نقد و بررسی سریال آسمان من

یکی از اهداف جذاب گروه های تروریستی برای جلب توجه افکار عمومی در ابعاد بین المللی، هواپیماربایی است. در این بین دشمنان متعدد داخلی و خارجی ایران، که در طول سالهای بعد از انقلاب از هر فرصتی برای ضربه زدن استفاده کرده اند، این ترفند را هم در کنار جنگ، ترور و تحریم ، اجرا می کنند. جنگ و سالهای ابتدایی انقلاب، فرصت مناسبی را برای گروه های تروریستی فراهم می آورد که شکست های خود را در میدانی که فقط خوشان حاکم باشند، جبران کنند. بسیاری از اعضای گروهک تروریستی منافقین بازداشت یا منزوی شده اند وسرکرده های جنایتکارشان به توجهات بین اللملی نیاز دارند، از طرفی توان مقابله با نیروهای امنیتی و نظامی را هم در خود نمی بینند. کشتارهای جمعی و بمب گذاری ها هم دیگر پاسخگو نیست. ولی در آسمان وضعیت فرق می کند فقط گروگان گیرها و اسلحه آنها حاکم میدانی بدون رقیب هستند. در یکی از این حوادث، هواپیمای یک پرواز داخلی به گروگان گرفته می شود و در فرودگاه پاریس به زمین می نشیند. حضور سرکرده گروهک تروریستی منافقین در فرودگاه و مصاحبه های خبری بزرگترین هدف آنهاست. در حادثه ای مشابه، هواپیما در اوج جنگ با عراق، به بغداد هدایت می شود.
تکرار این حوادث، به صدور دستور امام(ره) برای تشکیل تیم امنیت پرواز می انجامد. امام (ره) این مسئولیت را بر عهده سپاه پاسدارن انقلاب اسلامی می گذارند. حضور مستقیم مردم در فضائی محدود، گستردگی حوزه فعالیت، تداخل امور با سایر کشورها، شرایط و فیزیک خاص هواپیما در کنار دشمنی هایی که برای ایران همیشه وجود دارد، گوشه ای از سختی های این حوزه است. در این بین، محدودیت های منطقی، مانع از اطلاع رسانی معمول در مورد شرایط کاری و تلاش های خدمتگزاران این بخش شده است و بسیاری از افراد حتی از وجود آن بی اطلاع هستند. سریال آسمان من به کارگردانی محمد رضا آهنج در 28 قسمت و کاری از سازمان هنری ـ رسانه‌ای اوج ، تلاش داشت تا گوشه ای از مجاهدت های خاموش این عرصه را به مخاطب نشان دهد.
حضور حدود 75 بازیگر سرشناس، از جمله چهره‌هایی همچون دانیال حکیمی، حسن پورشیرازی، آتیلا پسیانی، امین حیایی، حامد بهداد، پژمان بازغی، احمد نجفی، امیر حسین مدرس، سروش صحت، الهام چرخنده، سودابه بیضائی، امیر آقائی و... را می توان از نقاط قوت این سریال بشمار آورد.
در این سریال سعی شده بود با فلش بک های مناسب، روند شکل گیری امنیت پرواز برای بیننده تشریح شود. هرچند در صحنه های مربوط به فلش بک به دوران جنگ و حضور کاراکتر نقش دانیال حکیمی در جبهه، بدلیل طولانی بودن و تکرارهای متعدد در بسیاری از آثار مربوط به جنگ، از جذابیت کار شده بود.
آسمان من را می توان یکی از پر لوکیشن ترین سریال های سالهای اخیر دانست. داستان این سریال که پس از حدود 10 سال تحقیق نگاشته شده است در ارومیه، بندرعباس، خوزستان، بوشهر، اصفهان و کشورهای هلند، فرانسه و اوکراین تصویر برداری شده است. کیفیت و نحوه فیلمبرداری تصاویر مربوط به حرکت هواپیما در آسمان، سقوط و فرودهای اضطراری در شرایط جوی مختلف، نسبت به سایر کارهای داخلی، از سطح قابل قبولی برخوردار بود.
اصولاً فیلم ها و سریال هایی که پرواز و هواپیما یکی از کاراکترهای اصلی است، بدلیل شرایط سخت کاری؛ جسارت و ریسک بالایی را می طلبد. در ایران و با وجود محدودیت های سخت افزاری زیاد در حوزه سینما، این امر دشوارتر می شود؛ از این جهت و با توجه به چند حادثه هوایی که در این سریال به آن پرداخته می شود، کار عوامل سریال آسمان من، قابل ستایش و ارزشمند است.
در این زمینه ، حمیدرضا صفائی مدیر تولید سریال آسمان من در مورد پیش تولید و ساخت سریال می‌گوید:
سختی و مشکلات بخش جدا نشدنی کار است، اما در این سریال کارهایی انجام شده که برای بعضی از همکاران حتی باور کردنی نیست. برای مثال یک هواپیمای فوکر با کمک متخصصان به چند قسمت تقسیم شد تا هواپیما به شهرک دفاع مقدس در نزدیکی فرودگاه امام خمینی(ره)‌ انتقال یابد. در آنجا دوباره متخصصان قطعات هواپیما را مونتاژ کردند این اتفاق برای سینمای ایران خیلی مهم است. بعضی از دوستان معتقد هستند با انجام چنین کاری چند دهه رو به جلو گام برداشتیم.

فیلمنامه این سریال، بصورتی است که هر چند قسمت، یک روایت از حادثه هوایی را بیان می کند ودر کنار آن قصه زندگی کارکنان کادر امنیت پرواز و دغدغه های خانواده آن ها؛ در طول سریال به تصویر کشیده می شود. قطعاً بیننده این سریال با تلاش ها و حوزه کاری وسیع و سخت امنیت پرواز تا حد زیادی آشنا خواهد شد، اما نویسنده فیلمنامه آسمان من می توانست با قصه ای منسجم ترکشش بیشتری را برای مخاطب ایجاد کند.
در هر صورت، پرداختن به چنین سوژه های که با وجود پرونده ها و ماجراهای واقعی؛ تا کنون مغفول مانده اند، می تواند جای بسیاری از سریال های بی محتوا و سوژه های تکراری آنها را در باکس سریال های سیما، پر کند.