وعده‌هایی كه عملی نمی‌شود، پُست‌هایی كه صاحب ندارد

به گزارش نما به نقل از تسنیم، روز 15 شهریور یعنی بیش از چهار ماه قبل بود که مجمع انتخاباتی فدراسیون دوومیدانی برگزار و طی آن مجید کیهانی با کسب حداکثر آرا به عنوان رئیس جدید این فدراسیون معرفی شد.

از 15 شهریور تا 18 مهر فدراسیون دوومیدانی همچنان به صورت سرپرستی اداره می‌شد؛ تا اینکه با ابلاغ حکم کیهانی، او وارد فدراسیون شد و پس از برگزاری مراسم معارفه رسماً زمام امور را بر عهده گرفت.

یکی از وعده‌هایی که کیهانی در زمان برگزاری مجمع انتخاباتی داد، جذب اسپانسر اختصاصی برای فدراسیون دوومیدانی بود. او حتی در مصاحبه روز 8 آذر ماه با برنامه موج در شبکه ورزش گفت که جذب اسپانسر جزو تعهداتش بوده و اسپانسر اختصاصی فدراسیون حداکثر تا پایان آذر ماه معرفی خواهد شد؛ وعده‌ای که با گذشت 20 روز از پایان آذر هنوز محقق نشده است.

کیهانی همچنین در گفت‌وگوی زنده رادیویی با رادیو ایران در روز 16 آذر یکبار دیگر رسماً اعلام کرد که «اسپانسر اصلی فدراسیون حداکثر تا یک ماه آینده معرفی خواهد شد». زمان این وعده نیز چند روز قبل به‌سر رسید اما خلأ معرفی اسپانسر فدراسیون هنوز وجود دارد و در واقع پر نشده است.

به جز موضوع اسپانسر، یک مشکل بزرگ دیگر نیز در فدراسیون دوومیدانی وجود دارد؛ مشکلی به نام عدم حضور نایب رئیس و دبیر فدراسیون. همانطور که پیش از این گفته شد، نزدیک به 4 ماه است که کیهانی به عنوان رئیس فدراسیون انتخاب شده و از تقریباً سه ماه قبل در فدراسیون حضور دارد. او در این مدت نه نایب رئیس داشته و نه دبیر. در خصوص پست دبیری فدراسیون دوومیدانی گفته می‌شد که قرار است عباس فتحی این سمت را بر عهده بگیرد اما او مورد تأیید قرار نگرفت. صحبت‌هایی نیز درخصوص احتمال حضور شروین اسبقیان در این پست مطرح شد اما این اتفاق هنوز رخ نداده است. همه این مسائل در حالی است که احسان مهاجرشجاعی، سرپرست دبیری فدراسیون هنوز رسماً از سمتش کنار نرفته اما به دلیل اختلافاتی که با کیهانی دارد، مدتی است که دیگر به فدراسیون نمی‌رود.

شاید در این باره خیلی نتوان به کیهانی خُرده گرفت؛ چرا که به هر حال نایب رئیس و دبیر یک فدراسیون باید مورد تأیید وزارت ورزش و جوانان نیز قرار بگیرند.

آنچه مشخص است اینکه در این چند ماه اقداماتی در فدراسیون دوومیدانی صورت گرفته اما به نظر می‌رسد شاید انجام برخی از آنها در سال قبل از المپیک نسبت به امور دیگر در اولویت پایین‌تری قرار داشته‌اند. ضمن اینکه چندان منطقی به نظر نمی‌رسد تمام کارهای یک فدراسیون المپیکی که برای کسب مدال تلاش می‌کند و چندین نماینده در ریو 2016 خواهد داشت، فقط توسط یک نفر آن هم رئیس فدراسیون صورت بگیرد؛ در اینجا نقش وزارت ورزش و جوانان را هم باید در نظر گرفت.