مصطفي شاه‌كرمي - ابراهيم حاتمي‌كيا در نشست خبري «باديگارد» با اشاره به دعوت عوامل فيلم براي حضور در مراسم «فرش قرمز» و اينكه اعتقادي به فرش قرمز ندارد، اظهار کرد: اگر کراوات براي برخي حرام و براي برخي ديگر مکروه است، اما براي او حضور در چنين فضاهايي در سينما حرام است.
چند سالي است كه اظهارات ابراهيم سينماي ايران به‌خصوص در ايام برپايي جشنواره‌هاي فيلم فجر نه‌تنها بازتاب وسيعي در بين رسانه‌ها دارد، بلكه مواضع و صحبت‌هايش تا مدت‌ها در ميان اهالي سينما و منتقدان به عنوان سرفصل و محور بسياري از گعده‌ها و جلسات و مباحثه‌ها مورد استفاده قرار مي‌گيرد، اما ابراهيم حاتمي‌كيا كارگرداني است كه مخاطبان او را با فيلم‌هايي مثل «ديده‌بان»، «آژانس شيشه‌اي»، «به نام پدر» و حتي مخالف‌خواني‌هايي مثل «به رنگ ارغوان» و «گزارش يك جشن» و اين اواخر با فيلم «چ»(چمران) به خاطر مي‌آورند. او كارگردان كاربلد و كارآزموده‌اي است كه با توليد فيلم‌هاي جنجالي و گاه پرحاشيه به ايفاي نقش در بزنگاه‌هاي خاص معروف و مشتهر است.
«باديگارد» ابراهيم سينماي ايران حال و هوايي تقريباً شبيه به حاج كاظم «آژانس شيشه‌اي» دارد، رزمنده‌اي سينه‌سوخته كه در كسوت محافظت از شخصيت‌ها و دانشمندان نظام در قواره يك «باديگارد» ظاهر مي‌شود و انجام وظيفه مي‌كند.
حاتمي‌كيا در نشست خبري «باديگارد» كه با اقبال و نظر مثبت مخاطبان مواجه شده، با اشاره به حال و هواي اين روزهاي جشنواره فيلم فجر و تقارن آن با شهادت مدافعين حرم در سوريه و عراق گفت: حال اين جشنواره براي من، حال سال 65 است. اولين فيلمم «هويت» که مصادف شد با عمليات «کربلاي 5» و من خيلي خجالت مي‌کشيدم که در سينما بودم و داشتم فيلم مي‌ديدم و بچه‌هاي روايت فتح همه در جنگ و جبهه بودند. الان هم همين حال را دارم، وقتي شنيدم که بچه‌هاي مستند رفته‌اند سوريه براي شهرهاي آزاده شده. اين مسيري است که دارم طي مي‌کنم و هميشه سعي کرده‌ام که آنچه را در بيرون مي‌گذرد، ببينم و در فيلمم منعکس كنم. اين تعابير دوستان هست و محترم است، اما براي من يک مسير است؛ مثل همين انقلاب و همين نظام.
اين کارگردان با عنوان اينکه فيلمبرداري اين اثر سينمايي سه ماه به طول انجاميده، اظهار کرد: البته وقتي مي‌گويم سه ماه منظورم سه ماه حاتمي‌کيايي است که فشار زيادي روي همه عوامل بوده است و اصرار زيادي داشتم که همه صحنه‌هاي اکشن را دربياوريم. به همين دليل فشار زيادي روي محمود كلاري بود که زير باران و در حين رانندگي فيلمبرداري کند، روي پرويز پرستويي فشار زيادي بود و هنوز هم بابت آسيب‌هايي که در جريان فيلم داشته، تحت درمان و فيزيوتراپي است.
حاتمي‌کيا با اشاره به اينکه کمبودهاي مالي سينمايي، ما را به سمت آپارتماني بودن برده است، تأکيد کرد: فيلم‌هاي ما آپارتماني شده‌اند و جنس آپارتماني آنها هم تنبل و ساده شده و تلاشم را کرده‌ام که از اکشن در فيلم استفاده درستي داشته باشم و فضاي ديگري را به وجود بياورم.
اين كارگردان درباره ادامه مسير فيلمسازي خود در ادامه «آژانس شيشه‌اي» و «باديگارد» گفت: اين يک قاعده نيست که اين مسير را بخواهم ادامه بدهم. يک وقتي ممکن است احساس کنم که يک موضوعي را بايد صريح بگويم و آن را مي‌گويم. يکسري فيلم‌ها هست که مانيفست است و تعريفي براي خودش دارد؛ فيلم‌هايي که مانيفستي است اين بحث‌ها را هم دارد.
وي همچنين درباره شرکت نکردن در مراسم فرش قرمز گفت: من آن حرف را نزدم و اين يک بي‌اخلاقي و بي‌انصافي خاص بود، اما جداي از اين بحث، من حال اين فضا را ندارم، اصلاً نمي‌فهمم و حتي خجالت مي‌کشم، پرويز هم همين حس را دارد. از بچه‌ها هم اجازه گرفتم. مي‌گويند که براي بعضي‌ها کراوات مشکلي ندارد، براي بعضي‌ها حرام است و براي بعضي‌ها مکروه، اما فکر مي‌کنم اين فضا براي من حرام است.
وي در پاسخ به اين سؤال كه آيا «باديگارد» نقدي بر دولت تدبير و اميد است، گفت: بحث من کلي است، نه اشاره به دولت‌هاي خاص؛ بحث من معاصر است. فکر مي‌کنم اينقدر ظرفيت هست که عزيزان به اين شکل نگاه نکنند. من نقد شخصيت و منش سياسي در فيلمم دارم و اين مسئله جدي من است، اما لزوماً ربطي به اين دولت و آن دولت ندارد.
اما حاتمي‌كيا همه حرف‌هايش را در نشست نقد و بررسي «باديگارد» عنوان نكرد و پس از پايان نشست به ميان خبرنگاران آمد و حرف‌هایي زد از جنس «حاج كاظم»ها كه حتماً نقش «آب در لانه مورچگان» را بازي خواهد كرد.
کارگردان فيلم «باديگارد» در جمع خبرنگاران با بيان اين مطلب که بايد در سينما حرف روز را بيان کرد، گفت: حرف سينماگران در سينما بايد حرف روز باشد و يکي از مهم‌ترين حرف‌هاي کشور ما موضوع سوريه است. شما نگاه کنيد جلوي در ورودي همين سالن براي حفظ امنيت، گيت اشعه ايکس گذاشته‌اند، داعش هم به کشور ما نزديک شده است و مرزهاي کشورمان را نيز به گيت اشعه ايکس مجهز کرده‌ايم. اميدوارم فيلمسازهاي ما متوجه اين موضوع شوند و فيلم‌هاي خود را متوجه وضعيت خاص کشور کنند، اما متأسفانه مي‌شنويم آثاري که درباره اين موضوع ساخته شده، وارد جشنواره نشده است. ۹۰ درصد فيلم‌ها متوجه اين خطر نيستند و بي‌توجهي به بچه‌هاي رزمنده ظلم بزرگي است.
حاتمي‌کيا ادامه داد: اين توجيه درست نيست که ممکن است آثاري از اين دست نتوانند موضوع را نمايش دهند. اتفاقاً بايد اين آثار ساخته شوند و بايد فيلمسازي که خطر را پذيرفته و براي فيلمسازي به عراق رفته تشويق شود. من نمي‌دانم در ساختار و برنامه‌ريزي جشنواره چگونه برنامه‌ريزي مي‌شود که لزوماً ۱۰ تا ۲۰ فيلم وارد مسابقه شوند. بايد اين بچه‌ها بيايند و کارشان ديده شود. به‌خصوص فيلمسازي که رفته در عراق کار کرده و هر لحظه احتمال ترور او وجود داشته، بايد مورد احترام قرار گيرد. ولي مي‌بينيم که در حاشيه جشنواره هستند.
اين فيلمساز ادامه داد: من نه به محمد حيدري کار دارم و نه حتي به آقاي ايوبي و آقاي جنتي، با آقاي روحاني کار دارم. چطور مي‌شود که فيلم‌هايي از اين دست وارد مسابقه نمي‌شوند، حتي اگر ضعيف باشند؟!
به هر حال اين موضوع، موضوع روز ماست. چه کنيم که هنوز هم مثل زمان جنگ، مسئولان سمت شمال مي‌ايستند، در حالي که در جنوب جنگ است. خطر پشت مرزهاي اين کشور است و دوستان متوجه نيستند. کارگردان فيلم سينمايي «باديگارد» در پاسخ به اينکه چرا تا به حال براي تهيه مستند به سوريه نرفته است، گفت: به والله مي‌خواستم به سوريه بروم و امروز مي‌خواستم تهران نباشم، اما نشد.
با تحریم حضور روی فرش قرمز
حاتمی‌كیا: من با آقای روحانی كار دارم!
آقای رئیس‌جمهور چطور می‌شود فیلم‌هایی كه درباره عراق و سوریه ساخته می‌شوند به جشنواره امسال راه نمی‌یابند؟!
۱۳۹۴/۱۱/۱۸
