بر اساس آنچه وزارت کشور اعلام کرده است، تا آغاز زمان نامنویسی برای حضور در کارزار انتخاباتی ریاست جمهوری دوازدهم بیش از شش ماه باقی مانده است؛ اما اصلاحطلبان که خود را مهمترین پایگاه رأی حسن روحانی میدانند و مدعی هستند که اگر حمایت آنها نبود، روحانی همچنان در خیابان نیاوران و در مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت روزگار میگذراند، شطرنج سیاسی خود را با رئیس دولت یازدهم برای انتخابات پیش رو آغاز کردند. بر اساس این و در حالی که افرادی چون مصطفی کواکبیان، فاطمه راکعی و دیگران از حمایت قطعی از روحانی در سال ۹۶ سخن به میان میآورند، گروهی دیگر از چهرههای این جریان، همچون «منتجبنیا» قائممقام حزب اعتماد ملی میگوید: «ما در انتخابات ۹۶ به هیچکس چک سفید امضا نمیدهیم. حمایت اصلاحطلبان از آقای روحانی در سال ۹۲ بر اساس یک رویکرد متعارف نبود؛ بلکه به دلیل شرایط نامتعارف انتخابات بود، اما در سال ۹۶ ما فرصت کافی برای برنامهریزی و تعیین استراتژی در اختیار داریم و برخلاف سال ۹۲ در سال ۹۶ با یک رویکرد متعارف روبهرو هستیم.» ناصری از فعالان سیاسی اصلاحطلب نیز در اینباره تأکید میکند: «جریان اصلاحات به جز آقای روحانی گزینه دیگری را برای انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶ در نظر گرفته و به تمامی جوانب قضیه فکر کرده است.» همچنین به موازات این سخنان روزنامههای زنجیرهای اصلاحطلب از شرط و شروط مرد در سایه اصلاحات با روحانی خبر میدهند! مجموعه مطالبی که با قرار دادن آن در کنار حمایتهای بیچون و چرای هاشمی رفسنجانی از حسن روحانی در هفتههای گذشته، از یک سو از اختلاف میان طیف کارگزاران با اصلاحطلبان درباره انتخابات پیش رو پرده برمیدارد و از سوی دیگر به نظر میرسد اصلاحطلبان برای ادامه حضور نصفه و نیمه خود در پاستور چارهای جز قرار گرفتن در کنار روحانی ندارند، با این مواضع در تلاش هستند که روحانی را تحت فشار قرار داده و سهم بیشتری را در دولت آینده به دست آورند!