آیا ظریف موفق به برداشتن گام دوم دیپلماسی می شود؟

 محمدجواد ظریف وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران در یک گفتگو، سیاست ایران را " ایجاد ثبات در خاورمیانه" با وجود نا آرامی و تنش موجود در اکثر کشورهای این منطقه اعلام کرد.

ظریف با اولویت خواندن ایجاد ثبات و صلح در منطقه این موضوع را برنامه سال 95 وزارت خارجه خواند و تاکید نمود در فضای پسابرجام و گذر از تحریم ها اولویت ایران حفظ ثبات و صلح منطقه است.

ظریف پیشتر طی یک یادداشتی در روزنامه گاردین نیز تاکید کرده بود تلاش ایران برای ممنوع کردن سلاحهای کشتار جمعی در مناطق پیرامونی خود، یک تلاش مستمر بوده و رژیم صهیونیستی بعنوان تنها دارنده برنامه تسلیحات هسته ای تنها مانعی است که در سایه توافق تاریخی هسته ای، باید به سرعت به این چالش فوری و مستقیم بپردازیم.

در سایه چنین سیاستی، نشست های اخیر سه گانه ایران، ترکیه و آذربایجان در رامسر و ایران، آذربایجان و روسیه در باکو با توجه به مجموعه مذاکرات، توافقات و اعلام نظرها نشان از آن دارد که تهران در راه سیاست ثبات سازی منطقه ای در تلاش است در یک منظومه چند وجهی با بهره گیری از قابلیت خود و دیگر کشورها، این نگرش سازنده را در جغرافیای نابسامان و متلاطم خاورمیانه به فرجام خود برساند.

علاوه بر این، سفر وزیر خارجه کشورمان به ترکیه، پاکستان، عراق و دیگر کشورهای منطقه جملگی نشان از آن دارد که دیپلماسی ثبات سازی تهران یک حرکت قوی و مجدانه با اهداف خیرخواهانه با وجود تمامی مشکلات و توطئه ها و اقدامات علیه تهران است که توسط رقبای منطقه ای و فرامنطقه ای آن دنبال می شود.

به نظر می رسد جمهوری اسلامی ایران سیاست ثبات سازی منطقه ای خود را متمرکز بر نقش فعال همسایگان در اشتراک مساعی برای حل معضلات بزرگ بویژه موضوع تروریسم و سپس گامهای موثر اقتصادی می داند و در تلاش است در یک اقدام دسته جمعی مبتنی بر رضایت همگان زمینه ثبات و آرامش در منطقه پرخطر خاورمیانه بوجود آید و در این زمینه حداکثر تلاش خود را برای پرهیز از سیاست تنش زدایی بکار گرفته است.

در مقابل این سیاست، برخی رقبای منطقه ای تلاش می کنند تا با دامن زدن به اختلافات و روشن نمودن برخی بحرانهای خود ساخته ضمن افزایش تنش و انتظار رفتار هیجانی از سوی تهران، ایران را به فضای رقابت های کوچک منطقه ای بکشانند و یا با اتهام زدن به تهران در تلاشند مقامات تهران را از مسیر عقلانیت و برخورد منطقی دور نموده و آنان را به سوی رفتارهای غیرمنطقی و پرهزینه ببرند.

در نهایت به نظر می رسد ایران در نظر دارد با توجه به ظرفیت و قابلیت های موجود منطقه با آن بخش از کشورهایی که امکان و قابلت حضور در فرآیند ثبات سازی را دارند، روابط حسنه داشته و در این مسیر با حداکثر امکانات زمینه حذف تروریسم، نا امن سازی و تا حد ممکن مقابله هوشمندانه با مراکز ترویج و توسعه این تفکرات را فراهم نماید.

تهران با سیاست هوشمندانه ثبات سازی منطقه ای در تلاش است تا چشم انداز یک سیاست بلند مدت در دفاع از مردم منطقه را در قبال نگاههای مغرضانه، غیر بشری و حتی متعصبانه برخی کشورها  پایه ریزی نماید تا خشونت و بهره گیری از قوه قهریه در هر شرایطی در این منطقه فراهم نگردد و تا حد ممکن برخی حکام تازه وارد به مناسبات قدرت را از وهم و خیال بدر آورد.