آموزش انواع خلاف در یك سریال رمضانی

به گزارش نما به نقل از فارس، امسال افطارمان با طعمی عجیب از زندگی انسانی همراه شده است، هنگامی که اندکی پس از سخنان حضرت آیت‏الله مکارم شیرازی، به تماشای مجموعه تلویزیونی «خداحافظ بچه» می‏ نشینیم. مجموعه‏ ای که وجه غالب پرداختش، آزارنده است تا لذت‏بخش و صفادهنده ذهن‏‌ها به فاصله اندکی از صرف افطار.

داستان بسیار ساده ‏ای از بچه‏ دار شدن، بچه خواستن و پررنگ بودن این احساس پدر و مادر بودن. اما این حس در میانه وضعیت اجتماعی و جسمی یک زوج گرفتار آمده تا در بستر آن، رفتارهایی عمدتاً نادرست و بدآموز را به تماشا بنشینیم و باورهایی را خدشه‏ دار ببینیم.

یا تلاش‏ ها و کشمکش‏ هایی که قسمت به قسمت این مجموعه دیده‏ ایم و 30 دقیقه از 38 دقیقه هر شب را آموزش همه گونه خلاف را دیدیم و 8 دقیقه را با تیتراژ، ناکام ماندن این نگرش خلاف.

«آنتونی گیدنز»، که کتاب جامعه‏ شناسی‏ اش بسیار آشنا و معروف است درباره این گونه نمایش رفتاری معتقد است اگر خلافی به صورت لحظه ‏ای در یک اثر تصویری رخ دهد، سازنده قصد تحریک شما به ارتکاب آن خلاف را نداشته و اقتضای روایتش این بوده است اما اگر جزء به جزء این خلاف را نشان داد و به پیش برد، هدفش برانگیختن شما به انجام آن خلاف است.

بر این مبنا ما تاکنون آموخته‏ ایم که چگونه خود را جای دیگران جا بزنیم و با مدرک دیگری آزمایش خلاف بدهیم بدون اینکه شرمنده باشیم (اشاره به آزمایش نازایی به نام شخص دیگر)، آموختیم چگونه گواهی زایمان را از سایت بیمارستان‏ها پیدا کنیم و جعل آن را دستمایه قرار دهیم و اصولا در شهرمان جاعل این کار راحت پیدا می‏شود، آموختیم چگونه از شیرخوارگاه بچه بدزدیم، آموختیم چگونه یک مکان را برای دزدی از آن شناسایی کنیم و چگونه به درون خانه‏های دیگران برویم و آموزه‏های دیگری که نقل آن باعث اطاله کلام می‏شود. و باتوجه به اینکه تازه به نیمه مجموعه رسیده‏ایم، دوره‏ها و آموزه‏های دیگری احتمالا در راه داریم.

این وسط مانده‏ایم در میانه این همه تلاش سازندگان و دست‏اندرکاران سیما، بحث معنوی روایت و آموزه‏های دینی کجاست؟ آیا آن‌ها را در ترم پاییزه خواهیم داشت؟ خیلی بحث‏های ریز در این داستان بیان می‏شود از جمله اینکه چه نکنیم که در ذهن نوزادمان جا نگیرد و آموزه سنین بالاترش نشود و اصطلاحا «العلم فی‏الصغر کالنقش فی‏الحجر» را مراعات می‏کنیم و آموزه‏های دینی دیگر را. اما همه اینها به سادگی نقض می‏شود و البته قبح و زشتی این همه کار خلاف را هم از بین می‏بریم تا اصطلاحا بچه‌دار شویم. بدون اینکه بیندیشیم، این گونه که نشان دادیم بچه که جای خود دارد، بزرگترها را نیز به مهمانی خدا نبرده‏ایم چون همه چیز را برایشان مباح کرده‏ایم صرفا برای پرداختن به معضلی که طی سالیان اخیر در اجتماع ما به مدد رسانه‏ها پررنگ دیده می‏شود و آن ناباروری است، در حالی که برایش بسیاری راه‏حل دیده شده است.