وقتی سلطان تیمش را به حاشیه می‌‌برد!

باخت نابهنگام پرسپوليس مقابل شيربچه‌هاى فجر، نشان داد كه متأسفانه كادر پيشكسوتان پرسپوليس اصلاً و ابداً خيال ندارند بارى را از دوش «سردار» بردارند؛ درست فرداى شكست اين تيم، سلطان سرزمين سرخ‌ها كه از او انتظار بيشترى مى‌رود، در مصاحبه‌اى عجيب اعلام كرد:« من از اول با مربى خارجى مخالف بودم».

به گزارش «تابناک»، در پى این صحبت «حمید درخشان»، یکى دیگر از اعضاى کانون پیشکسوتان پرسپولیس ـ که به گفته برخی با پادرمیانى پروین به پرسپولیس برگشته است ـ مخالفتش را با حرف سلطان اعلام کرد و گفت: «احترام پروین سر جاى خودش اما مانوئل مربى خوبی است!».

در همین حال، ابراهیم آشتیانى که از قدیمى‌ترین پیشکسوتان سرخ به شمار می‌رود، به جاى اینکه تلاش کند بین این «اختلاف نظر» دو نفره را بگیرد، حرف سومى را زد تا آتش اختلاف تیز‌تر شود، سرپرست اسبق باشگاه پرسپولیس به نوعى حرف پروین را منکر شد و اعلام کرد: «پروین با حضور خوزه مانوئل موافق بود»!

در این میان، تنها کسى که سردرگم شده، «سردار رویانیان» است که واقعاً نمى‌داند با این «تشدد آرا» مو نقره‌اى باشگاه پرسپولیس چه کند؟ این روز‌ها مدیرعامل پرسپولیس شاید روزى ده بار با خودش این ضرب‌المثل را تکرار کند که؛ «قرار بود قاتق نونم بشن... قاتل جونم شدن!».

پس از نخستین جلسه تمرین مانوئل و برد مقابل نفت، همه اعضای کمیته فنی پرسپولیس گفتند که چیزهای بسیاری از او یاد می‌گیریم، ولی اکنون می‌گویند مانوئل به درد نمی‌خورد! به نظر ما علی پروین، رئیس کمیته فنی بوده و خودش مانوئل را آورده و باید پای انتخابی که کرده، بایستد.

البته در واقع اشکالاتى در بازى تیم دیده مى‌شد که مانوئل باید آن‌ها را برطرف کند، ولی پرسپولیس باید براى دیدارهاى آینده بازسازى شود تا بتواند در ادامه لیگ با اقتدار بیشترى حاضر شود.

مانوئل براى آشنایى با بازیکنان پرسپولیس به زمان نیاز دارد. گمان مى‌کنم چند هفته به زمان نیاز هست تا او بتواند با ویژگى تک تک بازیکنان آشنا شود و بهترین بهره را از آن‌ها بگیرد. وى با بیان اینکه انتظارات بیشترى از این پرسپولیس می‌رود، گفت: قطعا هواداران پرسپولیس از این تیم راضى نیستند. پرسپولیس بازیکنان خوبى جذب کرده و تیم با هزینه بالایى بسته شده و انتظارات از آن بیشتر است.

علی پروین به عنوان عضو بانفوذ هیأت‌مدیره، رئیس کمیته فنی پرسپولیس، با کوله‌باری از تجربه حاصل از سال‌ها حضور در این باشگاه، باید بداند که در روزهای سخت و حساس، توقع از او این است که در نقش آرام‌کننده اوضاع ظاهر شود و راهکارهای منطقی بیاورد؛ نه این‌ که بر آتش حاشیه‌ها بدمد و احساسی‌ترین واکنش ممکن را از خودش نشان بدهد.

از یک هوادار معمولی پرسپولیس می‌شود پذیرفت که بلافاصله پس از شکست تیمش، با اعصابی لرزان جلوی دوربین تلویزیون بایستد و فریاد بزند: «من می‌دانستم با این مربی شکست می‌خوریم... با ادامه این روند دوباره بدبخت می‌شویم...» اما اینکه علی پروین باشی و لقب سلطان را یدک بکشی، و مضمون سخنانت، کوچک‌ترین تفاوتی با هوادار یقه‌دریده و عصبانی روی سکو‌ها نداشته باشد، گناهی نیست که به سادگی قابل چشم‌پوشی باشد.

چه خوب می‌شد اگر علی پروین در مصاحبه سه‌شنبه ‌شب خود، دقیقا در لحظه‌ای که داشت فریاد می‌زد: «مربی خارجی به درد نمی‌خورد»، سرش را ۹۰ درجه به چپ و راست می‌چرخاند و می‌دید، آخرین نفری که جام قهرمانی لیگ بر‌تر را به عنوان سرمربی بالای سر برده، یکی از همین خارجی‌هایی است که به قول او «به هیچ دردی نمی‌خورند»!

یکى از مزایاى تیم‌هاى ریشه‌دار در فوتبال، این است که پس از یکى، دو دهه صاحب تعدادى «مو نقره اى» مى‌شوند که با نام «پیشکسوت» از آن‌ها یاد مى شود. مزیت داشتن پیشکسوت در یک باشگاه این است که این افراد با توجه به تجربه گران‌سنگى در دوران حضورشان در آن تیم به دست آورده‌اند، مى‌توانند در زمان بروز برخى مشکلات به داد تیم محبوبشان برسند؛ مشابه چنین وظیفه اى را «بکن بائر، گرد مولر، سپ مایر و...» در بایرن مونیخ یا «یوهان کرویف» در بارسلون و «لوئیز فیگو» در رئال مادرید عهده‌دار هستند.

در فوتبال ما نیز تیم‌هاى ریشه‌دارى مانند پرسپولیس و استقلال هستند که از وجود پیشکسوتانشان مى‌توانند به خوبى بهره ببرند و این‌‌ همان کارى بود که مدیرعامل پرسپولیس امسال انجام داد، با این تصور که حضور مو نقره‌اى‌هاى سرخپوش مى‌تواند بار بسیارى از مشکلات را از دوش وى بردارد؛ اما... متأسفانه آنچه در عمل ـ آن هم در آغاز لیگ ـ دیده مى‌شود، غیر از این است!