دکتر اسدالله بادامچیان- در رابطه با مجلس و ویژگی های مجلس در سخنان امام و مقام معظم رهبری به ویژه در پیام هایی که برای اول مجالس فرستاده اند یا در دیدار با نمایندگان فرموده اند کاملا مشخص است که تفاوت مجلس شورای اسلامی با مجالس کشورهای غیر اسلامی در همین اسلامی بودن و اسلامی نبودن است و بنابراین وقتی یک مجلسی می خواهد اسلامی باشد از اولین ویژگی هایش این است که در همه ابعاد، چه نهاد مجلس و چه نمایندگانی که به مجلس می روند باید اسلامی خالص باشند و کسانی باشند که اسلام را بشناسند و به اسلام اعتقاد عمیق داشته باشند و اسلام برایشان ابزار سیاست نباشد. بنابراین باید این نمایندگان کسانی باشند که نمونه و مظهری از تعهد و نماد اسلام باشند، آن هم اسلام ناب نبوی، علوی و حسینی که امام فرمودند.
مسئله دیگر این مجلس این است که برون داد و درون داد آن و همه چیز آن اسلامی باشد. یعنی قوانینی که این مجلس مقرر می دارد بر مبانی و معیارهای اسلامی باشد و امام هم یکبار به نمایندگان فرمودند که اگر خیلی از مطالبی که شما تصویب می کنید شورای محترم نگهبان رد نماید که اینها خلاف مبانی فقهی و اسلامی است خوب مردم به شما شک می کنند که چرا اینطور رفتار می کنید که شورای نگهبان مجبور باشد مصوبات شما را که مغایر با شرعش است را بررسی نماید. پس بنابراین خروجی ها هم باید بر مبنای اسلام باشد و مسئله نظارت، رسیدگی، تذکر، نقد، انتقاد و همه این اموری که جزء حقوق نمایندگان ملت است و اینکه نماینده ملت دراظهار مواضع خود و موارد مربوط به نمایندگی ملت آزاد است، ضمن همه این آزادی ها باید رعایت موازین اسلامی را داشته باشد و نمی شود که یک نماینده ای از مبانی اخلاقی اسلامی در نقد مسئولین و اینها بیرون برود. بنابراین این هم یک نکته مهمی است. یا در مسائل رسیدگی به مواردی مثل تعهدات و معاهده های بین المللی، مجلس باید مراقبت کند که بر طبق موازین اسلامی و براساس مصالح و منافع مسلمین و کشورهای اسلامی و همچنین کشور جمهوری اسلامی ایران عمل کند و از آن طرف اینکه این نماینده در تمام رفتار و مشی زندگی و خانواده اش هم اسلامی باشد یعنی مورد پسند اسلام باشد و از نظر ساده زیستی و از نظر پرهیز از تجملات و اصلا به عنوان اینکه او جزئی از ائمه المسلمین است، با زندگی مردم یکی باشد نه اینکه او در کاخ زندگی نماید و موکلینش در یک کوخ زندگی کنند. این از آن چیزهایی است که برای نماینده مجلس اسلامی زیبنده نیست یا اینکه یک نماینده اطلاعات گسترده ای دارد و اگر از این اطلاعات خود برای منافع شخصی یا خانوادگی و یا حتی قومیتی اش استفاده نماید این نوعی سوء استفاده از بیت المال مسلمین و از امکاناتی که اسلام و نظام اسلامی در اختیار او قرار داده است می باشد. پس بنابراین اینکه مجلس شورای اسلامی با نمایندگانش و تمام قضایایش در این زمینه این ویژگی ها را داشته باشند در واقع یک نمونه مجلس اسلامی به تمام معنا باشد. این درس اول بود.
سؤال این است که در شرایط فعلی مجلس دهم باید چه کارهایی را مد نظر خود قرار دهد و انجام دهد؟ مجلس در هر دوره ای باید ملاحظه کند که در این دوره نیاز نظام چیست؟ الان نظام جمهوری اسلامی نیاز به مراقبت ویژه ای برای جلوگیری از نفوذهای استکبار و برنامه استحالهی این نظام و تبدیل این نظام از یک نظام انقلابی، شجاع، مستقل و آزاد اسلامی به یک نظامی که تحت تأثیر فرهنگ غرب و چارچوب های غرب یا فرهنگ چپ قرار می گیرد. اولین مسئله این است که مجلس باید مراقبت نماید که همان خط عزت و حکمت و مصلحت همراه با مسئله مربوط به اینکه مجلس همان خط خالص اسلام را خط خالص فقاهت را که تقوا و تزکیه و علم و دانش و همه اینها در آن هست آن را به خوبی انجام دهد. این نیاز اول نظام ما است. نیاز دوم نظام ما استحکام داخلی و اقتدار اسلامی از نظر علمی، نظامی، دفاعی، سیاسی و اجتماعی است و این هم نیاز به یک برنامه ریزی جدی دارد. مسئله سوم حضور مقتدرانه در صحنه های بین المللی است مخصوصا بعد از برجام و بعد از مسائلی که تا الان مطرح هست. اینها خود یک بحث عظیمی است که مخصوصا باید مراقب باشد استعمار که اگر از طریق حملات و تجاوز به ایران توسط صدام نتوانسته است مقاصدش را برآورده نماید الان از طریق مسئله اقتصاد با ایران می جنگد. خوب این یک امر طبیعی است که وقتی ایران قدرت دارد کشورهای دیگر هم با آن ارتباط دارند، باید مراقب باشد که نقشه های آنها در نفوذ اقتصادی و سلطه گری از طریق اقتصاد انجام نشود. نمایندگان این مجلس باید خیلی مراقب این موضوع باشند.
مسئله دیگر که الان مورد نیاز است توجه به جنبه مردمی بودن مجلس است. یک مقدار فاصله برخی نمایندگان با مردم زیاد شده است. کمتر یک نماینده ای مخصوصا در تهران به میان مردم می رود. حالا بعضی از نمایندگان محترم در همه جا حضور دارند و فعال هستند. خوب این جا یکی از نیازها این است که مردم نمایندگانشان را در کنارخود بیابند، با خودشان بیابند نه اینکه آنها را به صورت مسئولینی ببینند که در دستگاه های دولتی و نهادهای حکومتی به دور از مردم زندگی می کنند.
مسئله بعدی بررسی مشکلات جاری کشور است. مسئله تورم، گرانی، اشتغال، مسکن، اجاره
بهاء های گران، مسئله مربوط به آب، هوای آلوده تهران، نیازهای روزمره و خواسته های مردم، مسئله اعتیاد و مسائل دیگر که نمایندگانی که به مجلس می روند برای هرکدام از اینها سعی کنند راهکار به دست بیاورند و از دولت بخواهند و از مسئولین ذیربط بخواهند که در هر زمینه ای این مسئله را حل کنند نه اینکه فقط صحبت شود و شعار داده شود مثلا در اقتصاد مقاومتی صحبت شود اما اجرا نشود.
مسئله دیگری که مورد نیاز هست اینکه مجلس بعد نظارتی خود را قوی کند. اگر مجلس بعد نظارتی خود را قوی کند دیگر نمایندگان موجود رد صلاحیت نمی شوند یا عدم احراز صلاحیت نمی شوند و با نظارت مجلس به طرف خطا نمی رود و بعد از اینکه دوره شان تمام می شود رد صلاحیت شوند. و این نکته مهمی است و از آن طرف اگر مجلس نظارت قوی بر وزرا و دستگاه های گوناگون دولت داشته باشد آنها هم از این راه های چپ نمی روند. اگر بر این نظارت باشد که دستگاه دولتی که این کاری را بر عهده گرفته ظرف مدت شش ماه یا یک سال این آقای وزیر آیا در جهت پیشرفت بوده است یا مثل بقیه یک کارتابلی برایش گذاشته اند و نگاه کرده است و کارهای روزمره را انجام داده است. بنابراین این نظارت مجلس در سطح بالایی انجام شود. کارهای دیگری هم هست که الان نیاز نیست بیان شود.
در مورد ترکیب نمایندگانی که می خواهند به مجلس وارد شوند ، باید گفت اگر چنین مجلسی با چنین نمایندگانی، با چنین مسئولیت هایی هست خوب مردم باید توجه کنند که این نماینده ای که به مجلس می رود کیست؟ دقت کنند و خوب او را بشناسند و اگر احساس می کنند این افراد را نمی شناسند حتما به آن نهادهایی که مثل جامعه روحانیت، مثل مؤتلفه، جبهه پیروان و نهادهایی که به آنها اعتقاد دارند، کسانی که اینها تأیید می کنند آنها را انتخاب کنند و بعد هم از این نهادها بخواهند که از نمایندگانی که این ویژگی ها را بتوانند انجام دهند پشتیبانی کنند.