روزهای سخت سربازان محیط زیست

یکی از مظلوم ترین و شرافتمندترین مردم سرزمینمان محیط بانان فداکار هستند. این دوستان با حقوقی اندک و کار بسیار، زندگی و جان خود را فدای حیوانات وزمین سبز کشور می کنند. اما در مواقع خطر، آسیب دیدگی و متاسفانه گاهی مرگ کسی پاسخ گوی خانواده این عزیزان نیست.
تیر ماه 95 یکی از پر حادثه ترین ماه ها برای محیط بانان بود با اینکه تنها چند روز از شروع این ماه می گذرد طبق گزارشات در دو روز گذشته، «محمد دهقانی» و «پرویز هرمزی»، دو محیط‌بان منطقه حفاظت‌شده گنو به دست شکارچیان به شهادت رسیدند و وسایلشان به سرقت رفت، این رویداد تلخ پنجشنبه رخ داد و ظهر فردای آن، یعنی جمعه، یک محیط‌بان دیگر به نام منوچهر شجاعی در منطقه حفاظت‌شده بمو در فارس به دست شکارچیانی دیگر به‌شدت آسیب دید و از ناحیه صورت هدف گلوله قرار گرفت. با اتفاقی که روز پنحشنبه افتاد، تعداد محیط ‌بانانی که تاکنون در راه حفاظت از طبیعت و حیات‌وحش ایران به روش های مختلف کشته شدند به ١١٦ نفر رسیده است.
محیط بانی که از جان خود برای حفظ محیط ملی کشورش مایه میگذارد حقش این نیست که حقوق کمتر از یک میلیون تومان بگیرد، در امنیت نباشد و تجهیزات لازم برای دفاع از خودش را هم به همراه نداشته باشد. مسئولین محترم باید کار این افراد فداکار را در الویت قرار دهند و مشکلات آنها را مرتفع کنند. شرایط کنونی نیازمند این است که مسئولان کشور برنامه‌ریزی کامل و حمایت جدی از محیط‌بانان کنند. باید حمایت جدی از محیط‌بانان شود تا در مقابل شکارچیان متخلف و متجاوزان بتوانند مقاومت جدی کنند؛ بنابراین باید تجهیزات لازم برای حفاظت از کیان محیط زیست کشور را داشته باشند.
چند مسئله برای بهبود وضعیت محیط بانان در اولویت است اول اینکه مجازات قاتلان به شدیدترین شکل صورت گیرد تا درس عبرتی برای متخلفان باشد و دوم، امکانات و تجهیزات کامل برای محیط‌بانان فراهم کنیم و عملیات مراقبتی آنها را بالا ببریم و رد آخر به وضعیت نامناسب معیشتی محیط ‌بانان رسیدگی کنیم.
همیشه برای حفاظت از محیط زیست راه کارهایی ارائه می شود و برنامه هایی سامان دهی می شود اما از نظر این بنده حقیر حمایت از محافضان محیط و محیط بانان کشور می تواند گام بزرگتری برای حفاظت از محیط زیست باشد پس این دوستان را در برنامه ریزی های سازمانی جا نیندازیم.