هنوز چندين ماه تا برگزاري انتخابات رياست جمهوري که احتمالاً در ارديبهشت ماه سال ۱۳۹۶ برگزار خواهد شد، باقي مانده است؛ اما حرف و حديثهاي سياسيون درباره این رقابت سياسي آغاز شده است. تحليلهاي مختلفي در زمینه روند انتخاباتي آتي و وضعيت رقابت سياسي نامزدها مطرح شده است که به دليل زودهنگام بودن، قوّت چنداني براي قضاوت مخاطبان ندارند. در اين ميان، برخي از پيروزي قطعي آقاي روحاني و افزايش رأي وي خبر ميدهند. برخي ديگر هر چند به پيروزي احتمالي روحاني معتقدند، اما اين پيروزي را شکننده و با کاهش رأي دانسته و میگویند از ميان گزينههاي موجود، فردي براي رقابت با رئيسجمهور دولت يازدهم وجود نخواهد داشت.
فرضيه رئيسجمهور چهار ساله نيز به تواتر بر سر زبانها افتاده است و در ميان فعالان سياسي هواداراني دارد. برخي کارشناسان نشانههايي براي واگرايي در اردوگاه اصلاحطلبان و اعتداليون ارائه کرده و از احتمال رقابت گزينهاي اصلاحطلب با روحاني خبر ميدهند و برخی دیگر، از گزينههايی، همچون رئيسجمهور دولت دهم به عنوان نامزد پيروز در رقابت با روحاني ياد ميکنند.
آخرين اظهارنظر در اينباره به آقاي مرتضي نبوي تعلق دارد که با اشاره به انتخابات ۹۶، گفته است: «بهتر ميدانم اصولگرايان سرمايهگذاريشان را روي انتخابات شوراها انجام دهند تا رياست جمهوري؛ چراکه به هر حال آقاي روحاني دور دومش است و کانديداي اصلي رياست جمهوري دور دوازدهم، ايشان است.»
چنين اظهارنظراتي هر چند ميتواند در فهم اوضاع سياسي پيش رو براي افکار عمومي مفيد باشد، اما تنها نه با هدف آگاهيبخشي، بلکه با هدف جهتدهي به اذهان عمومي ارائه ميشود که بايد نسبت به آن حساس بود.
حقيقت آن است که تا انتخابات رياست جمهوري دوازدهم زمان زيادي باقي مانده و عوامل متعددي در شکلگيري آن سهيم است که سخن گفتن قاطع در اين زمينه را دشوار میکند. به نظر میرسد، آنهايي که با قاطعيت سخن ميگويند و نسخه ميپيچند، در مقام پيشگويي قرار دارند تا پيشبيني!