تاخت و تاز بدون استراتژی در پسابرجام

به گزارش نما به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صاحب نیوز، برجام، بمب خبری سال۹۴ و برگ برنده اصلاح طلبان، انتظارها را برای بهبود زود هنگام وضعیت اقتصادی کشور، به پایان نرساند.

هر چند برجام به آفتاب عالم تشبیه شد اما در نهایت گرمای آن هنوز مردم، کسبه، تولید کنندگان و سایر فعالان اقتصادی را گرم نکرده است.

در عین حال رفت و آمد هیات های خارجی به غیر از امضای تفاهم نامه های رنگارنگ، نمود عینی برای کشور به غیر از سود خودرو سازان، نداشته است.

تنها سود بسته های خروج از رکود، خالی شدن انبار خودرو سازان بود، انبارهایی که دوباره در حال سرریز است.

رکود

رشد اقتصادی کشور در هاله ای از ابهام قرار دارد و آمارهای ارایه شده توسط مرکز آمار ایران با هیچ یک از استانداردهای تولید همخوانی ندارد.
آقای سخنگو در نهایت رشد۰.۷درصدی را برای ۹ ماهه سال۱۳۹۴ اعلام کرد که با توجه به وضعیت تولید و سرانه تولید ناخالص داخلی، رقم درشتی است.
به عبارت دیگر درنظر گرفتن رشد صفر درصدی، خوشبینانه ترین رقمی است که برای سال رکود می توان در نظر گرفت.

در سالی که گذشت، انباشتگی انبارها فقط به خودروسازان خلاصه نشد که اکثر تولیدات حتی فولاد و سایر مصالح ساختمانی، پوشاک و ….وضعیت بهتری نداشتند.

این امر را می توان در لابلای آمارهای ارایه شده توسط مرکز آمار ایران نیز جستجو کرد.
نرخ رشد اقتصادی در ۹ماهه ابتدایی سال جاری برای گروه کشاورزی ۳.۲درصد، گروه صنعت منفی۰.۳ درصد و گروه خدمات منفی۰.۳درصد بوده است.
با توجه به اینکه گروه خدمات با عقب زدن بخش کشاورزی و صنعت، درصد قابل توجهی از اقتصاد کشور را به خود اختصاص داده است، منفی شدن رشد این بخش به همراه بخش صنعت، نمایانگر افزایش بیکاران و عدم تولید است.

کاهش سطح تقاضای کل اقتصاد و در نتیجه افزایش سطح موجودی انبار به عوامل متعددی بازمی‌گردد که از جمله آنها می‌توان به کاهش شدید درآمد سرانه، عدم رضایت مشتریان از کیفیت تولید داخلی در سطوحی از قیمت که انحصاری تلقی می‌شود، کاهش درآمدهای دولت ناشی از کاهش شدید قیمت نفت و در نتیجه کاهش سطح هزینه‌های سرمایه‌گذاری دولت، بروز و تقویت انتظارات نسبت به کاهش سطح قیمت کالاها و همچنین ناتوانی نظام بانکی در تامین مالی بخشی از تقاضای کل به علت انجماد منابع اشاره کرد.

تنها برگ برنده برجام برای دولت، حضور هیات های خارجی است به این امید که با تزریق سرمایه آنها بتوان به رشد اقتصادی قابل قبولی دست یافت.

اما در این حوزه نگرانی هایی وجود دارد که مقام معظم رهبری در دیدار اخیر خود با اعضای خبرگان به آن اشاره کردند.

به گفته ایشان، مذاکراتی که آثارش فقط روی کاغذ باشد، فایده چندانی برای کشور ندارد.

واقعیت این است که کشور برای بهره گیری بهینه از حضور سایر کشورها، آماده نیست.

لازمه محقق شدن دستاوردهای اقتصادی واقعی از فضای پسا برجام، تأمین پیش نیازهای ضروری آن است که وضعیت مناسب کسب و کار یکی از آنهاست.

رتبه شاخص «سهولت کسب و کار» در ایران نه در منطقه و نه در جهان، قابل دفاع نیست. ارتقای این رتبه باید در اولویت همه مسائل سیاست گذار قرار گیرد تا فضای کسب وکارکشور برای جذب سرمایه، جذاب شود. تا این رتبه پایین است، فروش کالا به ایران، جاذبه بیشتری از مشارکت تولیدی و تجاری با ایران خواهد داشت.

از سوی دیگر مشخص نیست درچه زمینه هایی وبه چه میزان ازمالکیت قصد جذب سرمایه وتکنولوژی وجود دارد و این بدون برنامه بودن، توسعه را غیرممکن میکند.

عزم جدی کشوربه توسعه بخش خصوصی وپرهیز ازتوسعه بنگاه های دولتی باید به صورت عملی وجود داشته باشد.

همه کشورهای دنیا به فکر کسب بیشترین منفعت خودشان هستند. اینکه منافع ما از برجام چقدر باشد، کاملا بسته به آن است که خودمان چگونه عمل کنیم. حتی بارش طلا از آسمان، برای ملتی که فاقد استراتژی و آمادگی باشد و نداند چه می خواهد، مصیبت است.