آقای روحانی! شما برای جیب مردم چه كردید؟

به گزارش نما به نقل از فرجام نیوز؛ دولت یازدهم دو سالگی اش را با کنفرانس خبری آقای رئیس جمهور اعلام کرد؛ مشئ که پیش از این توسط دوم خردادی ها به کار گرفته می شد و در 8 سالی که اصلاح طلبان سوار بر اریکه قدرت بودند روز دوم خرداد را جشن می گرفتند؛ اما آقای روحانی از همان ابتدا و پس از انتخاب شدن به عنوان رئیس جمهور دوره یازدهم به جای برپایی جشن های سالیانه برگزاری کنفرانس خبری را برگزید و در 27 خرداد 92 اولین نشست خبری وی برگزار شد.

صحبت های بسیار شیرین و دلچسب روحانی در اولین نشست خبری به حدی بود که تعدادی از اصولگرایان و آنانی که در انتخابات به او رای نداده بودند می گفتند اگر روحانی اینها را قبل از انتخابات می گفت ما هم به او رای می دادیم. اما دیری نپایید که موج انتقادات به عملکرد روحانی و کابینه اش بالا گرفت. از بحث درباره مذاکرات هسته ای و توزیع سبد کالا گرفته تا تعامل دولت با منتقدان که از اعتدالی که در ابتدا تعریف شده بود، بسیار فاصله داشت.

مشی اعتدال قرار بود راه تندروی، افراط، شعار، خودشیفتگی را ببندد، اما در همین دولت کم نیستند افرادی که هر روز با اظهارنظرهایی افراطی و تند اعتدال را از مسیرش خارج می کنند. پرداختن به صحبت های مشاوران رئیس جمهور از جمله حسام آشنا، اکبر ترکان و علی یونسی مجال دیگری می خواهد.

رئیس جمهور روز گذشته در جمع مردم استان خراسان شمالی گفت: ما در خرداد دو سال پیش به همه اعلام کردیم در این سرزمین به فرهنگ و سلایق یکدیگر احترام گذاشته و آستانه تحمل خود را بالا می‌بریم و هر حزب‌، جناح‌، قومیت‌، لهجه و گویش در پی یک هدف یعنی پیشرفت ایران عزیز‌ است. مشابه این صحبت ها در اولین کنفرانس خبری روحانی نیز ایراد شده بود. آقای روحانی در اولین کنفرانس خبری پس از پیروزی اعلام کرد: کشور نیاز به همدلی، وحدت و اعتماد دارد؛ تنه‌ها، توهین‌ها و تخریب‌ها را برای همیشه از یاد ببرید و فراموش کنید. وی در ادامه گفت: «قول می‌دهم من به سهم خودم اجازه نخواهم داد در دولت آینده به کسی توهین شود یا تهمت زده شود، بلکه اخلاق، برادری و محبت در کشور مستقر خواهد شد که فقط از این راه می‌توان کشور را پیش برد.»

اما آیا مرور رفتار و گفتار دو سال گذشته این دولت و خصوصا شخص رئیس جمهور واقعا «تنش‌ها، توهین‌ها و تخریب‌ها» را از یادها برده است؟ آیا اگر کسی به دولت نقدی داشته باشد، به راحتی می تواند آن را مطرح کند و به او برچسب‌ های تازه خلق ­شده ­ی «بی شناسنامه»، «کم سواد»، «به جهنم»، «تازه به دوران رسیده» و «بزدل» نمی زنند؟ چرا در کنفرانس خبری که روز شنبه برگزار شد، هیچ یک از رسانه های منتقد دولت اجازه طرح سوال نداشتند؟

رئیس جمهور معتقد است که این دولت در تهران ننشسته و شعار بدهد و علاوه بر حضور در مذاکرات هسته ای و تلاش شبانه روزی برای رفع تحریم ها در داخل نیز از هیچ کوششی دریغ نکرده؛ پس چرا در این دو سال جز انتقاد از دولت قبل و عملکردش در حوزه‌های مختلف، گزارشی از فعال شدن بخش‌های غیرفعال اقتصادی منتشر نشده است؟ مگر نگفتید دولتی خواهیم بود که قیمت ها در آن، امروز و فردایش با هم فرق نکند، پس قصه آشفتگی مردم برای خرید میوه شب عید در ایام نوروز ۹۴ چه بود که خود رئیس جمهور به نامه رئیس کل بانک مرکزی پی نوشت زد که قیمت برخی از میوه ها ۷۰ درصد و برخی تا ۱۶۴ درصد افزایش یافته است و شیوه خرید وزارت کشاورزی غیرقابل قبول بوده و...!

کاش درخصوص هدایت نقدینگی به سمت تولید، پرداخت یارانه تولید، حمایت از تولیدگران هم گزارش مبسوطی داده می‌شد تا مشخص شود در این 2 سال چه اتفاقاتی در حوزه اقتصاد رخ داده و مباحثی نظیر نقدینگی، تورم، رکورد، جدای از آمارها و سخنان زیبا در عمل به چه سرنوشتی دچار شده‌ است؟

چه بخواهیم و چه نخواهیم دو سال دیگر از عمر دولت تدبیر و امید باقی مانده است؛ این دو سال فرصت مغتنمی برای دولت یازدهم است تا به جبران اشتباهات و نواقص خود، پرداخته و همچنین به وعده هایی خود جامع عمل بپوشاند که اگر این اتفاق نیوفتد، احتمال اینکه جناب روحانی تنها رئیس جمهور یک دوره ای جمهوری اسلامی باشد، بسیار قوت می گیرد.