ماموریت جدید برای منافقین

مهدي گيلاني - بعد از بمباران پادگان_اشرف توسط جنگنده های آمریکایی در فروردین 1382؛مسعود_رجوی هرگز حضور فیزیکی یا تلویزیونی نداشت و تنها در مقاطعی همچون دیماه 1388 (پیش از 9 دی و در حمایت از اغتشاشگران) و نیز 11 آبان ماه 1393 (عهد پرچم در لیبرتی) از او پیام صوتی صادر شد.

برخی معتقد به مرگ وی در همان تاریخ و جعلی بودن پیامهای صوتی بودند و برخی نیز اخباری از خروج او از عراق تحت حمایت آمریکا منتشر ساختند. خروج او از پایگاه گریزلی در نزدیکی بغداد و اشرف ( محل استقرار نیروهای امریکایی ) و حضور در خانه رغد صدام درامان ( پایتخت اردن)، سفر به ایسلند در اواخر سال 2010 برای عمل سرطان پیشرفته اش، بازگشت به اردن در اواخر سال ۲۰۱۱ و سرانجام انتقال وی به پادگان هاي نظامي ليلي پد آمریکا در خلیج گینه مکان هایی است که در فرضیه دوم ذکر شده است.

اگر "مرحوم"! خواندن مسعود رجوی از سوی شاهزاده 71 ساله، ترکی_الفیصل (رئیس اسبق دستگاه اطلاعاتی عربستان) خطای بیان نبوده باشد؛ ممکن است این مرگ حاصل همان فرضیه اول، نتیجه گسترش سرطان و یا حاصل فرضیه "تسویه حساب درون سازمانی" باشد.

اما آنچه مسلم است، مسعود رجوی که توانسته بود «قلعه حسن صباح» را برای خود بازسازی کند؛ سالهاست که از جایگاه رهبری کنار گذاشته شده است. رخدادی که شاید بخشی از بزک یک سازمان با کارنامه ای قطور از ترور برای بهره برداری های سیاسی باشد. کافی است به تلاش های «مکرر شکست خورده» آمریکا برای سازماندهی یک اپوزسیون سیاسی علیه ایران در سالهای گذشته را مرور کنیم تا ریشه نیاز آمریکا به این بزک از سر استیصال و چشم پوشیدن بر تروریستی بودن آن در پروژه هایی همچون مطالعات ادعایی در پرونده هسته ای به آن نیاز داشت. آنچنان که یوسی ملمن و مئیر جاودانفر در کتاب خود علیه برنامه هسته ای کشورمان، از نیاز اسرائیل به یک سازمان اپوزسیون برای طرح ادعاهای خود خبر داده اند تا منابع اطلاعاتی صهیونیست ها نسوزد. سازمانی که طبیعتا با گزینه هایی همچون تغییر رهبر، قربانی و مظلوم نمایی و ... باید چهره جدیدی پیدا کند تا هنگام ارائه اسنادی بدون پشتوانه و فتوشاپی، به عنوان یکی از بزرگ ترین سازمانهای جنایتکار در دنیا دیده نشود.

اما به میدان آمدن چهره هایی همچون ترکی الفیصل در کنار نمایندگانی از مجالس اردن، مصر و بحرین و نیز همپیمانان لبنانی و یمنی عربستان، همچنین چهره هایی از آمریکا همچون کنت بلکول، هوارد دین، لیندا چاوز، جان بوزمن در گردهمایی منافقین، که با حمایت مالی عربستان و پوشش گسترده رسانه‌های سعودی برگزار شد؛ خبر از تغییر سیاست قبلی دارد. در پسابرجام ، شاید دیگر نیازی به نقش قبلی نباشد (خوش بینانه به خاطر پایان پرونده و بدبینانه به خاطر مجوزهای دسترسی داده شده که آنها را از ارائه ادعاها توسط یک گروه جاسوس بی نیاز می کند). آنها در پی طراحی نقش جدیدی برای گروهک از هم پاشیده رجوی ها هستند. شاید چیزی شبیه مأموریتی که پس از آنچه در دولت اصلاحات تنش_زدایی نامیده شده بود، در سالهای 77 و 78 بر عهده گرفته بودند. رسمیت دادن مرگ مسعود رجوی شاید بخشی از آغاز این پلن باشد