به گزارش نما این نامه ایست که امروز بصورت تلگرامی برای برخی از همشهری های عزیز ارسال کردم.
سلام
من احمدتوکلی هستم.
طی سالهایی که از خدا عمر گرفتم و به اعتماد شما خدمتگزار بودم، عمده تلاش و دغدغه ام حول دو مساله بوده است. "مبارزه با فقر" و "مبارزه با فساد". فقر وبال دین ورزی است و فساد دامنگیر انقلاب. فقر بیاید دین می رود و فساد جمع نشود بساط انقلاب جمع می شود.
چه آنکه اعتقاد دارم آنچه فساد سیستمی با انقلاب می کند، کودتا و شورش و جنگ نظامی نمی کند.
برای این روزهای تهران نیز نگرانم.
نگران آلودگی و ترافیک. نگران گرانی ها و بی کاری. نگران آسیب های اجتماعی تهران و ظواهر کم تناسب با فرهنگ مان.
نگران کارتن خواب های بی نوا و کودکان کار معصوم که همه آنها نتیجه کم کاری ما مسوولین و علما و ثروتمندان بوده است.
همه اینها را می بینم و با تمام وجود درک می کنم؛
اما برای اصلاح و تغییر، سرشار از امیدم؛ چه آنکه انقلاب نبود روزگار تلختری داشتیم.
امید، روشنایی راه است و رمز عبور از سختی های صعب و دشوار.
از دغدغه مشترکمان نوشتم تا از شما همشهری عزیزم خواهشی کنم.
امیدوار پای صندوق رای بیائید. امید به اینکه باهم و درکنار هم بر مشکلات فائق آییم.
که "به زیر خاک هم امید روشنایی هست...."
مهم نیست انتخاب شما چه کسی است.
مهم "حضور شما" و "ظهور امید شماست" که حرمت دارد.
صائب به زیبایی گفته است که؛
ﻫﻤﺖ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺁﺳﺘﯿﻦ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﻨﺪ
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻤﺎﻥ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﺯﻭ ﻣﺮﺍ