دستگاه های امنیتی و اطلاعاتی ضریب آمادگی خود را بالا ببرند

به گزارش نما تسنیم به نقل از رسانه های عراقی نوشت، احمد الصافی نماینده آیت الله سیستانی در کربلا گفت: در شرایطی که نیروهای امنیتی و مردمی و عشایری از عراق در برابر تروریسم پاسداری می کنند دستگاه های امنیتی و اطلاعاتی باید کاملا هوشیار باشند و توان خود را برای رصد تحرکات دشمن بالا ببرند و مانع از انفجارهایی شوند که در داخل شهرها به جان باختن شماری می‌انجامد.

الصافی از دانشجویان دانشگاه ها و موسسات آموزشی و دبیرستان های خواست که از اوقات فراغت برای شرکت در دوره های فرهنگی وعلمی و نظامی مشارکت کنند و توان خود را بالا ببرند.

نماینده آیت الله سیستانی در کربلا از شیوخ و سرشناسان عشایر خواست که هر بحران یا مشکلی که میان عشایر رخ می دهد را مهار کنند تا واکنش ها بزرگتر از خود مشکل نشود و اجازه ندهند که حجم مشکلات فزونی پیدا کند به گونه ای که دیگر قابل کنترل نباشد.

انتقاد نماینده آیت الله سیستانی از رسم نادرست"الفصلیه"

الصافی ضمن انتقاد از رسم نادرست موسوم به "الفصلیه" که طی آن دختری از یک عشیره به اجبار به ازدواج فردی از عشیره دیگر در می آید آن را اقدامی غیر اخلاقی و غیر شرعی دانست و افزود: هیچ پدری حق ندارد بر خلاف میل دخترش در زمینه ازدواج رفتار کند.عشایر بهتر از علما و طلاب علوم دینی برای حل مشکلات عشایری استفاده کنند.

این موضع‌گیری نماینده آیت الله سیستانی درباره رسم فصل(خون بس) در شرایط مطرح می شود که رسانه‌ها چند روز قبل از اقدام عشیره‌ای در استان بصره در دادن 50 زن به عشیره دیگر برای "خون بس" خبر دادند که بازتاب و واکنش هایی را در محافل دینی، سیاسی و اجتماعی به دنبال داشت.

رسم "خون بس"

خون بس رسمی دیرینه است که در صورت مرگ یک یا چند نفر در درگیری و نزاع میان دو گروه از عشایر یا طوایف، ریش‌سفیدان برای پایان دادن به اختلافها و جلوگیری از خونریزی بیشتر، دختری از نزدیکان قاتل را به عقد یکی از نزدیکان مقتول در می‌آوردند. گرچه ممکن است در برخی از حالات، چنین اقدامی منجر به نتیجه مورد نظر و توقف خصومت و خونریزی شود اما چند نکته قابل بیان است.

این دختران به زور و بدون رضایت قلبی، به عقد یک عضو خانواده مقتول در می آیند. این دختران یا به هیچ عنوان راضی به چنین ازدواجی نیستند یا اینکه بااعمال فشار خانواده خود و با این استدلال که رضایت به چنین وصلتی مساوی با آزادی مقتول (یک عضو خانواده خود مثلا برادر یا پسر عمو یا ...) است ، به چنین ازدواجی اجباری پاسخ مثبت می دهند. بنابراین این رسم ، اساساً با اصل آزادی اراده ها مغایرت آشکار دارد و ناقض حقوق دختری است که برخلاف اراده خود "مجبور" می شود به نکاح کسی دربیاید که نمی خواهد.

دختری که در این وضعیت ازدواج می کند ، به عنوان "دیه" و ما به ازای مالی آن مطرح می‌شود یعنی بخشی از دیه به شمار می رود و معمولا در زبان های محلی به عنوان "زن یا عروس فُصلیه ای یا دیه ای" شناخته می شود که این نگاه مادی به زن ، تحقیری زننده است.چنین زن بخت برگشته ای ، در خانواده داماد ، همواره به دیده حقارت نگریسته می شود و بسیار پیش می آید که وقتی او در موضوعی اظهار نظری می کند که ناخوشایند بقیه است ، "فصلیه ای یا دیه ای" بودن او را با طعن و کنایه یادآور می شوند که "زن فصلیه ای! تو حرف نزن!"

همچنین این زنان ، نسبت به دیگر زنان خانواده از حقوق کمتری برخوردار خواهد بود. مثلاً در مناطقی که شیربها رسم است ، در ازدواج این قبیل زنان ، شیربها در نظر گرفته نمی شود.در برخی مناطق نیز که خانواده داماد باید پولی به خانواده عروس بدهند ، در موارد خون بس خانواده مقتول ، شرایط را فرصتی مناسب برای گرفتن دختر برای پسر خود بدون هیچ هزینه ای می دانند.