نهتنها بحث تورم بلکه دیگر مقولههای اقتصادی نیز به بحث تدبیر در این مورد بستگی دارد.
اگر متر، شاخص، روش و خط مشی که دولت میخواهد در نظر بگیرد سیاسی باشد وضعیت همین خواهد بود که اکنون هست؛ یعنی تورم و رکود محتمل. اما اگر مسائل اقتصادی را با شاخصها و ابزارهای اقتصادی بخواهند حل کنند و کار در دست یک عده کاردان اقتصادی باشد نه سیاسی، حتما مسائل قابل حل و تورم قابل کنترل است.
واقعیت این است که ظرفیتها و منابع در اختیار ما بسیار خوب هستند اما مشکل این است که میخواهند مسائل اقتصادی را با شاخصهای سیاسی حل کنند که این شدنی نیست.
در مورد تورم ابتدا باید تدبیر و سیاستهای اتخاذشده برای آن را بررسی کرد و سپس میتوان گفت که روند چگونه خواهد بود.
با امکانپذیر دانستن کنترل تورم، این موضوع مشروط به در نظر گرفتن متر و تدبیر اقتصادی برای مهار تورم است. افرادی که میخواهند برای این اقدام سیاستگذاری کنند باید متر اقتصادی در نظر بگیرند. چرا که در حوزه اقتصادی حتما نگاه اقتصادی جواب میدهد.
از سوی دیگر با توجه به ظرفیتهایی مانند حجم عظیم دانشجویان و فارغالتحصیلان کشور، امکانات ارتباطی گسترشیافته است اما نباید فراموش کرد که مسئله مهم تدبیر است. باید نظام تدبیر و شاخصهای تدبیر درست باشد که آن وقت همه چیز درست خواهد بود. اگر اهداف و شاخصها اقتصادی است تدبیر هم باید اقتصادی باشد.
با اهداف یکی، تدبیر مناسب و مجری مشخص همه اینها امکانپذیر است و ما حتما می توانیم به اهداف خود برسیم.