22 بهمن و قدرت بازآفريني انقلابيكي از ويژگيهاي بينظير انقلاب اسلامي مردم ايران كه آن را از ساير انقلابها و تحولات ساختاري سياسي و اجتماعي متفاوت و متمايز ميكند، استمرار حضور مردم در عرصههاي مختلف انقلاب و عمل به موقع در شرايط حساس و گردنههاي پيش روي انقلاب است. اين حضور كه نقطه آغازين آن به دوران قبل از انقلاب اسلامي بازميگردد، در عين اقدامات وحشيانه رژيم پهلوي در ماههاي آغازين انقلاب روز به روز گسترده شده و پس از پيروزي انقلاب نيز به رغم گذر از شرايط روزهاي آغازين انقلاب، مواجه شدن نظام اسلامي با تهديدات متنوع جديد همچنان تداوم يافته است كه به طور نمونه ميتوان به فرازهايي چون 9 دي 1388 و يا انتخاباتها اشاره كرد.
اهميت نقش و حضور مردم در صحنه آنجا معنا مييابد كه در انقلاب اسلامي ايران حضور مردم در ذيل هدايتهاي حضرت امام خميني (ره) و مقام معظم رهبري اساسيترين نقش را در پيروزي و تداوم انقلاب اسلامي داشته است، چراكه انقلاب اسلامي ايران به رغم همه نظامهاي سياسي و حركتهاي انقلابي از هيچ حمايت و پشتوانه بيروني برخوردار نبوده است، بلكه برخلاف آن مردم ايران به دليل همراهي و حفظ روحيات انقلابي همواره بيشترين فشارها را تحمل كرده و بيشترين هزينهها را براي حفظ و تداوم انقلاب اسلامي پرداختهاند. جنگ نرم و عمليات رواني پيچيدهاي كه توسط دستگاههاي رسانهاي و سيستمهاي تبليغاتي و امنيتي قدرتهاي سلطه در طول سالهاي بعد از انقلاب اسلامي با بهرهگيري از هزاران شبكه ماهوارهاي و مجازي عليه مردم ايران اعمال شده است، تنها گوشهاي از راهبردهاي دشمنان براي مقابله با نظام اسلامي است، به اين جنگ كمنظير، بايد تحريمهاي فلجكننده اقتصادي را نيز افزود كه علاوه بر تداوم آن در طول 37 سال گذشته، در سالهاي اخير و بعد از تصويب قطعنامه 1929 شوراي امنيت سازمان ملل حتي تعبير «فلجكننده» را براي آن برگزيدهاند، ديويد پترائوس، رئيس پيشين سازمان سيا بعد از تصويب آن قطعنامه كه بهانه تصويب آن موضوعات حقوق بشري و فعاليتهاي هستهاي بود بارها بر اين نكته تأكيد كرده بود كه هدف اصلي از اين تحريمها، ايجاد نارضايتي اجتماعي در مردم ايران و تبديل آن به حركتهاي اعتراضآميز سياسي است كه البته مردم ايران آنها را ناكام كردهاند. حضور مردم ايران در عرصههاي مختلف انقلاب (راهپيماييها، انتخابها، 9 ديها و ...) در عين حفظ پويايي انقلاب اسلامي،نقش مؤثر و بازدارندهاي در برابر سياستها و راهبردهاي دشمنان دارد، چراكه دشمنان انقلاب اسلامي بهرغم سرمايهگذاريهاي گسترده و گوناگون، بر اين امر اذعان دارند كه نتوانستهاند آنگونه كه مدنظرشان بود، اهدافشان را در مقابله با نظام اسلامي پيش ببرند و توطئههاي آنها خود به زمينهاي براي تعميق انقلاب و هوشياري مردم تبديل شده است.
مبتني بر اين حضور مردم در صحنههاي انقلاب و به ويژه راهپيمايي فردا اگرچه نماد تكرار شادمانه عيد انقلاب و بزرگداشت حماسهآفرينيهاي روزهاي آغازين انقلاب است، اما تأثير و كاركرد مهم اين حضور را بايد در قدرت بازآفريني انقلاب به ويژه نسلهاي جديد دانست، چراكه انقلاب هنوز در نيمه راه است و امتداد آن تا تحقق تمدن جهاني اسلامي نياز به مجاهدت اين نسل و نسلهاي آينده دارد.
مقام معظم رهبري در ديدار اخير خود با فرماندهان و مسئولان نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران در زمينه چرايي ضرورت اين حضور ميفرمايند: «انقلاب زنده است و ما در نيمه راه انقلابيم، عزيزان من! توجه داريد كه انقلاب يك حادثه دفعي نيست؛ انقلاب يك دگرگوني است، اين دگرگوني به تدريج انجام ميگيرد. بله، حركت انقلابي در اول لازم است، تشكيل نظام انقلابي لازم است اما تا وقتي كه اين انقلاب بتواند پايههاي خود را محكم كند و اهداف خود را تحقق ببخشد، تدريج وجود دارد، مرور زمان لازم دارد. اگر چنانچه آن هدفها از ياد رفت، آن حادثه فراموش شد، آن وقت آنجوري ميشود كه در خيلي از كشورهاي به ظاهر انقلابي ديده شده؛ بعضي انقلابها در نطفه خفه شد- مثل همينهايي كه در زمان ما، همين چند سال اخير، اتفاق افتاد و واقعاً در نطفه خفه شد- بعضي هم بعد از به دنيا آمدن جوانمرگ شدند. علتش همين بود؛ علتش انحراف بود از هدفهايي كه اعلام شده بود. آن هدفها بايستي باقي بمانند، هدف عدالت اجتماعي، هدف تحقق زندگي اسلامي به معناي واقعي- كه عزت دنيا و آخرت در زندگي اسلامي است- هدف تشكيل يك جامعه اسلامي كه در آن جامعه هم علم هست، هم عدل هست، هم اخلاق هست، هم عزت هست، هم پيشرفت هست. هدف اينهاست؛ ما به اين هدفها هنوز نرسيدهايم و در نيمه راه اين هدفها هستيم. بايستي حادثه انقلاب و حقيقت انقلاب، دائم در ذهن و دل ما زنده باشد، باقي باشد. جبهه دشمن اتفاقاً روي همين نقطه تكيه دارد.»
شركت در راهپيمايي 22 بهمن، پاسداشت خون شهداي انقلاب اسلامي، اعلام آمادگي براي دفاع از ارزشها و آرمانهاي انقلاب و در اصل «تقويت قدرت بازآفريني» انقلاب اسلامي است.