وام 160 میلیونی مسكن، آدرس غلط دادن است/ دولت ابتدا باید جلوی سوداگری را بگیرد

افشین پروین پور در گفتگو با پایگاه اطلاع رسانی نما ، در خصوص طرح دولت برای پرداخت وام 160 میلیون تومانی مسکن به زوج های جوان گفت: این طرح به معنای آدرس غلط دادن است. ببینید؛ الان قیمت مسکن در کشور به صورت غیر منطقی بالا است؛ دلیل آن هم پایین بودن درآمدها نیست، بلکه به این دلیل است که قیمت ها بیش از حد استاندارد بالا است. علت اصلی این موضوع نیز سوداگری در بخش مسکن و انحصاراتی است که وجود دارد.

وی ادامه داد: به طور مثال در تهران بین 400 تا 500 هزار خانه خالی وجود دارد. هیچ جای دنیا اجازه نمی دهند که کسی یک واحد مسکونی بسازد یا بخرد و آن را خالی نگه دارد برای اینکه بعدا گران شود و بفروشد. روزانه مالیات وضع می کنند تا یک ظرفیتی از شهر معطل نماند، اجازه احتکار را به هیچ کس نمی دهند. همه کشورهایی که در حل مشکل مسکن خود موفق بوده اند اینگونه عمل می کنند. اصلا به هیچ کس اجازه نمی دهند که مالک چندین و چند واحد مسکونی باشد. همچنین اجازه اینکه مسکن خرید و فروش کنند تا سود کسب کنند را به کسی نمی دهند. اینها مصادیق سوداگری است که باعث شده قیمت مسکن غیرمنطقی بالا برود و خانه دار شدن تبدیل به یک رویا برای جوانان و کسانی که می خواهند ازدواج کنند بشود.

کارشناس مسکن با بیان اینکه دولت ابتدا باید به مهار سوداگری و مدیریت بازار اقدام کند، اظهار داشت: دولت باید خانه های خالی را با ابزار مالیاتی به بازار عرضه کند تا قیمت بشکند و به نصف قیمت کنونی و حتی پایین تر از آن برسد. این کاهش قیمت، با مهار سوداگری های بازار مسکن شدنی است و اگر این اتفاق رخ دهد، در آنصورت قیمت مسکن هم واقعی خواهد شد. واقعی شدن قیمت مسکن یعنی اینکه یک خانواده با درآمده متوسط خود اگر مثلاً به مدت پنج سال درآمد خود را کنار بگذارد و اصلا خرج نکند بتواند با آن یک مسکن متوسط خریداری کند. این می شود. قیمت مسکن که منطقی و واقعی بشود، حالا دیگر خیلی ها خودبخود علاقه مند به خرید مسکن می شوند، بدون اینکه حتی نیاز باشد دولت وامی به آنها پرداخت کند. در چنین شرایطی، با رقم بسیار پایین تر از 160 میلیون که در توان پرداخت زوج های جوان هم نیست می شود مسکن خرید.

پروین پور افزود: دولت با طرح پرداخت وام 160 میلیون تومانی به زوج های جوان، عملاً دارد می گوید که من هیچ کاری به این ندارم که قیمت مسکن چقدر بالا است، چقدر سوداگری وجود دارد، چقدر قیمت ها غیر منطقی بالا است؛ حالا گران است دیگر، ما هم وام می دهیم تا خانواده ها توانمند بشوند و بتوانند بخرند. حالا اینکه چه کسی و چطور می تواند ماهی دو میلیون و سیصد تومان قسط بازپرداخت کند، این دیگر برای دولت مهم نیست. بنابراین طرح هایی از این دست، به معنای آدرس غلط دادن است. سیاست ابتدایی و نخستین اقدامی که باید انجام بشود، کنترل سوداگری در بازار مسکن است. دولت هر زمان که این کار را انجام داد، بعد می تواند بگوید می خواهم تسهیلات بدهم. اما واضح است که تا این اقدام صورت نگیرد، طرح هایی از قبیل اعطای وام 160 میلیونی نه تنها اثری ندارد بلکه اوضاع را بدتر هم می کند.