تو هادی مایی و جهان بی تو سراب است

ژسلام بر نور، بر روشنایی، بر دهمین خورشید! سلام بر تابناک‏ترین ودیعه الهی در زمین، بر مجد و شرافت، بر پاکی و عزت! سلام بر او که یادگار فضیلت و پارسایی و سخاوت و پاکیزگی بود! نخل‏ های هدایت از برکت دستانش ثمر می‌بخشید و سَحَر، از دیدن قامت زیبایش، تبسم بر لب داشت.

دست‏ های حاجتمندان، بی‏آنکه سرشار باشند، از درگاهش دور نمی‏ شدند و همگان در برابر شکوهش فروتن بودند. باران رحمت آگاهی را بر دل مردمان جاری می ‏کرد و مؤمنان از پیشگاه همتش، نیرو می‏ گرفتند.

آن‏گاه که ناباوران و دشمنان به شکستن قداست و شکوهش می‏ اندیشیدند، خود، می‏ شکستند و فرو می‏ ریختند! او خواب تاریک‏دلان را برمی‏ آشفت و پرچم توحید را در بلندترین قله ‏های حیات برمی ‏افراشت.

او چراغ فروزان هدایت بود و یاور و راهنمای همیشه امت؛ ای هادی! ای هدایت گر! دستم را بگیر در این شوره‌زار شبهه‌ها، که سخت محتاجم به هدایت الهی که برکت دوست داشتن خاندان پاک رسول خداست.