كشتی پرافتخارترین ورزش ایران در المپیك بوده است

گروه ورزشی: تیم ملی کشتی آزاد کشورمان با کارنامه بهتری نسبت به المپیک لندن در المپیک ریو به ایران بازگشت. کسب 3 مدال طلا، نقره و برنز با رکوردشکنی‌های خوبی همراه بود. حسن یزدانی موفق شد پس از 16 سال برای کشورمان در المپیک مدال طلا بگیرد و کمیل قاسمی هم سومین مدال سنگین‌وزن ایران را در تاریخ رقابت‌های المپیک به‌دست آورد. برای بررسی عملکرد تیم ملی کشتی آزاد با منصور برزگر که سال‌‌ها خودش سر مربی تیم ملی بوده، گفت‌وگویی انجام دادیم که در ادامه می‌آید.
 
به نظر شما کسب 3 مدال در المپیک ریو همه توانایی کشتی آزاد ما بود؟

توانایی‌های کشتی ما بسیار گسترده است. ما سبک خاص خودمان را داشتیم و باید بپذیریم که نگاه دنیا به کشتی تغییر پیدا کرده است. در المپیک لندن آن‌قدر بچه‌های فرنگی خوب کار کردند که ضعف‌های کشتی آزاد دیده نشد. در المپیک ریو هم عکس آن اتفاق افتاد. آزادکاران بهتر کار کردند و عملکرد دوراز انتظار فرنگی‌کاران به چشم نیامد. ضعف ما این است که نگاه یکسانی به کشتی نداریم. اگر در برزیل تیم آزاد بهتر کار کرد به خاطر تدارک بهتر این تیم بود اما در فرنگی تیم را دیر تحویل بنا دادند و او فرصت نکرد بهترین تدارک را برای تیمش ببیند. حرف من این است که توانایی کشتی ایران چه آزاد و چه فرنگی بالاتر از 3 مدال در المپیک است اما با بررسی شرایط کلی به این نتیجه می‌رسیم که نمی‌شد بهترین از این عمل کرد.
 
چرا ما نتوانستیم بیش از 3 مدال بگیریم؟

معتقدم که فردی گرایی در کشتی ایران زیاد است. این موضوع در رده‌های مختلف جامعه کشتی ما دیده می‌شود. اتفاقا رئیس فدراسیون آدم فردگرایی نیست اما تفکرات مختلفی که در میان تمامی ملی‌پوشان ما وجود دارد، باعث می‌شود انتخاب نفرات برتر با مشکل روبه‌رو شود. سال‌ها پیش در فرانسه یکی از مربیان کشتی گفت، اگر من 20 علاقه‌مند به کشتی را تمرین دهم از بین آنها 2 نفر مدال المپیک می‌گیرند. این در حالی است که با وجود این همه کشتی‌گیر عالی ما تنها 3 مدال در ریو به دست آوردیم. دلیلش هم این است که ما اتحاد لازم را در میان کشتی‌گیران خود ایجاد نکرده‌ایم.
 
چرا حس می‌کنید که بین کشتی‌گیران ما اتحاد وجود ندارد؟

ما باید در هر وزنی چند کشتی‌گیر آماده داشته باشیم که بتوانند در سطح رقابت‌‌های جهانی و المپیک به میدان بروند تا از بین این کشتی‌گیران برترین نفر به المپیک برود. متاسفانه این کار کمی دیر در کشور ما شروع شده است. کاری که روس‌ها در آن تبحر دارند و همواره چند تیم ملی آماده دارند که در صورت مصدومیت چند کشتی‌گیر، جایگزین‌های مناسبی برای آنها وجود داشته باشد. برای همین هم روس‌ها همواره بیشترین مدال را به دست می‌‌آورند. در میعادگاهی همچون المپیک که تمامی کشتی‌گیران در بهترین فرم خود به میدان می‌‌آیند، باید آمادگی صد چندان داشته باشی تا برابر حریفان نتیجه لازم را به‌دست آوری.


 آنهایی که مدال نگرفتند، در کجای کار خود دچار اشتباه شدند؟
 به هیچ عنوان نمی‌توان منکر زحمات ملی‌پوشان خود بشویم. دلایل به مدال نرسیدن آزادکاران ما در اوزان 65، 86 و 97 کیلوگرم شامل موارد مختلفی می‌شود. میثم نصیری در 65 کیلوگرم اولین تجربه المپیکی خود را گذراند. او در این وزن همواره زیرسایه سید احمد محمدی بود که با مصدومیت المپیک را از دست داد. این کمبود تجربه باعث شد تا نصیری در همان کشتی اول در حد و اندازه‌های خودش هم کشتی نگیرد. علیرضا کریمی در 86 کیلوگرم بهتر عمل کرد. او 2 پیروزی با ارزش به دست آورد و نشان داد که با تدارک بهتر می‌توانست به مدال برسد. ما در این 2 وزن فقط به خاطر آنکه کشتی‌گیران‌مان به اندازه کافی میدان ندیده بودند، دست‌مان از مدال کوتاه ماند. حضور متناوب در میدان‌های مختلف بین‌المللی آنها را آماده‌تر می‌کند.
 
 رضا یزدانی به واسطه مصدومیتش بود که مدال نگرفت؟
 یزدانی اسیر اشتباه داور شد وگرنه شایستگی کسب مدال برنز را داشت. البته مصدومیتی که 4 ماه مانده به مسابقات نصیبش شد به طور حتم مانع آن شد که او با آمادگی 100 درصد راهی برزیل شود. ما کشتی‌گیری را داشتیم که جایگزین یزدانی کنیم اما بحث آماده‌تر بودن بسیار مهم و حیاتی است. این همان موضوعی است که در ابتدا گفتم. ما باید چند کشتی‌گیر آماده در هر وزن داشته باشیم تا مصدومیت بهترین آنها، لطمه‌ای به تیم نزند.


 چه کنیم تا همه کشتی‌گیران ما در حد و اندازه‌های حسن‌یزدانی کشتی بگیرند؟
 بحث آمادگی هر کشتی‌گیر ذاتی است. همه کشتی‌گیران ما در حد بضاعت خود کشتی گرفتند و کسی کم کاری نکرد ولی آنهایی مدال می‌گیرند، که بهتر خود را آماده رقابت با حریفان‌شان کرده‌اند. ما از المپیک لندن بهتر عمل کردیم و 2 مدال هم بیشتر گرفتیم. این مسئله گویای آن است که رسول خادم بهتر از قبل شاگردانش را آماده کرده بود. از اینجا به بعد باید به کشتی کمک بیشتری شود تا برنامه‌ها به درستی اجرا شود و نتیجه مناسب‌‌تری حاصل شود. همه دوست دارند در المپیک طلا بگیرند. باید فضایی فراهم شود تا در تمامی اوزان نفرات ما بتوانند به طلا برسند.
 
 یعنی شما معتقدید تفاوتی بین کسی که طلا می‌گیرد با آنهایی که نقره و برنز به دست می‌‌آورند، نیست؟

 قطعا تفاوتی است که مدال ورزشکاری طلا می‌شود و فردی به نقره می‌رسد. من هیچ‌وقت نمی‌گویم که کسی که طلا را از دست داده در ردیف صاحب مدال طلاست اما معتقدم آنهایی که اول نمی‌شوند در بیشتر مواقع به‌خاطر اشتباهات فردی خودشان قهرمان نشده‌اند. ما در وزن 57 کیلوگرم که حسن رحیمی را داشتیم به این خاطر به برنز رسیدیم که رحیمی پس از پیروزی برابر حریف قدرتمند روس خود برابر حریف ژاپنی با آمادگی همیشگی نرفت. دلیلش هم کم نان و نشان بودن حریفش بود. در حالی که هیچ کشتی‌گیری برحسب اتفاق خودش را به نیمه‌نهایی المپیک نمی‌تواند برساند.


 برای ادامه‌دار شدن موفقیت‌های کشتی آزاد چه باید کرد؟

معتقدم که باید از مدال‌آوران المپیک ریو به خوبی تجلیل شود تا کشتی‌گیران دیگر بدانند که موفقیت‌های آنها نادیده گرفته نمی‌شود. کشتی پرافتخارترین ورزش ایران در المپیک بوده و بعد از این هم می‌تواند به موفقیت‌های خود ادامه دهد. امیدوارم که حمایت‌ها تداوم پیدا کند تا مدال‌‌‌آوری‌ها بهتر از قبل شود.