اعمال مشترك این سه شب شامل غسل، نماز دو ركعتی با هفت مرتبه توحید و هفتاد مرتبه 'استغفرالله و اتوب الیه'، قرآن به سر گرفتن، زیارت امام حسین (ع)، خواندن نماز صد ركعتی و احیا داشتن این شب هاست و در شب بیست و سوم علاوه بر این اعمال بر چند عمل تاكید شده است.
اول- غسل كه یكی در اول شب و یك غسل هم در آخر شب سفارش شده است.
دوم- تاكید بر شب زنده داري، امیرالمومنین (ع) فرمود: پیامبر خدا در دهه آخر ماه رمضان، بستر خود را جمع مي كرد و كمرش را مي بست و شب بیست و سوم، خانواده خود را بیدار مي كرد و در آن شب، به صورت خفتگان، آب مي پاشید.
همچنین در روایتی آمده است كه فاطمه زهرا (س) نمي گذاشت كه كسي از خانواده اش در آن شب (شب بیست و سوم) بخوابد و خواب آنان را با كم خوردن درمان مي كرد و از روز براي آن شب، آماده مي شد و مي فرمود 'محروم، كسي است كه از خیر آن بي بهره بماند.'
سوم- تاكید بر زیارت امام حسین (ع)، امام رضا (ع) فرمود: كسي كه در ماه رمضان، امام حسین (ع) را زیارت مي كند، مواظب باشد كه نزد قبر آن امام بودن را در شب جُهَني از دست ندهد و آن، شب بیست و سوم است؛ شبي كه امید است شب قدر باشد.
چهارم- خواندن سوره هاي عنكبوت، روم و دخان، امام صادق (ع) خطاب به ابوبصیر فرمود: هر كسی دو سوره عنكبوت و روم را در شب بیست و سوم ماه رمضان بخواند، به خدا قسم او از اهل بهشت است و هرگز در این سخن استثنا نمي كنم و نمي ترسم كه خداوند، در این سوگند گناهي بر من بنویسد. این دو سوره نزد خداوند، جایگاهي والا دارند.
پنجم ـ خواندن هزار بار سوره قدر، امام صادق (ع) فرمود: اگر كسي در شب بیست و سوم ماه رمضان، هزار بار سوره قدر را بخواند، در حالي صبح خواهد كرد كه یقین او، با اعتراف به آنچه مخصوص ماست استوار خواهد بود و این نیست، مگر به سبب آنچه در خواب خود مي بیند.
ششم - دعا براي امام زمان (ع)، از امامان معصوم (ع) نقل شده است كه این دعا را در شب بیست و سوم ماه مبارك رمضان در حال سجده، ایستاده، نشسته و در همه حالات تكرار میكنی و نیز در همه اوقات این ماه و هر قدر كه میتوانی و هر موقع از دوران زندگیات به یادت آمد میخوانی.
بعد از تمجید خدای و درود بر پیامبر(ص) میگویی 'اللّهم كن لولیك الحجة بن الحسن، فی هذه الساعة و فی كل ساعة، ولیا و حافظا، و قائدا و ناصرا و دلیلا و عینا حتی تسكنه ارضك طوعا و تمتعه فیها طویلا' یعنی
خداوندا! در این ساعت و در هر ساعت، براي ولي خود ، حجة بن الحسن سرپرست و نگهبان و پیشوا و یاور و راهنما و چشم باش، تا آن كه او را در زمین خود، با اطاعت و رغبت مردم ساكن سازي و وي را در آن، به مدت طولاني بهره مند گرداني.