنیامین را روشن کنم؛ مگر پدر به من دستور بدهد یا خدا به من حکم کند». پدر به اینها فرموده است: «اذْهَبُواْ فَتَحَسَّسُواْ مِن يُوسُفَ وَ أَخِيهِ»(1)، بروید و ناامید نشوید، بروید و جویای حال یوسف و برادرش شوید. با کنایه اسم فرزند بزرگش را نمی‌آورد، به خاطر این‌که او خودش تصمیم گرفته برای دفاع از برادر در مصر بماند، ولی می‌گوید بروید و جدی وضع یوسف و برادرش را پیگیری کنید. کاملاً نشان می‌دهد انبیا امیدآفرین‌اند و در جای ناامیدی امید می‌آفرینند. اینها این دفعه برای خرید گندم و آذوقه و علوفه چیزی ندارند. یک مقدار کشک و پشم و صمغ گیاهی برداشتند و دیگر پول رایج مصر را نداشتند. آمدند و خدمت حضرت یوسف(عليه السلام) ایستادند و نمی‌دانستند او یوسف است، ولی می‌دانستند عزیز مصر است. با این حالت نزار این تعداد از حسودان (برادران حسودي که نابودی یوسف را می‌خواستند) خطاب می‌کنند: «يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ»(2)، ای عزیز مصر! «مَسَّنَا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ»، ما و خانواده ما را سختی‌ و مشکلات فراگرفته است و چیزی نداشتیم بیاوریم، «وَ جِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُّزْجَاةٍ»، ما بضاعت بی‌ارزشی را آورده‌ایم، اما می‌خواهیم تو از گذشته بیشتر به ما عنایت کنی، «فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ»، پیمانه ما را پُرتر و وافی‌تر از گذشته مرحمت کنی. بر ما تصدق کن، «وَ تَصَدَّقْ عَلَيْنَآ إِنَّ اللّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ»، خداوند تصدق‌کنندگان را جزا می‌دهد.
اينك حضرت خاتم الاوصياء ، موعود امم و منجي بشريت به دليل كارنامه غيرمقبول امت در غيبت باقي است. ما نيز همچون برادران يوسف در مرحله نخست بر خود جفا كرده ايم. جا دارد كه ما نيز هنگامي كه به امام زمان(عجل الله تعالي فرجه) توسل می‌کنيم در خدمت این آیه قرار بگیريم و به محضر مولی عرض کنيم: ای عزیز واقعی! ما، امت و نظاممان را ضُرّ و مسکنت فرا گرفته است. از ما کاری برنمی‌آید، ما چیزی نداریم و دست خالی آمده‌ایم، اما انتظار داریم تو عزیز به ما پيمانه پر مرحمت کنی.
امیدواریم تو به ما تصدق کنی و خداوند تصدق‌کنندگان را جزای خیر می‌دهد. دست خالی آمده‌ایم، چیزی نیاورده‌ایم. حتی برادران یوسف(عليه السلام) کشک و پشم برده بودند، اما ما دست خالی هستیم. مولا شرایط جهانی، شرایط منطقه‌ای و شرایط کشور اقتضا دارد که به ما تصدق کنی، اقتضا دارد به این نائب بر حقّت تصدق کنی و ما را در این شرایط با تصدق خودت به بهترین جایگاه برسانی. حضور تاریخی امت در حساس ترین پیچ تاریخ جز با تابش الطاف كريمانه امام عصر از پس ابرهاي غيبت به نتيجه مطلوب نخواهد رسيد؛ و ما در كنار تلاش و كوششي كه داريم بايد رخت نخوت و غرور و خودشگفتي از تن به در آوريم و به ياد آوريم كه فقيريم و چاره ما در عنايت حضرت صاحب الامر است.
و چه نيكو مژده اي است اين كلام مولا كه: « همانا ما شما را بی سرپرست نگذاشته و مراعاتتان را می کنیم و به یاد شما هستیم. اگر عنایات و توجهات ما نبود، مصائب و حـوادث زندگی، شـما را در بر می گرفت و دشمنان تان شـما را از بین می بردند».(3)

پی‌نوشت‌ها:
(1)قرآن کریم، سوره یوسف، آیه 87.
(2)«فَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَيْهِ قَالُواْ يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُّزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَيْنَآ إِنَّ اللّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ» قرآن کریم، سوره یوسف، آیه 88.
(3)بحارالانوار، جلد 53، ص 175