به گزارش نما به نقل از یزدرسا؛ رشد علمی، یکی از ارکان مهم پیشرفت هر جامعهای از جمله ایران اسلامی است. در سایه پیشرفت علمی است که میتوان اقتدار درونی را افزایش داد و مطمئنتر از گذشته در برابر باجخواهیهای نظام سلطه ایستادگی کرد. از همین روست که رهبر معظم انقلاب از هر فرصتی برای تاکید بر رشد علمی در ابعاد گوناگون بهره گرفته و متصدیان و اصحاب مربوط را به این مهم فراخواندهاند.
در سایه رهنمودهای رهبری و همت مسئولان و نخبگان، ایران اسلامی در سالهای گذشته رشد علمی چشمگیری را تجربه کرده است. این اقدام، آگاهان خارجی و خبرگان فن را شگفتزده کرده بوده است. در سالهای اخیر این رشد با چالشهایی پیدا وپنهان دست و پنجه نرم میکند و از مسیر بالندگی پیشین منحرف شده است. این یک زنگ خطر جدی به شمار میآید.
متاسفانه در دوران دولت کنونی سرعت رشد علمی وضعیت مطلوبی نداشته و کاهش یافته است. رهبر معظم انقلاب هم در دیدار اخیر دانشجویان و اساتید دانشگاهی، بر لزوم افزایش سرعت رشد علمی تأکید کردند و فرمودند: من چندی پیش نیز درخصوص کاهش سرعت رشد علمی تذکر دادم زیرا سرعت کم شده است و برای جبران فاصله عقبماندگی علمی چارهای جز افزایش سرعت رشد علمی وجود ندارد.
رهبر انقلاب اسلامی با اشاره به اظهارات برخی صاحبنظران درباره کاهش سرعت رشد علمی در غرب، خاطرنشان کردند: اگر در غرب سرعت رشد علمی کاهش پیدا کرده به این دلیل است که آن ها از بیش تر ظرفیتهای خود استفاده کردهاند اما ما باید عقبماندگی شصت یا هفتاد ساله خود را که بهوسیله حکومتهای خائن و غافل بهوجود آمده، جبران کنیم تا بتوانیم در این مسابقه جهانی خود را به سطوح بالا و قلهها برسانیم.
رهبر معظم انقلاب چندی پیشتر نیز به یکی از چالشهای امروز فضای علمی کشور، یعنی کاهش شتاب رشد علمی کشور اشاره کرده و فرموده بودند: «چند نکته در این جا وجود دارد: نکته اول این است که رسیدن ما به رتبه بالای علمی، ناشی از شتاب فوقالعاده کار بود. طبق آمارهای جهانی، شتاب پیشرفت علمی در کشور، سیزده برابرِ متوسط جهان بود. این را مراکز آماری علمی دنیا اعلام کردند که ما هم مکرر قبلاً اعلام کردیم. این شتاب، امروز کم شده. این که بعضی میگویند از لحاظ پیشرفت علمی عقب ماندیم، بعضی میگویند نه، عقب نماندیم و هر دو هم آمار ارائه میکنند، نکتهاش این جاست: بله، علیالظاهر از رتبه شانزدهم یا پانزدهم تنزل نکردیم (این درست است)، اما بایستی ترقی میکردیم؛ یعنی آن شتاب بایستی ادامه پیدا میکرد. این شتاب امروز کم شده. برادران و مسؤولان عزیز وزارتخانهها به این [نکته] توجه کنند؛ آن شتاب، امروز نیست. کاری کنید که شتاب رشد علمی فروکش نکند. باز به تعبیر نظامیهای جنگ سخت، این حرکت از دُور نیفتد. البته میدانیم که هرچه جلوتر برویم، طبعاً این شتاب کم تر خواهد شد؛ یعنی وقتی خیلی عقبیم، ظرفیتهای استفادهنشده بیش تری وجود دارد که هرچه جلوتر بیاییم، این ظرفیتها طبعاً کم تر میشود، چون استفاده میشود (این را میدانیم)، اما آن شتاب لازم و متناسب، در پیشرفت علمی نباید کم بشود.»
کاهش رشد علمی در سالهای اخیر هر دلیلی داشته باشد، نمیتوان از تاثیر برخی سیاسیکاریها و حاشیهسازیهای متصدیان مربوطه در این کاهش چشم پوشید. بر خلاف دولت سابق که وزارت علوم، تمحض ویژهای در کارکرد تخصصی خود و ارتقای علمی کشور داشت، در دولت یازدهم وزارت علوم به شدت درگیر حاشیهسازی و سیاستبازیهای بیفایده و آسیبزا بوده است. این ادعا را میتوان با تاملی منصفانه در وزیران پیشنهادی علوم به مجلس برای اخذ رای اعتماد به نظاره نشست. چه این که برخی از آنها از همسویان برجسته با فتنه معروف بودهاند و طبیعی است تکیه زدن چنین کسانی بر صندلی بالاترین مقام وزارتخانه چه تبعات سنگینی در پی خواهد داشت و رشد علمی کشور را با چه مخاطراتی روبرو میکند.
شانتاژ ناجوانمردانه درباره بورسیهها که هشدار رهبری را هم به دنبال داشت و معظمله آن را ظلم نامیدند، از جمله مصادیقی است که بر قربانیشدن رشد علمی به پای دعواهای سیاسی دلالت میکند. ای کاش برخی مسئولان به جای غوطهور شدن در بازیهای سیاسی و جناحی، اندکی افقهای دورتر را مدنظر قرار میدادند و مانع از سلب افتخارات جامعه علمی کشور در زمینه رشد علمی میشدند. ای کاش... .