قراردادهای جدید فروش نفت و گاز، یادآور قرارداد ننگین دارسی است/ گشایش مدنظر رئیس جمهور، شاید گشایش در واردات كالاهای بنجل باشد

محمد سلیمانی در گفتگو با پایگاه اطلاع رسانی نما ، در واکنش به اظهارات رئیس جمهور مبنی بر اینکه بعد از برجام هر روز یک گشایش در کشور داشته ایم، گفت: بهتر است آقا رئیس جمهور برای این گفته خود مصداق هم ذکر کنند؛ چون کلی گویی فایده ای ندارد و مردم هیچ گشایشی را لمس نمی کنند. آقای رئیس جمهور بگویند که گشایش در چه چیزی حاصل شده است؟ اگر منظور از گشایش در حوزه های اقتصادی، صنعتی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و... است، که باید به طور روشن و با بیان مصداق گفته شود.

نماینده سابق تهران با بیان اینکه چیزی که ما در حال حاضر با آن دست و پنجه نرم می کنیم این است که رکود حاکم بر حوزه مسکن یک رکود مشهود و کمرشکنی است و همه با آن زندگی می کنند اظهار داشت: در حوزه تولید، انبار تولیدکنندگان از محصولات پر است و به دلیل رکود اقتصادی نمی توانند کالاهای خودشان را بفروشند؛ در حوزه فولاد، سیمان و کالاهای خانگی وضع اینگونه است. حتی انبارها و سردخانه های کشاورزان نیز پر از کالاهای کشاورزی است که صادر نمی شوند و راه صادرات به روی آنها بسته شده است. از استانها هم هر روز خبر می رسد که مثلا مقدار زیادی گوجه فرنگی از بین رفت یا اینکه کشاورز بیچاره با قیمت دویست، سیصد تومان آن را می فروشد که حتی هزینه اش هم تأمین نمی شود. همینطور شاهد بودیم که مقدار زیادی سیب زمینی از بین رفت، یا روغن هایی که فاسد شده بودند.

سلیمانی ادامه داد: اگر منظور از گشایش، گشایش واردات است؛ بله درست است؛ کالاهای لوکس و بنجل زیادی به کشور وارد می شود. شما می بینید که برنجکاران کشور از واردات برنج به شدت ناراضی هستند و درگیری یکی از نماینده ها با معاون وزیر کشاورزی به خاطر همین واردات برنج در هفته گذشته، به یقه پاره کردن کشیده شد. در عوض شاهد هستیم که مواد اولیه ای که مورد نیاز کارخانه ها است به کشور وارد نمی شود. یکسری هیئت های خارجی به کشور می آیند و جلسه می گیرند و گل می گویند و گل می شنوند و هیچ نتیجه ای هم در بر ندارد. معلوم نیست هواپیماهایی که قراردادشان بسته شد، نهایی شدند یا خیر؛ گرچه خود آن هم یک مصیبت است، ولی همان هم مشخص نشده که کاری صورت گرفته یا نه.

وی قراردادهای جدید فروش نفت وگاز به عنوان سرمایه و بیت المال کشور، به خارج را یادآور قرارداد ننگین دارسی دانست و تصریح کرد: اینها ابهامات و سؤالاتی است که آقای رئیس جمهور باید پاسخ دهند و ایشان با مصداق مشخص کنند که در چه زمینه ای گشایش حاصل شده است. باز شدن پای خارجی ها به داخل کشور هم خب از سوی علما، به عنوان دیاثت سیاسی نامگذاری شد.

وزیر اسبق ارتباطات در پاسخ به این سؤالات که چه میزان از مشکلات کشور به دولت قبل مربوط می شود که معمولا مسئولین، علت مشکلات کنونی را به دولت قبل ارجاع می دهند، گفت: هر دولتی که همه مشکلات را به دولت قبلی حواله بدهد، این نشان دهنده ضعف و ناتوانی آن دولت است؛ دولت با این توجیهات عملاً دارد «ما نمی توانیم» را به جامعه و افکار عمومی تزریق می کند. خب سه سال گذشته است؛ مگر عمر دولت چند سال است، از عمر دولت یکسال باقی مانده است و نمی شود که یک دولت در چهار سال هیچ کاری نکند و همه تقصیرات را گردن دولت قبل بیاندازد. این توجیهات مخصوص آدم های تنبل است که همواره دست به فرافکنی می زنند تا ناتوانی و نارسایی های خودشان را به دیگران حواله دهند. البته الان دیگر مردم و افکار عمومی هم این بهانه ها را نمی پذیرند؛ در شش ماه اول شاید قبول می کردند ولی الان که نزدیک به 1200 روز از این دولت سپری شده است قبول نمی کنند؛ دولت مگر شعار نداده بود که در صد روز اقتصاد را سر و سامان می دهد؛ خب آیا دروغ گفته است، دچار اشتباه محاسباتی شده، با مسائل کشور آشنایی نداشته است یا چه چیزی؟ در هر صورت مردم این بهانه ها را نخواهند پذیرفت.